Τον έβαλε φυλακή τον Αλαφούζο...

Κώστας Καίσαρης 30.07.2019-15:58

Ο Κώστας Καίσαρης ανοίγει τον φάκελο «Τάκης Φύσσας». Ο μύθος του πετυχημένου τεχνικού διευθυντή των εθνικών ομάδων και το καταστροφικό πέρασμα από τον Παναθηναϊκό.

«ΜΙΛΑΩ βάσει μιας λογικής». Μία από τις κορυφαίες ατάκες του μέγιστου Σταύρου Τσιώλη. Επειδή λοιπόν οφείλουμε να μιλάμε και να γράφουμε βάσει μιας λογικής, ρωτάμε: με ποια κριτήρια τακτοποιήθηκαν στην εθνική ομάδα Φύσσας-Κωνσταντινίδης; Λάθος ερώτηση. Δεν υπάρχουν κριτήρια. Άκρες υπάρχουν. Έχεις άκρες ως Μπασινάς και Γιαννακόπουλος; Προσλαμβάνεσαι. Έστω κι αν, από τότε που έχεις σταματήσει να κλοτσάς την μπάλα, δεν έχεις κάνει (από ποδοσφαιρικής πλευράς) απολύτως τίποτα. Μηδέν.

ΤΙ έχει κάνει ο Κώστας Κωνσταντινίδης; Ποιες είναι οι περγαμηνές του; Πριν καμιά δεκαριά χρόνια, ένα πέρασμα από την Ξάνθη ως τεχνικός διευθυντής. Και για ένα φεγγάρι μάλιστα, ο Πανόπουλος τον είχε βαφτίσει και προπονητή. Την έχει αυτή τη δυνατότητα το ποδόσφαιρο. Όλοι, να τα ξέρουν όλα. Χρέη υπηρεσιακού πιλότου, επειδή έχεις κάνει εκατό ταξίδια με το αεροπλάνο, δε γίνεται να εκτελέσεις. Στο ποδόσφαιρο, έτσι κι έχεις κλωτσήσει το τόπι, μπορείς να κάνεις τα πάντα. Όπως ο Κωνσταντινίδης να κάτσει στον πάγκο και να υποδύεται τον προπονητή. Να διαβάζει δηλαδή το χαρτάκι. Έκτοτε, τα ίχνη του χάνονται. Κατά καιρούς, έπαιζε για τεχνικός διευθυντής σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, ενώ είχε δραστηριοποιηθεί και ως μάνατζερ. Μέχρι που βρήκε την άκρη και χώθηκε στην ΕΠΟ.

ΠΑΜΕ τώρα στον πρώην πολιτευτή Τάκη Φύσσα. Ο οποίος έχει πλάκα τα γαλόνια. Σχετικά με την άκρως επιτυχημένη θητεία του στην εθνική ομάδα επί Ρεχάγκελ και Σάντος. Σοβαροί να είμαστε, λέει η ταπεινότητά μου. Είχανε ανάγκη αυτές οι ποδοσφαιρικές προσωπικότητες τη βοήθειας του τιμ-μάνατζερ; Γελάει ο κόσμος. Άμα είναι έτσι, υπάρχουν ακόμα καλύτεροι. Ο Γιώργος ο Παπαλάνης κι ο Γιάννης Τοπαλίδης. Τιμ-μάνατζερ και βοηθός προπονητή αντίστοιχα το 2004. Ισόβια έπρεπε να τους έχουνε κρατήσει στην εθνική ομάδα. Σαν τους άλλους δύο, που μαζί με το Ρεχάγκελ, που φέρανε το ευρωπαϊκό στην Ελλάδα.

Ο ΦΥΣΣΑΣ ως επαγγελματίας κρίθηκε στον Παναθηναϊκό. Δεν είναι ότι απέτυχε. Είναι ότι τον Αλαφούζο τον έβαλε φυλακή. Όπως το λέω. Αυτός ως διευθυντής ποδοσφαίρου, μαζί με τον Βόκολο, πήγανε το Στραματσόνι στον Παναθηναϊκό. Και βάλανε τον Αλαφούζο φυλακή. Με τις είκοσι τόσες μεταγραφές. Εσιέν κι άλλα παρόμοια κελεπούρια. Ακόμα δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι ο Παναθηναϊκός. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Η «δουλειά» δίπλα σ’ ένα Ρεχάγκελ και σ’ ένα Σάντος στην εθνική ομάδα είναι καλαμπούρι. Το είσαι Νο1 σε ομάδα που έχει να διαχειριστεί την καθημερινότητα του πρωταθλήματος, είναι πόλεμος.

