Κοιτάζοντας το σωστό ημίωρο

Ένα «στεγνό» 0-0. Αν στο προσφέρουν με έναν τρόπο πριν από τη σέντρα; Το παίρνεις και λες «ευχαριστώ». Όχι φυσικά γιατί σου φτάνει να προκριθείς, αλλά γιατί μεταφέρει την «ουσία» του νοκ άουτ στο Καραϊσκάκη. Και ο Ολυμπιακός εκεί, ακόμη και τον Ιούλη είναι μια ομάδα διαφορετική.

Από τη στιγμή λοιπόν που οι Πειραιώτες επιστρέφουν στη βάση τους «ατσαλάκωτοι»; Αυτό το πρώτο ενενηντάλεπτο στο Πλζεν αποτέλεσε ένα στέρεο πρώτο βήμα. Σημαντικό αν εκτιμηθεί στην πραγματική του διάσταση. Επικίνδυνο αν δώσει την λανθασμένη εντύπωση πως η «δουλειά έγινε». Γιατί δεν έγινε. Τουλάχιστον ακόμη.

Γιατί η Βικτόρια έδειξε απόψε πως δεν χρειάζεται την κατοχή της μπάλας (44%) για να τελειώσει τη νύχτα της με 11 τελικές. Γιατί και εκείνη ως εκπρόσωπος της Τσεχίας, ότι καλό έχει πετύχει στα κύπελλα Ευρώπης προφανώς το κατάφερε μέσα από τις «κόντρα μπάλες» και την ικανότητα της στο transition. Ο συναγερμός λοιπόν συνεχίζει να χτυπά. Και όπως προειδοποίησε από την περασμένη εβδομάδα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης: Η μπάλα χαμηλά.

Υπάρχει μια μάχη μπροστά. Και αν ο Ολυμπιακός θέλει να ταξιδέψει στην Πόλη -για να συναντήσει την Μπασακσεχίρ- θα πρέπει να τη νικήσει.

Καλό είναι μάλιστα αύριο και όλας ο Πέδρο Μαρτίνς αυτό το μισάωρο 30΄-60΄να το βάλει στο βίντεο… μέχρι να λιώσει, καθώς οι Ερυθρόλευκοι θα πρέπει να συνεκτιμήσουν πως η τύχη τους «έκλεισε το μάτι» για το 0-0. Το… άβγαλτο που βγάζει ο Σα στο 38΄. Αυτή η καραμπόλα με τον Γκιγιέρμε στο 44΄που σταμάτησε στο δοκάρι. Φαντάσου να έπρεπε να πας στην ανάπαυλα με 2-0 στην πλάτη, από μια ευκαιρία αντιπάλου, και έχοντας ήδη «χάσει» μια αλλαγή στα στόπερ. Εκτροχιασμένος από το πουθενά.

Δεν θέλει και πολύ όμως τέτοια περίοδο να σου «στραβώσει» ανεπανόρθωτα. Και έπειτα να τρέχεις και να μην φτάνεις.

Σε αυτό το διάστημα, και μέχρι ο Πορτογάλος να προσθέσει τον Καμαρά (56΄) ο Ολυμπιακός έμοιαζε σα να μην έχει μεσαία γραμμή. Μόνο άμυνα-επίθεση, σε έναν ρυθμό διόλου βολικό για 23 Ιούλη, εκτός έδρας. Ο Γκιγιέρμε, ο Μπουχαλάκης, αόρατοι στην πίεση. Ο Ποντένσε δίχως να κλείνει τον διάδρομο του Ομάρ που με τη σειρά του ήταν σε κακή βραδιά. Ακόμη και ο συνήθως συνεπής Μασούρας με περισσότερα λάθη, από σωστά.  Η θυσία του Βαλμπουενά ήταν αναπόφευκτη. Και αν δεν είχε τραυματιστεί ο Αβραάμ; Ίσως να είχε συμβεί και νωρίτερα.

Ήταν καλύτερος ο Ολυμπιακός από το 60΄ως το φινάλε. Κατάφερε και την έσβησε τη φωτιά. Όπως το είχε στην ισορροπία στο πρώτο ημίωρο. Στα δύο τρίτα δηλαδή, ήταν όπως έπρεπε και αν αναλογιστεί κανείς την εποχή το δείγμα δεν είναι μικρό. Αυτό που έχει σημασία όμως με θέα στη ρεβάνς, είναι τι… έγινε στο ενδιάμεσο.

Ή για την ακρίβεια τι δεν έγινε. Ένας κανονικός οδηγός αποφυγής, εν όψει του επόμενου. Εκείνου που αν το νικήσεις πας παρακάτω δίχως να χρειαστεί να το θυμηθείς ξανά. Και η περίοδος δεν είναι για… αναμνήσεις. Είναι για να κάνεις τη δουλειά και να προχωράς.

ΥΓ.  Μεγάλο κέρδος σε αυτή την διαδικασία το «βάφτισμα» του Μπα, αν και οι Πειραιώτες από το μεσημέρι της Δευτέρας έχουν στην ευρωπαϊκή τους λίστα και τον Μερία.

ΥΓ 2. Ο Φορτούνης είναι… Φορτούνης. Και οι δουλειές που κάνει στο γήπεδο δεν γίνονται από έναν!

MUST READ

Με επιστροφές αλλά χωρίς Έσε ο Ολυμπιακός κόντρα στην ΑΕΚ

ΥΓ 3.  Κάποτε ο Ολυμπιακός –καλοκαίρι του ΄10- αποκλείστηκε από την Μακάμπι Τελ Αβίβ γιατί ένας ανεκδιήγητος ρέφερι στο Καραϊσκάκη έδωσε ένα αστείο πέναλτι στο 0-0 σε βάρος του Γκαλίτσιου στο Καραϊσκάκη, και ένας άλλος στη ρεβάνς δεν μέτρησε ένα πεντακάθαρο γκολ του Ζαϊρί. Ο δεύτερος λέγονταν Λούκα Μπάντι. Ιταλός. Σαν τον αποψινό, τον Γκουίντα. Δεν τον έγραψε η ιστορία τον συγκεκριμένο , αλλά αυτό που έκανε στο 31΄δεν υπάρχει. Ο τρόπος που έβγαλε την Βικτόρια φάτσα με τον Σα, σε μια φάση που αφήνει πλεονέκτημα για τα δύο-τρία μαζεμένα φάουλ στον Μπουχαλάκη