Βλέποντας ΠΑΟΚ, σαν να κάνεις rollercoaster

Για το αγωνιστικό σκέλος του αγώνα με τον Άγιαξ, θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, στην πορεία για το δεύτερο παιγνίδι.

Το ότι ο ΠΑΟΚ αντεπεξήλθε ικανοποιητικά κόντρα σε ένα από τα παραδοσιακότερα Ευρωπαϊκά θηρία κι ο κόσμος του έφυγε περισσότερο στεναχωρημένος από το γήπεδο παρά χαρούμενος από την εν γένει παρουσία της ομάδας, λέει πολλά.

Αν όχι τα πάντα, για το επίπεδο που έχει φτάσει.

Μόλις είχε γίνει η κλήρωση πάντως, είχα σταθεί περισσότερο στις αντιδράσεις των υπολοίπων, οπότε

«θεσμικά», το σωστό είναι να ξεκινήσω μ΄ εκείνους που είχαν στήσει προκαταβολικό γλέντι για τον επερχόμενο και σίγουρο αποκλεισμό.

Μ΄αυτούς που δεν ασχολήθηκαν ούτε στο ελάχιστο με τις δικές τους κληρώσεις, αλλά περίμεναν τον αντίπαλο του ΠΑΟΚ, για να βγουν από το καβούκι τους.

To τρολ, η πλάκα ακόμα και το πρίζωμα είναι απολύτως αποδεκτά, η κακία και η εμπάθεια είναι που βγάζει μάτι. Εδώ και χρόνια ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να κάνει ομάδα ξεπερνώντας τους υπόλοιπους και να που τα καταφέρνει, προς τι το μίσος δηλαδή;

Θέλατε να παίζετε μόνοι σας, χωρίς ισχυρούς αντιπάλους και ανταγωνισμό;

Αφού αυτό θέλατε, λυπάμαι, χάσατε…

Χθες βράδυ λοιπόν εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, δεν τους είδα να θριαμβολογούν περιφερόμενοι στο διαδίκτυο. Κρυμμένοι ήταν, ειδικά όταν ο ΠΑΟΚ το γύρισε από 0-1 σε 2-1, θα έψαχναν δωμάτιο σε κάποια εντατική.

Αν οι δικές τους ομάδες πάθαιναν την ίδια ψυχρολουσία στο ξεκίνημα και μάλιστα κόντρα σε τέτοιο αντίπαλο, η μόνη τους επιλογή θα ήταν να κάνουν τάματα για να μην πάρει διαστάσεις το σκορ.

Σε περίπτωση που τύχαινε να ισοφαρίσουν, θα κρέμονταν από τα δοκάρια για να κρατήσουν το τιμητικό 1-1. Δε θα έβγαιναν μπροστά να βάλουν δεύτερο κι ακόμα περισσότερο δε θα προσπαθούσαν να πετύχουν και το τρίτο.

Έστω και εξαφανισμένοι όμως, ο καθένας μπορεί να εικονογραφήσει τις φάτσες τους, από τη στιγμή της ισοφάρισης και μετά.

Δεν είναι δύσκολο, αρκεί μια αναζήτηση στο διαδίκτυο φωτογραφιών από τρομοκρατημένα πρόσωπα την ώρα που κάνουν rollercoaster, σαν κι αυτή για παράδειγμα.

Το 2-2 δεν αφήνει πολλά περιθώρια, άντε όμως να πανηγυρίσεις προκαταβολικά και πάλι, όταν διαπιστώνεις με τα ίδια σου τα μάτια πως ο ΠΑΟΚ πουλάει ακριβά το τομάρι του.

Και πως είναι ικανός για όλα.

Άντε και γίνεται στραβή και περνάει, που θα βρουν τρύπα να κρυφτούν;

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι συνειδητοποίησαν πως τα χειρότερα για εκείνους μόλις άρχισαν. Και αυτά δεν αφορούν το αγωνιστικό κομμάτι που λίγο πολύ το περίμεναν, αλλά το επικοινωνιακό. Εκεί που οι καρπαζιές θ΄αφήσουν μόνιμα σημάδια στο σβέρκο.

Χειρότερα από πρόπερσι δηλαδή, που έκαναν προαναγγελίες για ταγμένο πρωτάθλημα από τον Τσίπρα, το οποίο μας έκλεψαν στα δικαστήρια.

Πως θα πλάσουν άραγε καινούργια παραμύθια, όταν είναι εγκλωβσμένοι σ΄εκείνα που ήδη πούλησαν;

Πέρσι έλεγαν για τις Πρέσπες, φέτος θα παρακαλάνε να χαρίσει ο Κούλης κάνα Καστελόριζο στους Τούρκους, για να βρούνε νέο άλλοθι.

ΥΓ. Λίγες ημέρες πριν έγραψα πως σε περίπτωση που δυο από τις συνολικά πέντε ομάδες που παίζουν στην Ευρώπη προκριθούν στους ομίλους των θεσμών που αρχικά συμμετείχαν, θα είναι θαύμα.

Ο ΠΑΟΚ είχε θεωρητικά τη δυσκολότερη αποστολή, η απόσταση του ωστόσο από τους άλλους εκπροσώπους, καθιστούσε σαφές πως και οι υπόλοιποι θα έπρεπε να προσπαθήσουν το ίδιο.

Μηδενός εξαιρουμένου όλοι θα μαρτυρήσουν.

Όσο ανώτερος είναι ο Άγιαξ από την Μπασακχεσίρ, άλλο τόσο είναι και ο ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό, οπότε όσο χρειάζεται ο ένας να ματώσει, το ίδιο θα χρειαστεί και ο άλλος.

Για το χαρτί και τους άλλους δεν το συζητάμε, σε περίπτωση που ταξιδεύψουν Ευρώπη το φθινόπωρο, το Euro 2004 θα πάψει ν΄ αποτελεί το Νο1 θρίαμβο του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Την επόμενη Τρίτη παίζουμε στο Άμστερνταμ, οπότε θα είναι η πρώτη ομάδα που θα μάθουμε για την τύχη της.

Σε περίπτωση που αποκλειστούμε, σβήστε το δυο και κάντε το ένα..