O Ιβάν, της 8ης του Φλεβάρη…

Να με συμπαθάτε για το γεγονός πως στις αρχές τις γνωριμίας μας θα αυτοσυστήνομαι συχνά πυκνά, είναι θέμα δικής μου ανασφάλειας και μόνο, που θα ξεπεραστεί με την πάροδο του χρόνου, όταν καταλάβετε το υλικό από το οποίο είμαι φτιαγμένος.
Κι αυτό γιατί πραγματικά δεν την παλεύω όταν για κάθε τι που γράφω, θα κινδυνεύω να διαβάσω ως απάντηση ΄΄μα εσείς στη Θεσσαλονίκη λέτε αυτά, εσείς στον ΠΑΟΚ είστε έτσι, στη Θύρα 4 πίνετε ρετσίνες..΄΄

Μιλώ και θα μιλώ πάντα εξ ονόματος του εαυτού μου, μόνο αυτόν εκπροσωπώ.
Το ότι γεννήθηκα και ζω στη Θεσσαλονίκη, είμαι ΠΑΟΚ κλπ, δε σημαίνει ότι μιλώ εξ΄ ονόματος της πόλης, της ομάδας μου, της διοίκησης ή των συνδέσμων, άρα ούτε απολογούμαι για κανέναν. Αλλιώς θα έπρεπε να μιλώ και εξ΄ονόματος της λέσχης δικυκλιστών, επειδή από τότε που με θυμάμαι, βρίσκομαι καβάλα σε μοτοσυκλέτα..

Δεν είμαι ο άνθρωπος λοιπόν που θα πιαστώ από ένα ανάποδο πλάγιο, ένα κόρνερ που δεν έδωσε ο διαιτητής για να καλύψω μια ήττα. Το ίδιο ισχύει ακόμα και σε περίπτωση που χάσω από γκολ οφ σάιντ ή μούφα πέναλτι, αρκεί η διαιτησία σε γενικές γραμμές να σταθεί στο ύψος της, χωρίς να μου δώσει το δικαίωμα να πιστέψω πως το στραγάλι ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Υπ’ αυτήν την έννοια, δε πρόκειται ούτε να προτάξω κάτι εξωαγωνιστικό για να καπελώσω κάτι ποδοσφαιρικό.

Χθες για παράδειγμα, θα μπορούσα να πιαστώ με τις δηλώσεις του κυρ Σάββα που κατήγγειλε τον Κομίνη επειδή έπαιξε 90-0 (!!!) υπέρ του ΠΑΟΚ -το υπόλοιπο 10% προφανώς είναι φόρος αποδίδεται πλέον στο κράτος, μετά από πρόσφατο μνημονιακό νόμο-.

Δεν έχασα από τον κυρ Σάββα και τον κάθε κυρ Σάββα, δε μου φταίει αυτός, οι λόγοι της ήττας είναι εσωτερικό θέμα τον ΠΑΟΚ και μόνο.

Αν κέρδιζα ο κυρ Σάββας θα έκανε χειρότερες δηλώσεις αλλά δε θα με απασχολούσαν, γιατί να τις κάνω θέμα τώρα, που έχασα

Δε θεωρώ εποικοδομητικό να πετάω τη μπάλα στην εξέδρα λοιπόν, για τον απλούστατο λόγο πως αν δεν ασχοληθώ με τα δικά μου προβλήματα δεν πρόκειται ποτέ να συμβάλω στην επίλυση τους.

Για τον ίδιο λόγο, δε σκοπεύω να ασχοληθώ με τους γαύρους κακολογώντας τους για το πανό που ευχόταν θάνατο στον Ιβάν Σαββίδη, δεν αισθάνομαι ούτε ηθικότερος από αυτούς, ούτε καθηγητής σε σχολείο κι αυτούς ως μαθητές για να τους συμβουλεύω ή να τους μαλώνω , ούτε και πολιτικός βέβαια για να καταδικάζω αποτρόπαιες συμπεριφορές.
Εκτός αυτού δεν εκπροσωπώ και τον Ιβάν Σαββίδη, έχει δίπλα του στελέχη, υπάρχει ο γιος του που παίζει καλά με τα social media, ας απαντήσουν αυτοί, οι άμεσα θιγόμενοι..

Έχω μια απορία όμως:

Αυτοί που σήκωσαν το πανί, θα πάνε στο μνημόσυνο της παιδιών της Θύρας 7 στις 8 Φεβρουαρίου και θα σταυροκοπιούνται, κάθε φορά που το στόμα του ιερέα θα αναφωνεί »αιωνία τους η μνήμη»;

Μετά το τέλος του μνημόσυνου, θα πάνε να συλλυπηθούν τις χαροκαμένες μανάδες και τους συγγενείς των θυμάτων;

Με τι κουράγιο θα το κάνουν;

Πως γίνεται να σέβεσαι το νεκρό, όταν εύχεσαι θάνατο στο ζωντανό;

Πως γίνεται να αισθάνεσαι τόσο ασήμαντος κι ανίσχυρος μπροστά στο θάνατο, όταν τον επικαλείσαι για ασήμαντες αφορμές, ευχόμενος να συμβεί σε ζωντανούς;

Τον Ιβάν όπως και τον κάθε Ιβάν κάποια μάνα τον γέννησε, όλοι έχουμε συγγενείς που θα μας κλάψουν όταν φύγουμε..

Οι πιο υπερβατικές εικόνες που έχουν καταγραφεί σε αγώνες των δυο ομάδων, είναι αυτές με ερυθρόλευκους κι ασπρόμαυρους ποδοσφαιριστές να αποτίουν φόρο τιμής στους εκατέρωθεν νεκρούς, μπροστά στα πέταλα των φανατικών.

Μερικά χρόνια πριν, θα έμοιαζε πιθανότερο να δεις Εβραίο να προσεύχεται σε Μουσουλμανικό Τέμενος…

Τα πέταλα ως επί τω πλείστον ήταν βουβά, δίνοντας το μήνυμα πως μπροστά στο θάνατο και ότι αυτός συνεπάγεται, όλα αυτά που μας κάνουν να βριζόμαστε, να πλακωνόμαστε και να χαλάμε τις καρδιές μας, είναι τόσο ασήμαντα, τόσο ανούσια, τόσο ψεύτικα σε τελική.

Το ακόμα χειρότερο είναι πως δε μιλάμε για κάποιο σύνθημα που ακούστηκε την ώρα του αγώνα, για να σκεφτείς »παιδιά είναι ρε γαμώτο πάνω στην τρέλα της ηλικίας και στην ένταση του αγώνα, ξέφυγαν», όχι πως αυτό θα δικαιολογούσε την όποια συμπεριφορά, τουλάχιστον όμως θα την αιτιολογούσε.

Μιλάμε για πανό που αποφασίστηκε να ανέβει και γράφτηκε πριν τον αγώνα, κάτι που αποκλείει ακόμα και το ελαφρυντικό που αποδίδεται σε κάθε πράξη που τελείται εν βρασμώ ψυχής…

Τέλος, για την ιστορία και μόνο, να θυμίζω πως πρόσφατα, μέλος της οικογένειας αυτού που κάποιοι από τη θύρα 7 ευχήθηκαν θάνατο, ευχήθηκε καλό κουράγιο και δύναμη σε άνθρωπο της οικογένειας του Ολυμπιακού για σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει…