ΠΑΟΚ : Τα φιλικά είναι ανώδυνα, σαν το πρώτο ραντεβού

Δεν παρακολουθώ φιλικά παιγνίδια, τα θεωρώ βιασμό της οπτικής μου. Για να είμαι ακριβής όταν έχω χρόνο απλά τα κοιτάω, αν και το χθεσινό μου τέντωσε τα νεύρα επειδή χανόταν η σύνδεση. Να τα συνηθίσουμε αυτά με τον Κούλη, πριν καλά καλά κλείσει δυο βδομάδες ζήσαμε τυφώνες, σεισμούς, μέχρι και το ίντερνετ βαράει ντάγκλες! Τέλος πάντων δεν περίμενα να δω κάτι συγκεκριμένο, μια τζούρα ΠΑΟΚ ήθελα απλά για να φτιαχτώ, αυτό μου αρκούσε. Σαν εκείνους που μπουκάρουν στον τεκέ και φτιάχνονται από τη συννεφιά, χωρίς να ρουφάνε τζούρες από τα γάρα που γυρίζουν.

Μερικές δεκαετίες πριν ήταν αλλιώς, το πρωτάθλημα και οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ξεκινούσαν Σεπτέμβρη μήνα, υπήρχε περισσότερος διαθέσιμος χρόνος και τα φιλικά διεξάγονταν μεταξύ ομάδων του πρωταθλήματος.

Επί σειρά ετών, το πρώτο φιλικό του ΠΑΟΚ ήταν παραδοσιακά με τον νυν «ο Άρης» σε εποχές που η παρουσία του στην Α εθνική ήταν αδιάλειπτη.

Είχε άλλη γοητεία λοιπόν, πήγαινες Τούμπα έπειτα από στερητικό σύνδρομο δυο μηνών κι έβλεπες τους κλασικούς τύπους με το εργατικό μαύρισμα, να σχολιάζουν τους νεομεταγραφέντες, τρώγοντας βρώμικο και τη μουστάρδα να αφήνει παντού αποτυπώματα.

Ήταν και τα νέα αποκτήματα βασικά που προκαλούσαν ίντριγκα, διάβασες στις εφημερίδες για τον παικταρά από τη Βραζιλία με το προσωνύμιο «νέος Πελέ», όπως ανέφεραν οι καλά πληροφορημένες πηγές του ρεπόρτερ.

Μιλάμε για χρόνια που δεν υπήρχε διαδίκτυο ούτε κινητή τηλεφωνία, με Βραζιλία επικοινωνούσες μόνο με γράμμα και για να πιάσεις γραμμή έπρεπε να έχεις ξάδερφο στον ΟΤΕ.

Για να μάθετε κι ένα από τα κόλπα της εποχής, όποιος αετονύχης από Ελλάδα είχε γνωστό ειδικά σε Λατινική Αμερική και ήθελε να κονομήσει παριστάνοντας τον μάνατζερ, έκανε το εξής.

Έβρισκε μέσω του γνωστού κάποιον που εργαζόταν ως σερβιτόρος, πλασιέ ή ανθοκόμος στη Βραζιλία κι ο πρώτος έκανε κονέ για να φωτογραφηθεί με την ομάδα της Φλαμένγκο της Κορίνθιανς κλπ. Με το αζημίωτο εννοείται, έδινε το κάτι τις στον γενικό αρχηγό της ομάδας, τι είχε να χάσει μήπως; Μεροκαματάκι έβγαζε, χωρίς κόπο.

Ακόμα καλύτερα αν έβγαζε και μια selfie εποχής με τον Σόκρατες ή τον Ζίκο κι εκεί το «έγκλημα» ολοκληρωνόταν.

Με τη φωτό παραμάσχαλα ο δήθεν ατζέντης προσέγγιζε τον πρόεδρο λέγοντας του «σου έχω έτοιμο παικταρά που θα κάνει πάταγο, τον Λουίς Αλεσάντρου Ολιβέιρα Ποκετίνιο Μαρσέλο Πάκο ντε Νασιμέντο. Στην Κορίνθιανς παίζει, ο Σόκρατες τον έχει χρίσει διάδοχο του, να και οι φωτό».

Έβλεπε λοιπόν ο πρόεδρος τα αδιάσειστα ντοκουμέντα, έχωνε το χέρι στην τσέπη μην και τυχόν τον προλάβει η Ρεάλ. Για να δημιουργήσει κατάσταση μάλιστα, μοίραζε τις εικόνες στις τοπικές εφημερίδες που έκαναν τον Βραζιλιάνο με το όνομα σιδηρόδρομο, οχτάστηλο.

