Οι δέκα λέξεις του Κώστα που θα έσωζαν τον Παναθηναϊκό…

Η πιο μεγάλη ευκαιρία για την επιστροφή του Παναθηναϊκού στην κανονικότητά του, της μεγάλης ομάδας, χάθηκε μέσα στο ΣουΚου. Όχι, όμως, χθες στην Ξάνθη. Προχθές, στα Σπάτα.
Μην εκπλήσσεστε. Δεν υποβιβάστηκε ακόμη στη Γ’ Εθνική ο Παναθηναϊκός και είχε ντέρμπι με τον προελαύνοντα στον 7^ο Όμιλο Αήττητο Σπάτων. Ούτε φιλικό εξοικείωσης με όσα δυστυχώς μοιάζει να μέλλονται στο «τριφύλλι», είχε μαζί του.

Όχι, κυρίες , κύριοι και αγαπητά μας παιδιά!
Η ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό χάθηκε στα Σπάτα, αλλά όχι σε γήπεδο.
Στο Εκθεσιακό Κέντρο του Αεροδρομίου χάθηκε. Εκεί όπου έλαβε χώρα το 11^ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, το οποίον σημαδεύτηκε από ένα μείζονος σημασίας γεγονός:  μετά από δύο ολόκληρα χρόνια και κάτι μήνους, μίλησε ξανά επισήμως ο Κώστας Καραμανλής!

Μετά την επιτυχημένη, καθοριστική θα λέγαμε, παρέμβασή του στο δημοψήφισμα του 2015 ως λακωνικότερου εκ των ένθερμων υποστηρικτών του «Μενουμευρώπη», ο Κώστας απήγγειλε κατά την παρουσία του στο Συνέδριο τις εξής 98 λέξεις:

«Η Παράταξή μας προχωρά στο Συνέδριό της που έχει ξεχωριστή σημασία. Γιατί σε αυτό το Συνέδριο η Νέα Δημοκρατία θα αναδείξει το σχέδιό της για την ανάταξη της χώρας μας, με προτεραιότητες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, με πρώτη τη συνταγματική αναθεώρηση, τις επενδύσεις, τις νέες θέσεις εργασίας, την κοινωνική συνοχή, τη στήριξη εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση.
»Όπως πολλές φορές στην ιστορία της η Παράταξή μας θα έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο για την Ελλάδα του αύριο. Γι’ αυτό και πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ισχυρή. Και αυτό είναι στο χέρι όλων μας. Καλή επιτυχία».

Φαντάζεστε ο Κώστας, γνωστός ένθερμος φίλος του «τριφυλλιού» να έλεγε, π.χ.: «σε αυτό το Συνέδριο η Νέα Δημοκρατία θα αναδείξει το σχέδιό της για την ανάταξη της χώρας μας, μπλα, μπλα και, βέβαια, την προσέλκυση επενδυτών για τη σωτηρία του Παναθηναϊκού»;

Άλλες δέκα λεξούλες είναι αυτό. Τεράστιος αριθμός για τον πρώην πρωθυπουργό, φυσικά, αλλά και πάλι, με λίγη προσπάθεια θα το κατάφερνε. Κι αυτό που θα ακολουθούσε, θα ήταν κοσμογονία!

Κατ’ αρχάς, σημειώστε το εξής: επί ΝΔ του Σαμαρά το στόμα του Κώστα παρέμενε πιο κλειστό κι από το ταμείο του Παναθηναϊκού αυτόν τον καιρό (το «Μενουμευρώπη» ήτο υπερκομματικό ζήτημα, βρε).
Τώρα, όμως, στη ΝΔ του Κυριάκου (αλλά όχι και της Ντόρας;), προέβη σε μια δηλωσάρα που, για τις συνήθειές του, είναι σαν να απαγγέλλαμε εσείς ή εγώ μονορούφι και από μνήμης  και τις 816 σελίδες του «Οδυσσέα» του Joyce.
Το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;
Ε, δεν αποκλείεται να το έπιανε και ο Αλαφούζος, λοιπόν. Και να συνεννοείτο, να έπαιρνε άδεια και να άνοιγε λίγο τη στρόφιγγα, ίσαμε το Μάρτιο, π..χ., να σωθεί η παρτίδα από τις προσφυγές και τους -3, -6, -9, ξέρω ‘γω πόσους βαθμούς.
Έπειτα, είναι και το άλλο: η ΝΔ ε-ε-έρχεται, λένε αι δημοσκοπήσεις άπασαι. Και όλοι ξέρουμε ότι στην Ελλάδα οι δημοσκοπήσεις δεν πέφτουν ποτέ έξω. Άρα, η επόμενη μέρα θα είναι γεμάτη φιλελευθερισμό και καλής πΧοιότητας καπιταλισμό –όχι όπως εκείνον του Σημιταριού, ας πούμε.
Ένα περιβάλλον στο οποίο, βεβαίως, οι Έλληνες εφοπλισταί, που σαρώνουν παγκοσμίως θα θελήσουν, ενδεχομένως, να επενδύσουν στη νέα χώρα που θα αναδύεται από τις στάχτες της, ελεύθερη κηδεμονιών και διαπνεόμενη από το πνεύμα του laissez faire.
Από την εφετινή λίστα των Lloyd’s, στην οποία φιγουράρουν 14 Ελληνίδες και Έλληνες, όλοι γνωρίζουμε ότι ένας τουλάχιστον, ο Βενιάμης, είναι Παναθηναϊκός –μην κοιτάτε που επειδή είναι μεν Παναθηναϊκός αλλά είναι και γάτα με πέταλα δεν είχε συμμετάσχει τελικώς στην αλήστου μνήμης «πολυμετοχικότητα», ούτε μετά το τέλος της θέλησε να εμπλακεί στα της ΠΑΕ. Αυτά ήντουσαν τότε. Τώρα, μετά από έναν τέτοιας σημασίας χρησμό από τον πρώην πρωθυπουργό και ενόψει της νέας Ελλάδας που θα ξημερώσει, ίσως άλλαζε γνώμη. Θα έπαιρνε μαζί του και δυο τρεις ακόμη από τη λίστα που δεν ξέρουμε τι ομάδα είναι και να τον στην κορυφή και πάλι τον Παναθηναϊκό.

