Η ανάγκη να πετύχει το project Βοτανικός

Η περίπτωση του project στον Βοτανικό ήταν από την αρχή μια πολύ δύσκολη. Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο το μέγεθος του ίδιου του εγχειρήματος,δεν ήταν η «σύνδεση» που έγινε των νέων εγκαταστάσεων με το mall, αλλά και αυτή καθ’ εαυτή η περιοχή.

Στην πιο υποβαθμισμένη γωνία της πρωτεύουσας, στην καρδιά του Ελαιώνα, χωρίς προηγουμένως να έχει εκπονηθεί από κανέναν ένα συνολικό σχέδιο για την ανάπλαση της, αποφάσισε ο μεγαλύτερος Σύλλογος της πόλης να δημιουργήσει εκεί την νέα του κυψέλη. Σχέδιο δύσκολο, που όπως αποδείχθηκε και στην πράξη, δεν θα έμπαινε σε ράγες υλοποίησης σε σύντομο χρονικό διάστημα. Νομικά κωλύματα, οικονομική κρίση και διάλυση της πολυμετοχικότητας, το έβαλαν για τα καλά στο χρονοντούλαπο.

Όλα αυτά μέχρι πρότινος. Η κίνηση του μοναδικού παράγοντα που δείχνει διάθεση να προσφέρει ουσιαστικά στον Παναθηναϊκό, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, άρχισε να ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα. Ο ισχυρός άνδρας της πράσινης Κ.Α.Ε αποφάσισε, μετά και την εμπλοκή του στον Ερασιτέχνη και την τιτάνια προσπάθεια του εκεί για τη σωτηρία της Μάνας του Λόχου, να μπει και πάλι μπροστάρης στο εγχείρημα Βοτανικός.

Το project του γηπέδου αποτελούσε, για όλους όσους γνωρίζουν τα στοιχειώδη στον τομέα επαγγελματικός αθλητισμός, την μοναδική σανίδα σωτηρίας του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Η επιλογή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να το συνδέσει με την δημιουργία μιας, επί της ουσίας, Παναθηναϊκής Πολιτείας στην οποία θα έβρισκαν στέγη όλα τα τμήματα του Συλλόγου, εκτός από μονόδρομο, αποτελεί και αναγκαιότητα.

Ο Παναθηναϊκός, όταν με το καλό και αν γίνει το όνειρο πραγματικότητα, θα είναι ο μοναδικός Σύλλογος στην χώρα που θα έχει όλα του αθλήματα στεγασμένα πρακτικά στον ίδιο χώρο. Τεράστια κίνηση, ικανή να εκτοξεύσει το τριφύλλι σε νέες μεγάλες αγωνιστικές επιτυχίες και να του δώσει τη δυνατότητα να γράψει καινούριες χρυσές σελίδες στην ένδοξη ιστορία του.

Πάμε τώρα και στα νέα δεδομένα. Από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσε η τότε διοίκηση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού τη λύση του Βοτανικού είχα γράψει για τις επιφυλάξεις και τους προβληματισμούς μου. Οι τότε πανηγυρικές κορόνες για τον εορτασμό των 100 χρόνων της ομάδας στο νέο της σπίτι αποδείχθηκαν εκτός πραγματικότητας.

Όσοι είχαμε τολμήσει να αμφισβητήσουμε τις εξαγγελίες είχαμε κατηγορηθεί ως εχθροί του Συλλόγου. Τόσα χρόνια μετά νομίζω ότι δυστυχώς ήμασταν εμείς πιο κοντά στην αλήθεια. Τι μπορεί, όμως, να έχει αλλάξει τώρα που να είναι ικανό να δώσει πνοή σε ένα αραχνιασμένο project και να κάνει τους φιλάθλους των πρασίνων να αποκτούν ξανά ελπίδες;

Κατά τη γνώμη μου τρία βασικά στοιχεία. Πρώτον ότι της προσπάθειας ηγείται αυτή τη φορά ένας άνθρωπος που αγαπά αποδεδειγμένα τον Παναθηναϊκό και που θα κάνει ότι χρειαστεί να δει το όνειρο να πραγματοποιείται βάζοντας στο περιθώριο μικροεγωισμούς και προσωπικά συμφέροντα.

Δεύτερον η πρόθεση των εμπλεκομένων τραπεζών να βγάλουν από πάνω τους το βάρος μιας μεγάλης αποτυχίας που καταγράφεται κάθε χρόνο σε ισολογισμούς και βιβλία και κοστίζει χρήματα και αξιοπιστία στα ιδρύματα τους.

Τρίτον και ίσως σημαντικότερο. Η εκφρασμένη πολιτική βούληση από Δήμο και κυβέρνηση. Ο νέος Δήμαρχος Αθηναίων και οι νέοι κυβερνώντες είναι δεδομένο ότι απέχουν από τις ιδεοληψίες των προκατόχων τους και δεν δαιμονοποιούν την ιδιωτική πρωτοβουλία.

MUST READ

Οι σκέψεις του Μεντιλίμπαρ για τον Πανσερραϊκό – Όλα τα δεδομένα για την ενδεκάδα

Εάν μάλιστα ο Δήμος παραχωρήσει τα δικά του τετραγωνικά στον Σύλλογο, τότε νομίζω το πρόβλημα θα βρει τη λύση του. Μοναδικό αγκάθι που υπάρχει ακόμα είναι τα λεγόμενα συνοδά έργα. Από τη στιγμή όμως που οι ομάδες εργασίας κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος λογικά και αυτά θα πάρουν το δρόμο τους.