Ως συνέχεια του ντόμινο, τραβιόταν κι ο Μητσάρας καλοκαιριάτικα στο γήπεδο, να απολαύσει τον διάδοχο του Ζίκο που είχε διαβάσει στις εφημερίδες..

Το νέο απόκτημα ήξερε μπάλα στην Βραζιλία άλλωστε όλοι κλωτσάνε το τόπι, ποδοσφαιριστής όμως δεν ήταν.
Όταν το καταλάβαιναν όμως, ήταν αργά.

Κάπως έτσι γινόταν κάποτε, αν και οι πρακτικές διαφοροποιήθηκαν, ο βασικός παρανομαστής παρέμεινε ο ίδιος.

Τη θέση του νέου Πελέ, πήρε η ομαδάρα που χτίζει ο προπονητής και οι μυστικιστικές τακτικές που διαβλέπει το γατίσιο μάτι του ρεπόρτερ αναλυτή.

Μου φαίνεται κωμικό να διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων για τους απόκρυφους στοχασμούς του Φερέιρα, τις μύχιες σκέψεις του Μάρτινς και παρόμοια δροσερά που μας σερβίρουν τέτοιες εποχές.

Όταν πέφτω σε κείμενο με τίτλο «τα πρώτα συμπεράσματα της προετοιμασίας» ο συγγραφεύς τρώει ισόβιο μπαν!

Υπόψιν πως συμβαίνει από τα πρώτα φιλικά, όπου το μοναδικό ζητούμενο για τους παίκτες είναι να ξεπιαστούν από το ανελέητο τρέξιμο της προετοιμασίας.

Σαν τα παιγνίδια που παίζαμε σχολείο στα διαλείμματα, για να ξελαμπικάρει το μυαλό από το μάθημα.
Ε
ννοείται πως ο προπονητής θα κάνει δοκιμές, θα τεστάρει σχήματα, συστήματα κλπ, η αυθαίρετη ανάγνωση και τα εξαγόμενα συμπεράσματα είναι αυτά που δεν αντέχει καλοκαιριάτικα, η φουκαριάρα ψυχή μου.

Το φιλικό είναι σαν δοκιμαστικό στην τηλεόραση όπου ο σκηνοθέτης έχει την άνεση να πειραματιστεί, καμία σχέση με την πραγματικότητα δηλαδή. Ακόμα πιο απλοποιημένα τα πράγματα για τον πρωταγωνιστή-παρουσιαστή που στο δοκιμαστικό και χωρίς την πίεση πως βγαίνει ζωντανά, εκτίθεται και κάθε σαρδάμ μπορεί να τον βάλει στο κάδρο των ράδιο αρβύλα, η γλώσσα πηγαίνει ροδάνι. Στο live όμως όλα βαραίνουν την πλάτη, τον νου και χάνει τα λόγια του. Ισχύει και το ανάποδο, να φαίνεται light στο δοκιμαστικό και στο ζωντανό πρόγραμμα να βγάλει τρομερή ενέργεια τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Τα πρώτα επίσημα παιγνίδια του φετινού ΠΑΟΚ θα είναι για τα προκριματικά του Τσουλού, με αντίπαλο ομάδα που στην ΑΕΚ (στα χαρτιά δηλαδή) θα είναι ισχυρότερη.

Δε μπορεί το δείγμα γραφής να είναι τα φιλικά με την Σεντ Τρούιντεν, που με τα λίγα Γαλλικά που αντιλαμβάνομαι από το καλοκαίρι που φλέρταρα την Μαριόν Κοτιγιάρ, σημαίνει Αγία Τριάδα. Ούτε η Κλουζ της Β Ρουμανίας.

Πιέζει ψηλά ο ΠΑΟΚ, κλέβει μπάλες, κάνει αυτό που για τη Μπαρτσελόνα αποτελεί σήμα κατατεθέν, μην επιτρέποντας στον αντίπαλο να ανασάνει. Κι εκεί που παίρνει κατοχή να ξαναχάνει το τόπι και να τρέχει πανικόβλητος να καλύψει τα μετόπισθεν.

Ωραίο είναι να το βλέπεις δεν αντιλέγω.

