Ένα όνειρο θερινής νυκτός

Κάτι το «τζεκ λακ», ένεκα της επιστροφής από την Κίνα, κάτι η θαλπωρή του σπιτιού κι είπα να μοιραστώ μαζί σας ένα… όνειρο που είδα. Κι επειδή όλη μέρα με το μπάσκετ ασχολούμαι και τα όνειρά μου μπασκετικές αναφορές έχουν. Δεν θυμάμαι ποια χώρα ήταν, έχω μπλεχτεί και λίγο με τα απανωτά ταξίδια, από Σόφια στη Σαγκάη, αλλά σίγουρα ΔΕΝ ήταν στην Ελλάδα.

Στο όνειρο, που λέτε, πρωταγωνιστούσε ένας παράγοντας, ο οποίος ήθελε να επιβάλλει τον δικό του τρόπο λειτουργίας. Λογικό, γιατί αυτός πρέπει να κάνει κουμάντο, όμως από την άλλη είναι και κάτι επιλήσμονες οπαδοί, που δεν θέλουν να νιώσουν περήφανοι παρότι τους το επιβάλλουν και ζητούν να γίνονται επενδύσεις. Να μπαίνουν λεφτά, βρε παιδί μου…

Πρόβλημα και πώς το λύνεις; Κάπου εκεί εμφανίζεται ένας παράξενος Τύπος. Του λέει μια ιστορία από μια φυλακή, όπου ο διευθυντής είχε καθημερινά μπάμιες στο συσσίτιο. Όπως ήταν λογικό οι φυλακισμένοι δυσφόρησαν κι ετοίμαζαν εξέγερση, αλλά ο ρουφιάνος της φυλακής πρόλαβε και του το είπε. Αμέσως, διαδόθηκε η φήμη (προερχόμενη από το γραφείο του διευθυντή) ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε να γίνουν περικοπές και πως οι καθημερινές μπάμιες θα αντικατασταθούν με νερόβραστη σούπα.

Ο διευθυντής κάλεσε αντιπροσωπεία των φυλακισμένων, τους είπε ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι θα το πάλευε μέχρι τέλος. «Αν επιμείνουν να μειώσουν τα χρήματα και υποχρεωθώ να σας ταΐζω σούπα, θα παραιτηθώ» τους είπε. Δύο μέρες μετά -δίχως να βγάλει έρπη στα χείλη- επέστρεψε χαρούμενος στη φυλακή.

«Τα κατάφερα, δεν θα γίνει καμία περικοπή. Θα συνεχίσουμε να τρώμε τις μπάμιες και κανείς δεν μπορεί να μας τις στερήσει» είπε κι οι φυλακισμένοι πανηγύριζαν σαν τρελοί από τη χαρά τους. Ο διευθυντής με ένα απλό τέχνασμα, προβάλλοντας τον κίνδυνο απώλειας του φαγητού που οι φυλακισμένοι σιχαίνονταν, κατόρθωσε να το επιβάλλει και να είναι ικανοποιημένοι…

Ο παράγοντας -έξυπνος γαρ- έλαβε το μήνυμα κι αμέσως φρόντισε να διαδοθεί μια τρομακτική φήμη για το μέλλον της ομάδας. Ξαφνικά άρχισαν να χτυπούν όλα τα κινητά μαζί, σε δρόμους και πλατείες της πόλης. Το ότι θα έβλεπα το 112 στο ύπνο μου δεν το περίμενα, αλλά ελέγχονται το όνειρα; Προειδοποίηση για καταστροφή, για διάλυση κι εντολή για εγκατάλειψη της πόλης.

Λίγο μετά, ο παράγοντας βγήκε και καθησύχασε τους αναστατωμένους οπαδούς. «Ο κίνδυνος πέρασε, είμαστε ασφαλείς» τους είπε. Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί και να επηρεάστηκα από τον τυφώνα που έπληξε τη Σαγκάη, γι’ αυτό κι ήταν τόσο… άγριο το όνειρο.

Να μην τα πολυλογώ, οι οπαδοί είναι χαρούμενοι (όλες οι ιστορίες θέλουν ένα «happy end», αλλά γι’ αυτό θυμίστε μου να γράψω άλλη φορά), ο παράγοντας δια της τεθλασμένης περνά όσα θέλει, καθώς ο φόβος της καταστροφής είναι πάντα ισχυρότερος από την επιθυμία για ένα καλύτερο αύριο.

MUST READ

Ετοιμος ο Εσε για τη μάχη με τη Στεάουα – Οι τραυματίες, η απόφαση για Μπακούλα, Παπακανέλλο και οι Βέλντε, Γουίλιαν

Όταν ξύπνησα ένιωσα ανακουφισμένος που όλα αυτά, έστω κι αν τα είδα στον ύπνο μου, συνέβαιναν σε άλλη χώρα. Κι εκεί που πήγα να πλύνω το πρόσωπό μου, άκουσα από δίπλα να παίζει ένα τραγούδι, με την αξέχαστη μελωδική φωνή του Νίκου Ξυλούρη. «… Άντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς»…