Γιώργος Μασούρας: Το αουτσάιντερ του Γενάρη που εξαφάνισε τα φαβορί

Επτά μήνες δρόμος. Από το Σάντα Φε στο Μπουένος Άιρες και τα κλασικά χρώματα της Μπόκα. Προφανώς –αν το ήξερε- θα πήγαινε πιο γρήγορα με τα πόδια ο Φράνκο Σολδάνο. Του προέκυψε όμως μια ποδοσφαιρική διαδρομή μέσω Πειραιά και μιας μεταγραφικής υπόθεσης που είναι άγνωστο αν θα χρειαστεί να την θυμηθούν ξανά: Και ο ίδιος αλλά και ο Ολυμπιακός.

Το «αντίο» ήρθε μέσω ενός δανεισμού από εκείνους που σπάνια μετατρέπονται σε μεταγραφή, πολλώ δε μάλλον με μια ρήτρα 4-5 εκατ ευρώ. Κακά τα ψέματα όμως. Οι δεύτερες ευκαιρίες σπανίζουν.

Ειδικά σε μια ομάδα που πλέον δείχνει να έχει βάλει τα περισσότερα σε μια σειρά. Που ουσιαστικά τα είχε τακτοποιήσει και τον περασμένο Γενάρη, όταν ο Αργεντινός έμπαινε στο αεροπλάνο για την χώρα μας.

Εννέα συμμετοχές, λίγες καλές στιγμές. Με εμφανές πρόβλημα προσαρμογής στη νέα τάξη πραγμάτων της καριέρας του. Και όλα αυτά σε ένα διάστημα που οι Πειραιώτες σκόραραν ακατάπαυστα. Ακριβώς 43 γκολ σε 17 ματς από τη μεταγραφή του 25άχρονου ως το φινάλε της σεζόν.

Ένα στα σαράντα-τρία δεν είναι επίδοση για να την καμαρώνει ούτε στόπερ, όχι σέντερ φορ.

Ο Σολδάνο φυσικά δεν είναι κακός ποδοσφαιριστής. Κάθε άλλο. Και ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ο πρώτος που το υποστηρίζει. Εκτιμούσε μάλιστα τον Μάη ο Πορτογάλος, πως μια κανονική προετοιμασία και ένα καλοκαίρι με ευκαιρίες θα του έδινε πιθανότατα την ώθηση προκειμένου να διατηρήσει τη θέση του στο ρόστερ.

Ο Γκερέρο που απόψε ετοιμάζεται να αγωνιστεί για τέταρτη φορά βασικός σε ισάριθμα ματς των προκριματικών, είχε λιγότερες πιθανότητες από τον Αργεντινό.

Αλλά ο Γκερέρο είναι… ο Γκερέρο. Υπέρ-πολύτιμος ποδοσφαιρικός «χαρακτήρας» για το μοτίβο της εποχής. Επιθετικός που κάνει καριέρα σε κόντρα «ρόλο». Βρήκε τον τρόπο μέσα από την προετοιμασία όχι μόνο να υπενθυμίσει τις αρετές του, αλλά και να πείσει τον προπονητή ότι είναι ένας από εκείνους που μπορούν να κάνουν τη «δουλειά».

Και ο Μαρτίνς είναι δίκαιος. Δεν έχει «κολλήματα», δεν ενδιαφέρεται για ονόματα και… διευθύνσεις. Η συνέχεια λοιπόν ήρθε φυσιολογικά.

Και αν ο Ισπανός θα είναι και απόψε στην κορυφή της επίθεσης: Κάπου διαγώνια πίσω του θα είναι ο Γιώργος Μασούρας. Είτε αριστερά αν ο Ποντένσε είναι 100%, είτε δεξιά αν χρειαστεί. Μαζί με τον Σολδάνο έφτασε ο Έλληνας winger στο λιμάνι. Χωρίς πρωτοσέλιδα και «ύμνους» να τον ακολουθούν. Δίχως τον ενθουσιασμό που προκαλεί ακαριαία η είδηση μιας μεταγραφής.

Μοναδικό του προνόμιο: Η προσαρμογή. Σαφώς πιο εύκολη. Από τη Νέα Σμύρνη πήγε στον Ρέντη με το αμάξι του.

Τον Μασούρα ούτε τον περίμενε κανείς να λύσει «προβλήματα», ούτε πίστευε ότι μπορεί να βγει στον αφρό. Υπήρχε ο Λάζαρος, ο νεοφερμένος εκείνη την εποχή Ζιλ Ντίας. Υπήρχε ανταγωνισμός που σε μια πρώτη ανάγνωση έστελνε τον άλλοτε αρχηγό του Πανιωνίου απευθείας στις εναλλακτικές.

Έλα όμως που δεν έγινε έτσι. Ο Σολδάνο έπαιξε 9, ο συνομήλικος του από την Αμφιλοχία μετρά ήδη 19. Τα δικά του γκολ είναι 5, οι παρουσίες του άνοιξαν και την πόρτα της εθνικής. Σε μισή σεζόν -και σε μια έτοιμη ομάδα- ο συγκεκριμένος δεν έγινε απλά «στέλεχος» αλλά σχεδόν σημείο αναφοράς.

Θα ήταν διαφορετικό αν δεν είχε τραυματιστεί ο Χριστοδουλόπουλος; Αν δεν αντιμετώπιζε προβλήματα και ο Ντίας; Ποιος ξέρει.

Σημασία έχει πως η εύστοχη κίνηση του Γενάρη, ήταν το «αουτσάιντερ». Κάποιος που αποκλείεται να παίξει στη Μπόκα, αλλά που τα δίνει όλα για να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κάποιος που έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα –ειδικά μετά τον τραυματισμό του Κώστα Φορτούνη- είναι πια το «πρώτο» ελληνικό όνομα, στον Πειραιά.