Εθνική: Το θέμα σε αυτή την ηλικία δεν είναι το μετάλλιο

Το θέμα σε αυτές τις ηλικίες, δηλαδή για να είμαστε σωστοί σε όλες τις Εθνικές Ομάδες πλην της πρώτης των ανδρών, δεν μπορεί να είναι η κατάκτηση του τίτλου ή ενός μεταλλίου. Για να τα λέμε με το όνομα τους τα πράγματα όχι δεν μπορεί, αλλά δεν πρέπει να είναι για κανέναν. Ούτε για τους ιθύνοντες της Ομοσπονδίας, ούτε για τους ομοσπονδιακούς εκλέκτορες, ούτε και φυσικά για τους παίκτες.

Είναι επιεικώς αστείο, για να μην πω τίποτα χειρότερο, να φορτώνονται με πίεση οι νεαροί αθλητές για κάτι που πρακτικά δεν θα τους προσφέρει τίποτα στην μετέπειτα καριέρα τους εάν δεν συνδυαστεί με πολλή δουλειά, σωστές επιλογές και κυρίως με τις κατάλληλες κατευθυντήριες γραμμές από τους προπονητές, τις οικογένειες και τους ανθρώπους που τους πλαισιώνουν.

Στις ηλικίες αυτές το σημαντικό είναι οι νέοι παίκτες να τελειοποιήσουν τα βασικά του αθλήματος, να μάθουν να πειθαρχούν στα συστήματα και στα θέλω του προπονητή τους, να παίρνουν πρωτοβουλίες σε κρίσιμες στιγμές ενός ματς ασχέτως ποια θα είναι η έκβαση του παιχνιδιού, να κάνουν λάθη που θα κοστίσουν και το κυριότερο να αγαπήσουν το άθλημα σε αυτό το επίπεδο.

Εάν δεν λατρέψουν την ένταση, την έκρηξη αδρεναλίνης πριν από ένα μεγάλο αθλητικό ραντεβού, την επιτυχία εξίσου με την αποτυχία, την λάθος πάσα και το άστοχο σουτ το ίδιο με την ασίστ και το καλάθι, τότε αντίο. Μην περιμένετε να βγάλει το ελληνικό μπάσκετ την επόμενη σπουδαία φουρνιά που θα φέρει ξανά την χώρα μας στην κορυφή. Εδώ λοιπόν μπαίνει και η ευθύνη όλων των εμπλεκομένων. Ομοσπονδία, προπονητές, ομάδες, οικογένεια και βεβαίως μάνατζερ. Πάμε να δούμε λίγο πιο σφαιρικά τα δεδομένα.

Το οικοδόμημα βρωμάει από το κεφάλι. Το έχουμε πει, το έχουμε γράψει πολλές φορές ότι έχει έρθει η ώρα για δομικές αλλαγές στην Ε.Ο.Κ. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος πρέπει να αποχωρήσει και να δώσει τη θέση του σε νεότερους που γνωρίζουν το άθλημα και μπορούν να οδηγήσουν το ελληνικό μπάσκετ στην νέα εποχή.

Δόξα τω Θεώ έχουμε την τύχη να διαθέτουμε πρώην μπασκετμπολίστες με γνώσεις και ικανότητες διοίκησης πέρα από τέσσερις γραμμές ενός παρκέ. Παρακολουθώντας τα ματς της Εθνικής Εφήβων από την τηλεόραση εύκολα μπορούσες να δεις και διακρίνεις συγκεκριμένα ζητήματα. Δεν μιλάω μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά συνολικά για την λειτουργία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Τονίζω ξανά ότι τα κλιμάκια αυτά πρώτη τους προτεραιότητα πρέπει να είναι η εκμάθηση και μετά το αποτέλεσμα. Επίσης από τις ηλικίες αυτές είναι απαραίτητο να χτιστεί αυτό που ονομάζουμε αγωνιστικό προφίλ του ελληνικού μπάσκετ.

Κάθε χώρα, κάθε σχολή έχει ορισμένα χαρακτηριστικά που την ακολουθούν στο πέρασμα των ετών. Οι τέως Γιούγκοι για παράδειγμα την ευφυΐα και το μακρινό σουτ, οι Ισπανοί το γρήγορο παιχνίδι, οι Γάλλοι την αθλητικότητα. Εμείς; Μα την εξυπνάδα, το πάθος και το παιχνίδι στα λίγα τετραγωνικά στον αγωνιστικό χώρο. Είδατε εσείς να χτίσουμε κάτι τέτοιο; Μπα θα έλεγα εγώ.

Τρελά πανηγύρια στα καλάθια, κατήφεια αν στράβωνε το ματς. Συνέχεια τρίποντα από μακριά, εγκλωβισμό στις ζώνες, δυσκολία να βρούμε λύσεις μέσα από συνεργασίες.

Το αν υπάρχει ταλέντο ή όχι σε αυτά τα παιδιά λίγη σημασία έχει για μένα από την στιγμή που δεν δείχνουμε να διαθέτουμε ένα εξωπραγματικό παίκτη, όπως οι Ισπανοί ή οι Τούρκοι. Πραγματικά δεν ξέρω ποια από αυτά θα φθάσουν μέχρι την πόρτα της Ανδρών.

Μην λησμονείτε ότι ένας από τους κορυφαίους, για αρκετούς ίσως και ο πρώτος, Έλληνες παίκτες δεν έπαιξε ποτέ σε αυτές τις ηλικίες μπάσκετ στις Εθνικές. Το πιο σημαντικό είναι το ελληνικό μπάσκετ συνολικά να ασχοληθεί με αυτά τα παιδιά.

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ομάδες, όπως για παράδειγμα ο ΠΑΟΚ ή ο Άρης, να χρεώνονται εκατομμύρια και να κινδυνεύουν με αφανισμό για να διαθέτουν στο δυναμικό τους είτε ξένους αμφιβόλου ποιότητας είτε Έλληνες βετεράνους. Λες και αν βγουν πέμπτοι ή ένατοι μια ή δύο χρονιές θα αλλάξει κάτι στο παρόν τους.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Αντίθετα έτσι ίσως φτιάξουν μια ομάδα ελκυστική και για το κοινό τους που και μπασκετικό είναι και που προτιμά την προοπτική της νεότητας από την μιζέρια της τωρινής κατάστασης τους.