Ολυμπιακός: Ποδόσφαιρο Αυγούστου…

Προφανώς δεν συμφέρει κανέναν. Ούτε τους προπονητές, ούτε τους ποδοσφαιριστές, ούτε εκείνους που αραδιάζουν προκαταβολικά απόψεις για ιστορίες που… γράφονται με διαφορετικό τρόπο από τον συνηθισμένο.

Γιατί πραγματικά δεν έχει σημασία αν παίζεις με τα λευκά ή με τα μαύρα. Αν νιώθεις φαβορί ή είσαι το αουτσάιντερ.

Είναι ποδόσφαιρο Αυγούστου τα προκριματικά. Και σε αυτή την πίστα για «προχωρημένους» βουτάς στα βαθιά έχοντας κατά νου πως ουσιαστικά ταξιδεύεις στο άγνωστο.

Δεν αφορά τόσο την ποιότητα, εκεί που εννέα στις δέκα επικρατεί ο καλύτερος, όσο τις «στιγμές». Την ικανότητα να εκμεταλλευθείς ότι σου δίνει το παιχνίδι καβαλώντας το κύμα του ρυθμού που δεν συνάδει με την εποχή.

Στόχος το «ένα λιγότερο λάθος» στα 180΄της πρόκρισης. Από εκεί ξεκινούν όλα.

Ο στόχος που έβαλε και πέτυχε ο Ολυμπιακός κόντρα στη Βικτόρια. Και που τον πέτυχε όχι γιατί σκόρπισε τους Τσέχους στο Καραϊσκάκη, αλλά γιατί άντεξε στο δύσκολο μισάωρο που του προέκυψε στη Doosan Arena.

Ο ίδιος που θέτει απόψε στην Πόλη κόντρα σε έναν αντίπαλο που το ταλέντο του τρέχει από τα μπατζάκια. Φανταστείτε ελληνική ομάδα με Βίσκα, Ρομπίνιο, Ντεμπά Μπα, Αρντά Τουράν. Ποιος θα δικαιολογούσε καρδιοχτύπι στα προκριματικά;

Και όμως η Μπασακσεχίρ προφανώς και δεν νιώθει άνετα. Δίχως επίσημο ματς στα πόδια της. Δίχως μια έδρα αλά… Καραϊσκάκη από εκείνες που συμμετέχουν στην εξέλιξη ενός ματς. Απέναντι σε μια φανέλα μεγαλύτερη.

Φαβορί στα χαρτιά οι Τούρκοι, αν το δεις από την πρέπουσα απόσταση. Δεν είναι Νοέμβρης όμως. Είναι Αύγουστος. Και τέτοια εποχή ο Άγιαξ, εκείνος που πριν από μερικούς μήνες σε προσκαλούσε να καθίσεις στον καναπέ και να απολαύσεις υπερθέαμα στη Μαδρίτη και το Τορίνο, με 7-19 τελικές στην Τούμπα, απλά ισοφάρισε σε 2-2.

Θα είχε μπλέξει μάλιστα ακόμη περισσότερο αν στο φινάλε του πρώτου μέρους ο ΠΑΟΚ στο καταπληκτικό momentum που σχημάτισε έκανε το 0-1, 3-1 όπως του το προσέφερε η μπάλα.

«Δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμη» είπε ο Τεν Χαγκ. Όχι, γιατί έτσι απαιτεί το manual, αλλά γιατί έτσι είναι. Δεν μπορείς να ποντάρεις στην ικανότητα σου τέτοια εποχή. Στην ποιότητα. Στην αίσθηση ή και την πραγματικότητα πως είσαι καλύτερος από τον άλλο. Πρωτίστως πρέπει να πασχίσεις προκειμένου να καλύψεις τις αδυναμίες σου. Και οι Ολλανδοί χθες δεν το έκαναν. Σε επτά τελικές μάζεψαν τη μπάλα δύο φορές από τα δίχτυα.

Ο Πέδρο Μαρτίνς κόντρα στους Τσέχους συμπλήρωσε πέντε προκρίσεις σε ισάριθμα καλοκαιρινά νοκ άουτ. Αήττητος σε δέκα ματς, σε ένα επίτευγμα που σίγουρα θέλει και τύχη όταν το κάνεις με τη Μαριτίμο, τη Ρίο Άβε και τον Ολυμπιακό, αλλά που δεδομένα θέλει και ικανότητα προσαρμογής.

Έξι από τα δέκα ματς τα ολοκλήρωσαν οι ομάδες του δίχως παθητικό. Τα διπλά από εκείνα που δεν σκόραραν. Δίχτυ ασφαλείας.

Το δίχτυ που θέλει να βγάλει και απόψε από την τσάντα του για να το απλώσει στην Πόλη.

Ειδικά τον Αύγουστο δεν περιμένεις πίσω από τη μπάλα και δεν προσδοκάς σε ηρωικό ποδόσφαιρο. Αυτό το μοτίβο πλέον δεν οδηγεί πουθενά, γενικώς. Τον Αύγουστο στέκεσαι ψηλά. Κοιτάζεις τον άλλο στα μάτια. Αναγκάζεις τον αντίπαλο να σκεφτεί δύο φορές τα ρίσκα.

Ο Πορτογάλος είναι… μάστορας σε αυτό το στιλ. Και ο καλύτερος «παίκτης» των Ερυθρόλευκων πριν από την υπέρβαση που καλείται να φέρει σε πέρας. Τα υπόλοιπα θα τα φέρουν οι «στιγμές». Μια στημένη μπάλα, μια καλή ανάπτυξη στο επιθετικό transition ή μια κακή μετάβαση στο αμυντικό.

Αυτό που έπρεπε να κάνει το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, του συνέβη Ιούλη. Η πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ ήταν εξ αρχής ο βασικός στόχος.

Ότι ακολουθεί τον Αύγουστο είναι… παραπάνω. Και πρέπει να αντιμετωπισθεί σαν «παραπάνω». Με τη μπάλα χαμηλά. Και την υπομονή που σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η καλύτερη αρετή.