ΠΑΟΚ: To plus στις πιθανότητες, κόντρα στους Φαν-κάτι

Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη λίγο πριν τον Άγιαξ, είναι αυτό που λέμε «κουκουρούκου μανταλάκια», με τα τοπικά μμε και τον κόσμο κατ΄επέκταση, ν΄ ασχολούνται με τις απουσίες του Άγιαξ.

Την πρώτη από τις τρεις φορές μέσα στη δεκαετία που αντιμετωπίσαμε τον Άγιαξ, το 2010, το πρώτο θέμα ήταν η έλευση ή μη του Λουίς Σουάρες, λόγω της ετοιμόγεννης συζύγου του.

Κι από τους κλασικούς ξερόλες που παριστάνουν προπονητές, τεχνικούς διευθυντές και σκάουτερ, εκείνες τις ημέρες άρχισε να ευδοκιμεί και το είδος της μπαλαδόφατσας με εξειδίκευση σε θέματα μαιευτικής.

«Αν υπάρχουν πόνοι στην πλάτη δε θα αργήσει παραπάνω από 48ωρο» έλεγε ο ένας, «η γιαγιά μου που ήταν μαμή κι είχε ξεγεννήσει όλο το χωριό έλεγε πως ίσως αργήσει περισσότερο, οπότε μπορεί να μην έρθει ο Ουρουγουανός» απαντούσε ο άλλος.

Κάπως έτσι συμβαίνει και τώρα, στο πιο ποδοσφαιρικό εννοείται, ο Φαν-κάτι είναι τραυματίας, ο Φαν-έτσι παίζει να πάει στη Ρεάλ, ο Φαν-άλλος είναι ντεφορμέ, λες κι έχει σημασία.

Μιλάμε για μια εκ των κορυφαίων ποδοσφαιρικών βιομηχανιών του πλανήτη, παράγει παίκτες και τους πουλάει με ταχύτητα φωτός. Και όχι μόνο πουλάει, αλλά δεν παίρνεις χαμπάρι για πότε έχει βγάλει τον επόμενο.

Έτοιμο τον έχουν πριν ακόμα πουληθεί ο σταρ κι όταν ο αντικαταστάτης γίνει με τη σειρά του σταρ, θα υπάρχει κόντρα κάβα κάπου στις ακαδημίες. Εκεί, που από μικρά παιδιά διδάσκονται το σύστημα που παίζει όλο το οικοδόμημα και μπαίνουν άμεσα στην πρώτη ομάδα.

Χαίρεται λοιπόν ο άλλος επειδή έφυγε ο Ντε Λιχτ, ενώ ο αντικαταστάτης του παίζει να είναι καλύτερος και του χρόνου να πάει στη Μπαρτσελόνα.

Σα να λέμε ότι παίζουν Παναιτωλικός-ΠΑΟΚ κι οι Αγρινιώτες πανηγυρίζουν επειδή πουλήσαμε τον Πέλκα και τραυματίστηκε ο Άκπομ! Σιγά τα ωά, θα παίξει ο Μπίσεσβαρ κι ο Σβιντέρσκι…

Φανταστείτε πόσο πιο απλό είναι για τον Άγιαξ, που το κάνει οργανωμένα και συστηματικά, επί σειρά δεκαετιών…

Οπότε δεν είναι να συζητάς σοβαρά τα αγωνιστικά δεδομένα μιας τέτοιας αναμέτρησης. Το ότι ο Άγιαξ πέρσι έχασε στη λεπτομέρεια την πρόκριση στον τελικό του Τσουλού είναι το λιγότερο, μιλάμε για Ανωτάτη ποδοσφαιρική σχολή, με μια από τις βαριές φανέλες.

Πέρα από το νόμο των πιθανοτήτων που δεν πεθαίνει ποτέ, αν υπάρχουν κάποια δεδομένα που προσφέρουν ελπίδες στον ΠΑΟΚ σε ποσοστό της τάξης του 10-15-20%, -αναλόγως με το πως το βλέπει ο καθένας-, είναι τα εξής δυο:

Ειδικά μετά την περσινή πορεία του, ο Άγιαξ χτίστηκε για να χτυπήσει το φετινό Τσουλού, που σημαίνει πως προγραμματίστηκε για να φτάσει στα πικ της απόδοσης του την άνοιξη. Και να μην προχωρήσει στο Τσουλού υπάρχει το Γιουρόπα, την προηγούμενη φορά που τον αντιμετωπίσαμε και οι μπαλαδόφατσες μιλούσαν για τον χειρότερο Άγιαξ όλων των εποχών, έφτασε τελικό.

Αντίθετα με τους Ολλανδούς, ο ΠΑΟΚ προετοιμάστηκε με φόντο την είσοδο στους ομίλους του Τσουλού, που σημαίνει πως θα έχει περισσότερη ενέργεια για την εποχή.
Όπως πέρσι, που παρουσιάστηκε πολύ φρέσκος στα προκριματικά, αναγκαστικά έκανε κοιλιά Νοέμβρη-Δεκέμβρη και καπάκι άρχισε να πατάει γκάζι.

Το άλλο δεδομένο, είχε αναλυθεί με κάθε λεπτομέρεια πέρσι, πριν από τους αγώνες με Βασιλεία και Σπαρτάκ.

Όσο ελάχιστες κι αν είναι οι πιθανότητες κάθε ανίσχυρου κόντρα σε αντίπαλο υψηλότερων προδιαγραφών πόσο δε θηρίου σαν τον Άγιαξ, αυξομειώνονται ανάλογα με την έδρα που θα γίνει το πρώτο ματς.

Οι λίγες ελπίδες συρρικνώνονται περαιτέρω, όταν ο δεύτερος αγώνας είναι στην έδρα του πιο αδύναμου. Κάτι που δε συνέβη πέρσι κόντρα στη Βασιλεία και την Σπαρτάκ που περάσαμε, όχι και κόντρα στη Μπενφίκα όμως που μας απέκλεισε.

Κάτι που επίσης είχε συμβεί στις δυο πρώτες κόντρες μας με τον Αίαντα όπου μας πέταξε έξω, όχι όμως και αυτή τη φορά που δε θα έρθουν Τούμπα, αλλά θα πάμε Άμστερνταμ.

Είναι κάτι που προσθέτει μονάδες στις μειωμένες ελπίδες του ΠΑΟΚ και περιγράφηκε με κάθε λεπτομέρεια και συγκεκριμένα παραδείγματα από το παρελθόν, σε περσινό άρθρο, μια μέρα σαν κι αυτήν

Να μειωθεί ο χρόνος αντίδρασης, μιας εξαγριωμένης αρκούδας

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…