Θα παίξει με αντίπαλο τον Άγιαξ όμως ή θα περάσει στους ομίλους και θα τεθεί αντιμέτωπος με τη Μπάγερν, τη Λίβερπουλ και τη Ρεάλ, προσπαθώντας να τους κλείσει στο δικό τους μισό με Κάτσε και Τσιγγάρα;

Ακόμα και στο εγχώριο πρωτάθλημα, θα το κάνει με τον Μπέο στην Τούμπα, λέτε να το δοκιμάσει και στο Καραΐσκάκη;

Μακάρι να το προσπαθήσει και να του βγει, το έκανε ο Μάρτινς πέρσι στην Τούμπα και είδαμε τ΄αποτελέσματα…

Για την ώρα πάντως δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα, ακόμα κι αν παρόμοια χαρακτηριστικά κουβαλούσε και η Μπράγκα.

Ο προπονητής καλά κάνει και δοκιμάζει τα πάντα, θέλει να ξέρει τι ψάρια πιάνει καθένας, τα ατομικά και συνολικά όρια και πως ανταποκρίνονται σε κάθε συνθήκη.

Είναι πολύ πιθανό να δοκιμάζει διάφορα για να διαπιστώνει στην πράξη όσα δεν ΔΕΝ μπορούν να κάνουν οι παίκτες του, κανένας δε μπορεί να διαβάσει αυτά που βολτάρουν στο κεφάλι του.

Αυτή είναι η ένστασή μου, όχι τόσο η αναφορά αλλά η ερμηνεία των σκέψεων που διαπερνούν τον εγκέφαλο του προπονητή, που παίζει να μην έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα.

Σαν να μου λες πως έχοντας προϋπηρεσία επιβάτη, κρίνεις την επάρκεια ενός πιλότου βλέποντας τον σε εκπαίδευση προσομοίωσης, όπου η πιο αρνητική σκέψη είναι πως αν δεν τα καταφέρει θα τον κόψουν. Στις κανονικές συνθήκες τα δεδομένα αλλάζουν αφού η μοναδική σκέψη θα είναι πως στα επόμενα λεπτά, θα βλέπει τα ραδίκια ανάποδα.

Ο έμπειρος εκπαιδευτής θα καταλάβει πολλά περισσότερα από τον μπυροκοιλιά με το πληκτρολόγιο, που την ώρα του αγώνα θα σκέφτεται πως να ολοκληρώσει γρηγορότερα το κείμενο, για να πουλήσει ελπίδα και να καταβροχθίσει τις μπριζόλες αμέσως μετά.

Το φιλικό είναι αυτό που λέει η λέξη. Σαν το πρώτο φιλικό ραντεβού με την υποψήφια γκόμενα, που ακόμα κι αν στα μυαλά και των δυο πλευρών υπάρχει το κάτι παραπάνω, η εκατέρωθεν συμπεριφορά είναι εντός τυπικών πλαισίων.

Δεν υπάρχουν κίνδυνοι δηλαδή, εκτός αν της πεις «από την πρώτη στιγμή που είδα τον πάτο σου μου έγινε κάγκελο». Το μόνο που χρειάζεται είναι να μην κάνεις τη γκέλα, δε θέλει προσπάθεια.

Τα ζόρια ξεκινάνε με τις επίσημες υποχρεώσεις, όταν έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να βάλεις κάτω το τόπι για να κάνεις παιγνίδι.

Εκεί μπορεί να γίνεις Τσούμπα Άκπομ κλέβοντας τη μπάλα στο κέντρο, προχωρώντας ακάθεκτος και εκτελώντας τον Σα. Σκοράρεις και με ανάποδο ψαλίδι άμα λάχει, όπως στον τελικό. Ανάλογα με το πως θα σου στρωθεί η μπάλα, θέμα ικανότητας είναι δεν υπάρχουν συνταγές

Ακόμα κι αν σου ακυρώνουν κανονικά γκολ δε μασάς. επιμένεις να αποδεικνύεις την ποιότητα σου σε κάθε ευκαιρία.

Έχεις επιλογή να γίνεις και Μάνταλος, βουτώντας κάθε τρεις και λίγο στο χόρτο και βάζοντας τα κλάματα για να σε λυπηθεί ο διαιτητής.

Υπάρχει εναλλακτικά και το μοντέλο Νίκος Νιόπλιας, μοιράζοντας τη μπάλα πίσω και στην καλύτερη περίπτωση παράλληλα, για να μην αναλάβεις την ευθύνη του λάθους.

Όποια κι αν είναι η επιλογή πάντως, όλα κρίνονται στο επίσημο ματς που η μπάλα καίει και θα χρειαστεί να βγεις νικητής, κουβαλώντας το βάρος πως κάθε λάθος πληρώνεται…