Τρίτον και εξίσου σημαντικό, θα αποκαθίστατο σε μια τέτοια περίπτωση «ευλογίας» από τον Κώστα (τον) Καραμανλή της απόπειρας σωτηρίας του Παναθηναϊκού και η τάξις, βρε αδΡεφέ.
Διότι, όσο «λαϊκή δεξιά» κι αν αυτοαποκαλείται η ΝΔ, οφείλει να διατηρεί και τους πατρογονικούς δεσμούς της με την εγχώρια αριστοκρατία, έτσι δεν είναι; Και οι «πράσινοι» αυτό το χαρακτηριστικό της «ομάδας του Κολωνακίου» το κουβαλάνε, θέλουν δε θέλουν και ισχύει ή όχι. (Ούτε θέλουν, ούτε ισχύει, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…)
Μην κοιτάτε που όπως έχουν έλθει τα πράγματα η μεγάλη δεξιά παράταξη παρουσιάζεται από τις κακές γλώσσες ως η πολιτική δύναμη πίσω από την (επίσης, πάλαι ποτέ) κατεξοχήν ομάδα της προσφυγικής Δραπετσώνας και του αριστερών μνημών Κερατσινίου. Αυτός είναι ένας ακόμη έξυπνος τακτικός ελιγμός των εμπνευσμένων spin doctors της ΝΔ, αλλά το αίμα, νερό δε γίνεται. Γίνεται;

Τέλος, είναι και το άλλο: εάν η ΝΔ παρενέβαινε κατά τέτοιο τρόπο υπέρ του Παναθηναϊκού θα κέρδιζε τις εκλογές με αυτοδυναμία και ο Καραμανλής θα γραφόταν με χρυσά γράμματα στην ιστορία της.
Κι αυτό όχι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα σάστιζε και μέχρι να εξηγήσουν στον Φλαμπουράρη τι είναι ποδόσφαιρο και τι φανέλα φοράει ο Παναθηναϊκός δε θα υπήρχε χρόνος για πεφωτισμένο στρατηγικό σχεδιασμό από πλευράς κυβέρνησης.
Όσο κυρίως επειδή έξαλλα από την πρωτοβουλία αυτή, τα ΜΜΕ που το καλοκαίρι του 2015 κράτησαν πρώτα και πάνω απ’ όλα τα’ άλλα ψηλά το «Μενουμευρώπη», θα στρέφονταν λαύρα κατά του Κυριάκου και της ΝΔ. Και πιο σίγουρος τρόπος για να θριαμβεύσει στις εκλογές απ’ αυτόν, δεν υπάρχει…

Όλα αυτά θα γίνονταν με μόλις δέκα λέξεις από το στόμα του Κώστα, το Σάββατο στα Σπάτα…

Δεν τις ξεστόμισε όμως. Η ευκαιρία χάθηκε. Και η μοίρα του Παναθηναϊκού φαίνεται προδιαγεγραμμένη πια. Θα είναι μια σκληρή στιγμή για όλους τους φίλους του. Εκτός ίσως από τον Κώστα. Μια φτυσιά απ’ το σπίτι του είναι τα Σπάτα για τα ντέρμπι της αγαπημένης του ομάδας με τον Αήττητο, που λέγαμε πιο πάνω. Και, στο γήπεδο της Ραφήνας κάθε τρεις και λίγο βρίσκεται, ακόμη και για φιλικά παλαιμάχων του Παναθηναϊκού . Δε θα πηγαίνει για τα επίσημα, με Τριγλία και Θύελλα; Αλίμονο…

ΥΓ: Υπάρχει λόγος που οι άνθρωποι ξεσπούν σε υστερικά γέλια ακόμη και σε περιστάσεις ακατάλληλες όσο μια κηδεία. Είναι ο ίδιος για τον οποίο υφίσταται η οξύμωρη έκφραση «πικρό χαμόγελο»…  Επειδή το χιούμορ, είναι μια διέξοδος από τη στενοχώρια. Φευ, είναι προσωρινή διέξοδος, αλλά σε εποχές όπως οι δικές μας, κάτι είναι κι αυτό, δεν είναι;