Κάντο όπως ο Ούμπιδες!

Για να το κάνεις; Πρέπει και να το θέλεις και να το μπορείς. Ξεκινάμε με την θέληση. Χωρίς αυτήν δεν θα ανέβεις ούτε σκαλοπάτι. Που να ανέβεις ένα βουνό! Κι ο μικρόσωμος μέσος από την Αργεντινή θέλει πολύ αυτό που κάνει. Σε δυο μήνες κλείνει τα τριάντα οχτώ. Στην ηλικία του άλλη είναι ήδη παλαίμαχοι.

Διηγούνται ιστορίες από την ποδοσφαιρική δράση τους και αρχίζουν την κουβέντα τους με την φράση «στα χρόνια, μας». Ο Ούμπιδες δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν ανήκει όμως και σε μια άλλη. Εκείνη των σπουδαίων παικτών που συνεχίζουν να παίζουν κατεβαίνοντας κάθε χρόνο και μια κατηγορία για να παίζουν με τις εμπειρίες κι όχι με τις δυνάμεις τους. Ο αρχηγός του Περιστερίου δεν ανήκει ούτε σε αυτή την περίπτωση. Παίζει στο ίδιο και ψηλότερο επίπεδο ομάδας από αυτή που έπαιζε όταν ήρθε στην Ελλάδα (Ολυμπιακός Βόλου).

Αυτό είναι ασυνήθιστο και για αυτό είναι θαυμαστό. Στο Περιστέρι έχουν να λένε για τα εργομετρικά του. Βάζει κάτω πολλούς από τους νεώτερους συμπαίκτες του. Ο Αναστασίου δεν του επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση. Τον βάζει στην πλευρά για να ανεβοκατεβαίνει. Παίζει από δεξιά σαν χαφ εξτρέμ έχοντας ταυτόχρονα και οργανωτικά καθήκοντα. Στο ματς με την Ντουνάισκα ήταν οργανωτής και σκόρε. Τα έκανε όλα και τα έκανε καλύτερα από όλους τους συμπαίκτες του. Είναι παράδειγμα αδάμαστης θέλησης, σκληρής δουλειά και φυσικά σπουδαίας κλάσης. Ο Ούμπιδες που έκανε οικογένεια στην Ελλάδα και βάφτισε Λεωνίδα το τρίτο του παιδί, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση όπως και να το δει κανείς.

Η συμπεριφορά του στον αγωνιστικό χώρο είναι υποδειγματική. Παίζει όπου του ζητούν οι προπονητές του και κάθεται αδιαμαρτύρητα στον πάγκο, όπως έγινε πέρσι σε αρκετά παιχνίδια στα οποία μπήκε ως αλλαγή. Φέτος που άλλαξε η μισή και πλέον ομάδα στον Ατρόμητο, ο Γιάννης Αναστασίου του ζητά να κάνει πολλά πράγματα που πέρσι ήταν κι άλλοι για να τα κάνουν.

Ο τριανταοχτάχρονος Αργεντινός που ήδη αισθάνεται και έλληνας τα κάνει υπερβάλλοντας εαυτό . Δεν υπήρξε ποτέ ποδοσφαιρικός star κι ούτε προλαβαίνει πια να γίνει. Μάλλον δεν το ενδιαφέρει καν. Τον ενδιαφέρει να είναι υγιής , χρήσιμος για την ομάδα του και να παίζει. Μας ενδιαφέρει να τον βλέπουμε, να τον θαυμάζουμε και να τον χειροκροτούμε…