Η επόμενη μέρα στον ΕΣΑΚΕ

Υπάρχει μια λέξη που μπορεί μερικώς να περιγράψει την εικόνα του ΕΣΑΚΕ: Αιχμαλωσία! Οι παράγοντες της Λίγκας δεν έχουν τρόπους για να προστατέψουν τη… μετοχή του μπασκετικού προϊόντος, η οποία κατρακυλά και απειλεί να συμπαρασύρει το «εθνικό μας σπορ», καθώς σε επαγγελματικό άθλημα δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί, αλλά μόνο ισολογισμοί.

Ο ΕΣΑΚΕ ανακοίνωσε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος/υποβολής προσφορών για τις Ανταποδοτικές Χορηγίες του Πρωταθλήματος της Basket League ( Μεγάλος Χορηγός και Επίσημος Χορηγός) για την περίοδο 2019-‘20 (και υπό προϋποθέσεις και της αγωνιστικής περιόδου 2020-‘21). Είναι πρόδηλο ότι δεν περιμένει κανείς να βρεθεί με αυτόν τον τρόπο χορηγός. Αν, μάλιστα, δούμε και την ημερομηνία (μέχρι τέλος Αυγούστου), το περιθώριο στενεύει ακόμα περισσότερο.

Τι θα γίνει, λοιπόν, από την πρώτη μέρα του Σεπτέμβρη, αν στο μεσοδιάστημα δεν υπάρξει ανταπόκριση κι εκδήλωση ενδιαφέροντος; Οι ΚΑΕ θα αναζητήσουν μόνες τους χορηγούς. Όχι κεντρικό, αλλά καθεμία τον χορηγό που μπορεί να εμφανίσει. Κι αν κρίνουμε από το πρόβλημα που δημιούργησε η κατάργηση της Κεντρικής Διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, αντιλαμβάνεστε τι θα συμβεί σε χορηγικό επίπεδο.

Αν συμβεί αυτό, οι ανισότητες θα μεγαλώσουν, ομάδες δεν θα μπορούν να σταθούν οικονομικά στο επίπεδο της Α1, από τη στιγμή που δεν θα έχουν εγγυημένα έσοδα. Τα μπάτζετ θα χαμηλώσουν, καθώς ακόμα κι αυτά τα λίγα χρήματα που με σιγουριά έμπαιναν στα ταμεία, τώρα είναι ενδεχόμενα.

Αναμφίβολα θα υπάρξουν και θετικές εξελίξεις. Όπως για παράδειγμα ότι θα υποχρεωθούν οι ΚΑΕ να δημιουργήσουν λειτουργικά τμήματα μάρκετινγκ, τα οποία πρέπει να έχουν απόδοση, για να υπάρχει η ομάδα και να υπάρχουν κι αυτά. Θα περιοριστεί η πολυδιάσπαση ομάδων σε ίδιες πόλεις, καθώς δεν θα μπορούν να αντέξουν το βάρος του λειτουργικού κόστους. Οι ομάδες που θα θέτουν ως στόχο την άνοδο, θα γνωρίζουν ότι πρέπει να μπορούν να ανταποκριθούν.

Μικρά πράγματα, που μπορεί να έχουν θετικό πρόσημο, όμως η μεγάλη εικόνα είναι πως το μπάσκετ ταλανίζεται, πως δεν ήταν έτοιμο (κι ίσως να μην είναι ποτέ) να χάσει έναν από τους δύο αθλητικούς του πυλώνες και να καταφέρει να απορροφήσει τους κραδασμούς. Κι εδώ πρέπει να σημειώσουμε κάτι, για να μην είμαστε άδικοι.
Ενδεχόμενη αποτυχία εξεύρεσης οικονομικών πόρων θα βαρύνει την παρούσα διοίκηση, όμως η απόφαση να μην μπει καν σε συζήτηση η πρόταση του Ολυμπιακού, δεν ήταν του κ. Γαλατσόπουλου. Ναι, δεν έδειξε την απαιτούμενη πυγμή, αλλά δεν ήταν αυτός που είπε «δεν συζητώ την ουσία του προβλήματος», το είπαν πολλοί μαζί, σκεπτόμενοι μικροκομματικά και κοντόφθαλμα.

Είναι κάποιοι που λένε -κι αν το απομονώσεις έχουν 100% δίκιο- ότι «δεν πρέπει ο ΕΣΑΚΕ να κάνει τα χατίρια μιας ΚΑΕ» και πως «πρέπει να τηρείται η νομιμότητα». Συμφωνούμε, αλλά δεν πρέπει να μπούμε και στην ουσία του προβλήματος; Δεν πρέπει το επαγγελματικό πρωτάθλημα να έχει επαγγελματίες διαιτητές κι επαγγελματική διοίκηση, δίχως την παραμικρή συμμετοχή (πέραν αυτής που ορίζουν οι διεθνείς και ντόπιοι κανόνες) της ΕΟΚ;

Εκτός κι αν κάποιος ονειρεύεται το σπορ ως μια οικογένεια, σαν την εθνική του Βόλου ένα πράγμα, όπου οι γιοι των κορυφαίων παραγόντων θα κληρονομούν το μέλλον του μπάσκετ. Αν αυτό ονειρεύεστε, να σας θυμίσω ότι καθένας βλέπει το όραμα που ορίζει η κουλτούρα του…