Θέλουν δεν θέλουν θα υποστηρίζουν Άρη

Εκείνες οι ωραίες βραδιές την δεκαετία του 80. Εκείνες οι Πέμπτες. Που ολόκληρη η Ελλάδα καθόταν μπροστά στις τηλεοράσεις για να δει τις προσπάθειες του Άρη στο –τότε- κύπελλο Πρωταθλητριών. Τον Γκάλη, τον Γιαννάκη τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά.

Ο μοναδικός σύλλογος που κατάφερε να γίνει ομάδα μιας ολόκληρης χώρας. Που κατάφερε να ερημώσει τους δρόμους, να κλείσει μαγαζιά, κινηματογράφους και θέατρα, να ακυρώσει παραστάσεις.

Αρκετά χρόνια μετά, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Άλλες εποχές. Η ίδια μέρα, όμως, Πέμπτη. Μπορεί η αναμέτρηση του Άρη με την ΑΕ Λεμεσού στη Κύπρο να μην έχει την αίγλη των αναμετρήσεων του Γκάλη με τον Τζάμσι, όμως είναι πολύ σημαντική για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αν η Ελλάδα θέλει να έχει ελπίδες για να περάσει την Κύπρο και να επιστρέψει στην 15η θέση της ειδικής βαθμολογίας , θα πρέπει να ποντάρει στη νίκη του Άρη επί της αντιπάλου του.
Θέλουν δεν θέλουν άπαντες θα πρέπει να υποστηρίζουν τον Άρη την Πέμπτη. Όχι, φυσικά, γιατί θα χαρούν αν προκριθεί το συγκρότημα του Σάββα Παντελίδη, μην τρέφουμε αυταπάτες, αλλά γιατί αυτό συμφέρει και τις δικές τους ομάδες.

Στην αντίθετη περίπτωση, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το γκολ του Ιντέγε, λοιπόν, στην Λάρνακα, θα πανηγυριστεί από ολόκληρη την φίλαθλη Ελλάδα.

Μπορεί να μην το παραδεχτούν κάποιοι δημόσια, αλλά τη γροθιά θα τη σφίξουν.

Στο καθαρά αγωνιστικό μέρος, ο Άρης είναι πολύ καλύτερη ομάδα από την αντίπαλο του, παρά το γεγονός ότι δεν είναι 100% έτοιμος. Και θα είναι η ομάδα που θα πάρει την πρόκριση, με βάση τη ποδοσφαιρική λογική. Ένα γκολ, πιθανότατα θα αποδειχθεί αρκετό για την ομάδα του Σάββα Παντελίδη.

ΥΓ Πρόκριση του Άρη στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, θα φέρει, πιθανότατα και περαιτέρω μεταγραφική ενίσχυση. Αυτά, όμως, θα τα δούμε μετά την Πέμπτη.

ΥΓ 1 Οι οπαδοί του Άρη είναι έτοιμοι να κερδίσουν ακόμα μια μάχη, αυτή τη φορά στο γήπεδο της Λάρνακας.