Κι αν… πέσει από την Ακρόπολις;

Το τουρνουά «Ακρόπολις» είναι προ των πυλών. Αποτελεί (σταθερά) το σημαντικότερο εντός συνόρων πακέτο αγώνων προετοιμασίας, έχει συνδυαστεί με ιστορικές μνήμες και -το σημαντικότερο- είναι επισήμως αναγνωρισμένο από τη διεθνή ομοσπονδία, η οποία το έχει συμπεριλάβει στο καλεντάρι της.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ουκ ολίγες μονομαχίες, αγώνες με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κι όποιος επιχειρήσει… αναδρομή στα «Ακρόπολις» δεν μπορεί να προσπεράσει εκείνο του 2010, όταν -στο φιλικό με τη Σερβία- είχαν γίνει τρομερά επεισόδια. Ο Κρίστιτς είχε χτυπήσει τον Μπουρούση (ήταν τραυματίας και δεν αγωνίζονταν) με καρέκλα στο κεφάλι, ο Ίβκοβιτς είχε αποβληθεί (νωρίτερα) με δύο τεχνικές ποινές, ο Τεόντοσιτς είχε ξεκινήσει τον καβγά με τον Φώτση.

Ποτέ να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές, αλλά επειδή δεν μπορεί κανείς να διοικεί με… ευχές κι επειδή στο μπάσκετ υπάρχουν και απρόβλεπτες καταστάσεις, αναρωτιέμαι αν γίνει κάτι αντίστοιχο (απεύχομαι), από ποιον θα ζητήσει έκθεση η ΦΙΜΠΑ; Τι εννοώ; Η διεθνής ομοσπονδία μιλά με τους διεθνείς διαιτητές και στο «Ακρόπολις» έχουν οριστεί -μεταξύ άλλων- μη διεθνείς διαιτητές, εκ Πατρών προερχόμενοι.

Αλήθεια, από τη στιγμή που ο… στόλος των διεθνών ανανεώθηκε πρόσφατα, ποια η αναγκαιότητα χρησιμοποίησης μη διεθνών, σ’ ένα διεθνές τουρνουά; Υπάρχει κάποιος λόγος επιβράβευσης των συγκεκριμένων διαιτητών, οι οποίοι ακόμα κι αν έχουν την επάρκεια να διευθύνουν τέτοιους αγώνες, δεν έχουν τα τυπικά προσόντα.

Όπως δεν είχε και διαιτητής από τον Βορρά, ο οποίος κόπηκε στα αγωνιστικά τεστ και κάποιος ήθελε ντε και καλά να τον περάσει, με αποτέλεσμα να έχει ξεσπάσει «πόλεμος» για ένα… άδειο πουκάμισο. Αυτά στην Ελλάδα του 2019, στην Ελλάδα της ΕΟΚ.

Η Ομοσπονδία δεν έχει κανέναν λόγο να ορίσει μη διεθνείς διαιτητές στο «Ακρόπολις», όπως δεν είχε κανέναν λόγο να ορίσει μη διεθνείς πρώην διαιτητές στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας, γεγονός που καθιστά παράνομη και παράτυπη τη λειτουργία της. Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση. Δεν μπορεί να είναι αυτοκαταστροφικοί, να θέλουν να εκτεθούν, πρόδηλα έχουν άλλη ατζέντα, που όμως πρέπει να εξηγήσουν.

Ο ορισμός μη διεθνών διαιτητών (δεν είναι η πρώτη φορά), αφενός δημιουργεί έναν κίνδυνο, αν κάτι πάει στραβά (χωρίς να είναι υπεύθυνοι οι διαιτητές) να γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, αφετέρου δημιουργεί στρεβλές εντυπώσεις για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η ΕΟΚ τους «γκρίζους».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Η διαιτησία είναι σοβαρή υπόθεση κι αν στις φανέλες κυριαρχεί το γκρίζο, δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή υποψία για… γκρίζες ζώνες. Αυτά και θα επανέρθουμε.