Βραδιές, που μας κάνουν πιο ΠΑΟΚ απ΄όσο είμαστε

Για τους ίδιους λόγους που αν δεν ήσουν ΠΑΟΚ ήταν αδύνατον να μπεις στο νόημα του κειμένου που έγραψα λίγες ώρες ώρες πριν τον αγώνα της Τούμπας με τον Άγιαξ.

δε θα μπορέσεις να κατανοήσεις και το ακόλουθο, μερικές ώρες μετά το φινάλε των αναμετρήσεων.

Δε με πειράζει καθόλου, εσύ χάνεις που επέλεξες άλλη ομάδα και δε μπορείς να νιώσεις το μεγαλείο μας.

Το συναίσθημα που με κυρίευσε σήμερα, θα το συνέκρινα μόνο με αυτό μετά τον αποκλεισμό από την Μπάγερν, στις αρχές του 80. Στο βάθρο θα έδινα θέση και στον αποκλεισμό από την ΤΣΣΚΑ το 2011, με τη διαφορά πως το ποδοσφαιρικό κύρος των Γερμανών και των Ολλανδών, είναι σε άλλο επίπεδο από εκείνο των Ρώσων.

Επόμενος αγώνας μετά τον αποκλεισμό από τους Βαυαρούς ήταν με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο.

Μπαίνοντας στο γήπεδο ο ΠΑΟΚ συνέβη το εξής πρωτοφανές για τα Ελληνικά -και όχι μόνο- δεδομένα, ολόκληρο το γήπεδο σηκώθηκε όρθιο αποθεώνοντας τον αντίπαλο.

Δε μιλάμε για χλιαρό ή τυπικό χειροκρότημα, αλλά για κανονικό standing ovation.

Υπόψιν πως ήταν εποχές που ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστούσε, δεν ήταν ο φτωχός συγγενής που θα του έδινες εύκολα ένα φιλικό χάδι στην πλάτη, συγχαίροντας τον για την προσπάθεια του.

Ήταν τόσο συγκλονιστικός όμως και τόσο έντονο αυτό που χάρισε σε όσους τον είδαν, που δε γινόταν να μην υποκλιθούν.

Η γεύση που άφησε σήμερα σε όσους παρακολούθησαν το παιγνίδι στο Άμστερνταμ ήταν η ίδια, όλοι θα ήθελαν να τον αποθεώσουν για αυτό που τους χάρισε.

Όπως τότε έτσι και τώρα το αποτέλεσμα δε με αφορά, για τον ίδιο λόγο που με αφήνει αδιάφορο και το κεφάλαιο διαιτησία.

Ας ασχοληθούν οι ειδικοί του ρεπορτάζ, εκείνοι που πιθανόν θέλουν να πουλήσουν αδικία, για μένα όλα αυτά έχουν μηδαμινή σημασία, μπρος στην ψυχική πληρότητα που αισθάνθηκα.

Κάθε τι άλλο που θα αποπειραθεί ν΄ απασχολήσει το μυαλό μου τώρα, είναι τόσο ελάχιστο και αποβάλλεται αυτεπάγγελτα! Νιώθω τόσο γεμάτος κι αυτό είναι το ανυπολόγιστο κέρδος.

Δε μεταφράζεται σε χρήμα, δόξα, επίτευξη ενός στόχου, η αποτίμηση του όμως κουβαλά σπουδαιότερα και πιο διαχρονικά κέρδη.

Κάπου εδώ, το ίσως ακατανόητο σε πολλούς κείμενο μετά την κλήρωση πως «η κλήρωση με τον Άγιαξ είναι ευλογία». Η κλήρωση με Άγιαξ, είναι ευλογία αποκτά την πραγματική του διάσταση και γίνεται απολύτως κατανοητό.

Μετρηθήκαμε με αντίπαλο την ομάδα που πέρσι έκανε όλη την Ευρώπη να παραμιλά, που έριξε 4 γκολ στο Μπερναμπέου, που έχασε τη συμμετοχή στον τελικό του Τσουλού στη λεπτομέρεια και δεν κωλώσαμε. Τρία πέναλτι χρειάστηκαν για να μας αποκλείσουν μέσα στην έδρα τους.

Τους παίξαμε στα ίσια, ούτε κρυφτήκαμε ούτε επιδοδήκαμε σε αντιποδόσφαιρο, τους κοιτάξαμε στα μάτια, μετρώντας τις δυνάμεις μας κόντρα στον πιο ισχυρό αντίπαλο που θα μπορούσαμε να βρούμε.

Και με κάτω τα χέρια αν χάναμε θα ήταν επίσης ευλογία, αφού θα διαπιστώναμε τις διαφορές που μας χωρίζουν και τη μικρότητα μας.

Να όμως που αντικρίσαμε το μεγαλείο μας.

Απολύτως χρήσιμο για μια ομάδα που θέλει να δημιουργήσει κάτι ποδοσφαιρικό και σε πλήρη αντίθεση με το χαρτί που με αντιπάλους σαν τον Άγιαξ πέρσι, κατέβαινε για να χάσει με τιμητικά σκορ.

Γιατί απλά οι κλέφτες και οι ψεύτες, δεν ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν, να παράξουν, να βελτιωθούν, παρά μόνο ν΄ αρπάξουν.

Αυτό είναι λοιπόν που μετράει περισσότερο από κάθε τι, πως κόντρα σε έναν πραγματικό κολοσσό δείξαμε τα δόντια μας.

Αν πρέπει κάποιοι να προβληματιστούν είναι εκείνοι που θα μας βρουν μπροστά τους.

Εμείς γεμίσαμε αυτοπεποίθηση κι όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, μετά από τέτοιες βραδιές γινόμαστε πιο ΠΑΟΚ απ΄όσο ήμασταν…