Η Λαμία της Ευρώπης, είναι ο ΠΑΟΚ

ΣΤΟ γόνατο τον έσφαξε τον ΠΑΟΚ αυτός ο αλήτης ο Εγγλέζος ο διαιτητής ο Πάουσον. Που αν μετέδιδε το ματς ο Αλεκούτσης ο Θεοφιλόπουλος, θα του είχε φορέσει γόβες δωδεκάποντες, καλσόν, ζαρτιέρες και θα τον είχε στείλει για τσάρκα στη Συγγρού. Αυτή η φάση στα χασομέρια, με το καθαρό χέρι του Ντεστ λίγο έξω από την περιοχή, τα λέει όλα. Δεν του το δίνει του ΠΑΟΚ. Του στερεί αυτή την τελευταία ευκαιρία. Να κάνει το 3-3 και να ξεράνει πενήντα χιλιάδες Ολλανδούς.

ΚΑΙ γιατί να του το δώσει όμως; Ο Τσαμούρης το χέρι του Βιεϊρίνια στη Λαμία και μέσα στη περιοχή μάλιστα, το έδωσε; Ποιος είναι ο ΠΑΟΚ ως ευρωπαϊκό μέγεθος απέναντι στον Άγιαξ; Εγώ θα σου πω. Ο Αστέρας Τρίπολης είναι. Η Λαμία της Ευρώπης είναι. Δεν υπάρχεις γι αυτούς. Δε σε ξέρουν. Αγνοούν την ύπαρξή σου. Απλά είναι τα πράγματα. Όπως δεν είδε ο Τσαμούρης το χέρι του Βιεϊρίνια, έτσι δεν είδε κι ο Πάουσον το χέρι του αμυντικού του Άγιαξ. Όσο εύκολα έδωσε ο Κουτσιαύτης το δήθεν πέναλτι στον Πρίγιοβιτς, με τον Αστέρα Τρίπολης,τόσο εύκολα έδωσε τα τρία ο Πάουσον στον Άγιαξ.

ΠΟΙΟ είναι το διάφορο; Όπως εσύ, ως ΠΑΟΚ, δε βλέπεις στην Ελλάδα τους Αστέρες Τρίπολης και τις Λαμίες, έτσι κι αυτοί στην Ευρώπη δε βλέπουνε εσένα. Δανεικά είναι αυτά. Ό,τι κάνεις, παθαίνεις. Όπως ξηγιέσαι, σου ξηγιούνται. Όπως ακριβώς, το λέει το λαϊκό άσμα. Ότι μου κάνεις θα σου κάνω κι ακόμα ένα παραπάνω. Στη Σούπερ Λιγκ, είσαι ο λύκος. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, είσαι το πρόβατο. Για το Λεβαδειακό της Ευρώπης σε κόβουνε. Κι ακόμα παρακάτω. Για Κισσαμικό. Για Αήττητο Σπάτων. Ούτε καν για Εργοτέλη. Ή Πλατανιά. Εργοτέλης και Πλατανιάς έχουνε παίξει στη Σούπερ Λιγκ. Ο ΠΑΟΚ πόσες φορές έχει παίξει σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ;

ΣΠΟΥΔΑΙΑ εμφάνιση έκανε ο ΠΑΟΚ. Εξαιρετική μπορείς να πεις. Έχοντας απέναντι ένα διαιτητή, που δεν του έδινε ούτε τον πυρετό του. Στα πέναλτι υπήρχε παράβαση και στις τρεις φάσεις. Το καθένα ξεχωριστά είναι πέναλτι. Δε συμβαίνει όμως και κάθε μέρα να δίνει διαιτητής τρία πέναλτι. Ο Εγγλέζος ήθελε να τα δώσει. Και τα έδωσε. Αντιθέτως, δεν έδινε τίποτα στον ΠΑΟΚ. Ενενήντα-δέκα έδρα έπαιξε. Με αποκορύφωμα τη φάση του 94′. Δεν ήθελε ν’ αφήσει τον ΠΑΟΚ να ψάξει το γκολ και την πρόκριση στην τελευταία φάση. Δεν έδωσε τίποτα, σφύριξε τη λήξη και την καθάρισε την μπουγάδα.

ΜΑΡΙΔΑ είναι ο ΠΑΟΚ ως μέγεθος στην Ευρώπη. Αφρόψαρο. Αμάσητο τον κατάπιε ο καρχαρίας. Και δεν είναι κάτι το πρωτοφανές, το παράξενο, ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Το φυσιολογικό είναι. Και δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στη θάλασσα. Ή στο ποδόσφαιρο. Νόμος της ζωής είναι. Ο μεγάλος θ’ ανοίξει το στόμα του και θα τον κάνει το μικρό μια μπουκιά. Κι όταν είσαι εσύ ο καρχαρίας και καταπίνεις τους Αστέρες Τρίπολης και τις Λαμίες, όλα καλά κι όλα ωραία. Όταν σε τρώνε εσένα είναι που ζορίζεσαι. Και βάζεις τις φωνές. Ότι οι άλλοι παίζανε με δώδεκα.

ΝΑ το πάμε για άλλη μία και τελευταία φορά. Η αδικία πονάει όταν είναι εις βάρος μας. Το αγγούρι τσούζει, όταν μπαίνει στο δικό μας τον κώλο. Όταν το βάζουμε εμείς, δεν τρέχει κάστανο. Για το χέρι του Βιεϊρίνια στη Λαμία, κανένα πρόβλημα. Για το χέρι του Ντεστ την Τρίτη το βράδυ, πόλεμος. Δικαιοσύνη υπάρχει μόνο στον άλλο κόσμο. Όπου ο καλός Θεός σφυρίζει πενήντα-πενήντα κι αποφασίζει. Εσύ στην κόλαση, εσύ στον παράδεισο. Στον εδώ τον κόσμο, στην πραγματική ζωή, δεν υπάρχει. Όσο δίκαιη είναι η διαιτησία στην Ελλάδα, άλλο τόσο είναι στην Ευρώπη. Κι όταν είσαι από πάνω, όπως ο ΠΑΟΚ και σπρώχνεις, το φχαριστιέσαι. Αν είσαι από κάτω ζορίζεσαι, διαμαρτύρεσαι και φωνάζεις. Καλή ώρα όπως ο ΠΑΟΚ.

Στη μουσική επιλογή Dr John-Basin Street Blues