ΚΑΙ σ’ αυτόν τον πόλεμο, με μπροστάρη τον Τάκη Φύσσα στον Παναθηναϊκό, τους πήρανε και τα σώβρακα. Το λέω για τρίτη φορά. Φυλακή τον έβαλε τον Αλαφούζο. Εξ ου και τον σφουγγάρισε μαζί με τον Ιταλό ο μίστερ Σκάι. Είπαμε όμως. Στο ποδόσφαιρο όλοι τα κάνουν όλα. Ο Φύσσας ξαναβρέθηκε στον Παναθηναϊκό. Υπεύθυνος των ακαδημιών. Με τον Νταμπίζα να τον ξεφωνίζει και να τον βγάζει στη σέντρα. Ότι η νοοτροπία Φύσσα, ότι τα παιδιά στις ακαδημίες πρέπει να κάνουν πρωταθλητισμό, είναι για πέταμα. Τη λύση την έδωσε η ίδια η ζωή. Ο Τάκης πολιτεύτηκε, δεν εκλέχτηκε κι ο Αλαφούζος βρήκε την ευκαιρία να τον ξεφορτωθεί. Και τον φορτώσανε στην εθνική ομάδα.

SCRIPTA manent, λέγανε οι Λατίνοι. Η ταπεινότητά μου, έχει τοποθετηθεί για τον Τάκη Φύσσα σε ανύποπτο χρόνο. Τον Απρίλιο του 2001. Όταν είχε προκύψει γιά πρώτη φορά θέμα να δουλέψει στον Παναθηναϊκό. Με τον εν λόγω Φύσσα να επιλέγει τη σιγουριά, το αραλίκι δηλαδή, της εθνικής ομάδας. Τελικά οτι δεν έγινε τότε, έγινε τον Αύγουστο του 2014. Ο Αλαφούζος, που το πήγαινε φιρί- φιρί τον προσέλαβε Διευθυντή Ποδοσφαίρου και δεν τη γλύτωσε τη φυλακή.

Ας δούμε τι έγραφε ο υποφαινόμενος στις 20 Απριλίου 2011, με τίτλο, «Καλό παιδί καλό Πάσχα».

«Ο συγχωρεμένος ο Γιάννης ο Τσαρούχης ήταν που είχε πει «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». Και για να πούμε του στραβό το δίκιο ο Τάκης Φύσσας ουδέποτε δήλωσε ποδοσφαιρικός ειδήμονας. Τα καθήκοντα του στην Εθνική περιορίζονται στο ρόλο του τιμ-μάνατζερ. Σε κάθε ομάδα υπάρχουν κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Στην ΕΠΟ όλα πέρναγαν από τον Γκαγκάτση. Για να μην τον ζαλίζουν λοιπόν στα τηλέφωνα οι ποδοσφαιριστές «τι θα γίνει μ’ αυτό, τι θα γίνει μ’ εκείνο, πότε θα φέρει τα καινούργια ρούχα ο χορηγός» και για να φύγουν όλα αυτά από πάνω του πήρε τον Φύσσα. Να βλέπει και να κλείνει τα ξενοδοχεία για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Να μοιράζει τα κλειδιά στους ποδοσφαιριστές και ενδεχόμενα και τις κάρτες επιβίβασης στα αεροπλάνο.

