Ο Ολυμπιακός κόντρα στον ΠΑΣ δεν φτιάχνει μόνο το… κέφι του με τον άτυπο τίτλο του «πρωταθλητή χειμώνα». Φροντίζει και για τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εν όψει όσων αναμένονται προσεχώς.
Εάν και εφόσον το μεσημέρι, με αντίπαλο τον ΠΑΣ: Στην κορυφή. Kαι μάλιστα την κατάλληλη στιγμή. Όχι βεβαίως για την κατάκτηση του -άτυπου τίτλου- πρωταθλητή χειμώνα που υπάρχει μόνο για την καζούρα στους άλλους και τη στατιστική. Ούτε φυσικά για τις καλές γιορτές. Το timing είναι ιδανικό διότι από αύριο το απόγευμα ο Ολυμπιακός καλείται να πάρει αποφάσεις για το δεύτερο μισό της σεζόν. Και έχει τη σημασία του, αυτές τις επιλογές να τις κάνει από τη θέση που συνηθίζει. Από εκείνη του οδηγού. Από την κατάσταση μιας ομάδας που κρατά την τύχη της, αποκλειστικά στα δικά της χέρια.
Ναι, μπορεί να είναι μια χρονιά που περνά από σαράντα κύματα και που ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται στην πρώτη θέση του πίνακα από την 4η αγωνιστική, αλλά στα μισά του δρόμου οι Ερυθρόλευκοι σχεδόν το έφεραν το τιμόνι στη σωστή κατεύθυνση. Με επιμονή, υπομονή και έχοντας πάντα κατά νου, ακόμη και τις ημέρες που αποφάσισαν να παίξουν το χαρτί της αλλαγής προπονητή τέλη Σεπτέμβρη, πως επί της ουσίας αν βρουν εκείνοι τον βηματισμό τους, αργά ή γρήγορα θα τον χάσουν οι άλλοι.
Δεν ήταν εύκολο. Δεν είναι εύκολο και φαίνεται από Κυριακή, σε Κυριακή. Συμβαίνει όμως. Το γκολ του Κούτρη στο 84΄με τον Λεβαδειακό. Η ανατροπή στην Κέρκυρα. Η δύσκολη επικράτηση με τον Απόλλωνα στο Φάληρο. Το «ζόρικο» διπλό στο Αγρίνιο. Το σερί των πέντε νικών έπειτα από την ήττα –και την αποκαρδιωτική εμφάνιση- στη Λεωφόρο. Η πρόκληση του «3×6» σήμερα με τον ΠΑΣ. Όλα αυτά είναι που έχουν ανεβάσει την πίεση, και που φέρνουν πιο εύκολα το λάθος στους άλλους, όπου τέλος πάντων τους επιτρέπεται.
Αν ο Ολυμπιακός το απόγευμα είναι και πάλι πρώτος στο πρωτάθλημα θα μπει στο «τούνελ» της εορταστικής διακοπής, ξέροντας πως όσα λάθη προηγήθηκαν σχεδόν τα… (συμ)μάζεψε. Πάει για το… 2018 με την πεποίθηση πως ακόμη και αν έχει να αντιμετωπίσει ένα πραγματικό εχθρικό περιβάλλον όπως αυτό της φετινής Λίγκας, μπορεί όντως να φτάσει στην κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου. Διότι ο ανταγωνισμός δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Τα δικά του λάθη, και κανά δύο «φάλτσα» της εξυγίανσης είναι που έχουν ανάψει τη μάχη.
Για τους διαιτητές δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Μπορεί όμως να φροντίσει να περιορίσει τα δικά του λάθη. Και αυτό ίσως από μόνο το φτάσει. Αναπόφευκτα λοιπόν θα μπορεί να σχεδιάσει κοιτάζοντας μόνο μπροστά. Επενδύοντας στο άλλο μισό της σεζόν όπου και εκείνος, όπως ο ΠΑΟΚ, δεν θα έχει τον βραχνά της Ευρώπης. Στο άλλο μισό όπου θα βρει την ομάδα -έπειτα από αρκετούς πειραματισμούς- με κορμό, μοιρασμένους ρόλους και συγκεκριμένες ανάγκες ενίσχυσης. Που θα δώσει το δικαίωμα της ολοκλήρωσης στο σχέδιο «αποχωρήσεων» που έχει ήδη δρομολογηθεί έπειτα από το τέλος Καπίνο, Καρσελά κλπ. Που θα σχηματίσει τις προϋποθέσεις για μια-δύο καλές κινήσεις από το παζάρι του Γενάρη.
Δεν φτιάχνει μόνο το κέφι του λοιπόν το μεσημέρι. Φτιάχνει και τις προϋποθέσεις για το επόμενο σχέδιο. Και αυτό είναι όντως πολύ καλό νέο…