ΠΑΙΔΙ για όλες τις δουλειές. Κύριο βασικό προσόν του ότι είναι πράγματι καλό παιδί. Όπως λέμε, «καλό Πάσχα». Χαρούμενος, πάντα γελαστός, κεφάτος ότι καλύτερο για παρέα. Στοιχεία που είχε επιδείξει όταν ακόμη ήταν ποδοσφαιριστής. Να κάθεται στο πούλμαν μπροστά, δίπλα από τον οδηγό, να παίρνει το μικρόφωνο να λέει αστεία και ανέκδοτα και να κάνει με μεγάλη επιτυχία μάλιστα μιμήσεις. Πάντα στις ομάδες το καλό κλίμα είναι απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας. Κι ο Φύσσας σ’ αυτόν το ρόλο είναι από τους καλύτερους. Απαραίτητη η πειθαρχεία, απαραίτητες κι οι στιγμές χαλάρωσης. Τώρα και σαν τιμ-μάνατζερ φοράει τη φόρμα του και κάνει γύρους μαζί με τους ποδοσφαιριστές.

ΚΑΙ ξαφνικά το ρεπορτάζ αναφέρει ότι ο Δ. Γόντικας συναντήθηκε με τον Φύσσα και του πρότεινε τη θέση του Τεχνικού Διευθυντή. Το ότι στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν χρηματοδότες, το αντί για πρόεδρο έχει προεδρεύοντα κι ότι προπονητής και πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές είναι ενόψει της νέας περιόδου στον αέρα, δεν σημαίνει ότι το μαγαζί δεν λειτουργεί. Ψάχνουν για τεχνικό διευθυντή και πολύ καλά κάνουν. Ο Τάκης Φύσσας, όμως, από πού κι ως που; Επειδή όπως είπαμε είναι καλό παιδί; Καλό Πάσχα. Τεχνικός διευθυντής στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι το άλφα και το ωμέγα. Αυτός κάνει τον σχεδιασμό της ομάδας και σε αγωνιστικό επίπεδο μάλιστα. Αυτός επιλέγει τον προπονητή και τον ελέγχει. Αυτός καθορίζει τις μεταγραφικές επιλογές. Αυτός παρακολουθεί σε καθημερινή βάση την ομάδα.

ΣΧΟΛΕΣ για να βγάζουν τεχνικούς διευθυντές δεν υπάρχουν. Είναι θέμα προσωπικότητας, γνώσεων, κύρους και διάθεσης για δουλειά. Για αυτό και στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που έτσι ή αλλιώς κυριαρχεί η ημιμάθεια είναι δυσεύρετοι. Στον Παναθηναϊκό ήδη την πλήρωσαν και ακριβά μάλιστα μια φορά με τον Αντωνίου. Λέμε για την πρώτη σεζόν της πολυμετοχικότητας και τα εκατομμύρια ευρώ, που έγιναν φύλλο και φτερό. Τη δεύτερη για να πάρεις Σισέ, Κατσουράνη και Λέτο, δεν χρειαζόσουν ειδικές ποδοσφαιρικές γνώσεις. Μόνο λεφτά. Κριτήριο για την επιλογή ότι είναι «δικός μας και καλό παιδί». Το ότι παράτησε τον Τζίγκερ που τον επέλεξε και κολλητώθηκε με τον Πατέρα, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του και όχι με τις ικανότητες του.

Η ΚΙΝΗΣΗ του Γόντικα να στραφεί στον Φύσσα, που αρνήθηκε ευγενικά και δεν θέλησε να σπάσει το συμβόλαιο του με την Εθνική, δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνει για τεχνικό διευθυντή σε στυλ «ραντεβού στα τυφλά». Ψάχνουμε ανάμεσα σε παλαίμαχους ποδοσφαιριστές κι ότι κάτσει. Χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κριτήρια, χωρίς προϋπηρεσία, χωρίς δείγμα γραφής. Η σχέση του τιμ μάνατζερ με τον τεχνικό διευθυντή σε μια ομάδα είναι όση του προσωπάρχη και του γενικού διευθυντή σε μια εταιρία. Κι αν ο Τάκης Φύσσας είχε την αυτογνωσία να αρνηθεί την πρόταση, ο επόμενος θα πάει τρέχοντας μη τυχόν και προλάβει κανένας άλλος. Κι αν σε όλα αυτά που έχει και τραβάει ο Παναθηναϊκός, ένας μίμος του έλειπε, το πλέον πιθανόν στην τελική απόφαση τους είναι να πάνε σε ακόμη χειρότερη επιλογή».

Στη μουσική επιλογή Roy Buchanan – Sweet Dreams.