Φιλικό για λίγα, αλλά χρήσιμα συμπεράσματα

Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε στο δεύτερο φιλικό προετοιμασίας που έδωσε. Μετά την νίκη, η οποία μάλιστα ήρθε και με τρόπο που προκάλεσε αίσθηση, οι πράσινοι, κόντρα σε ένα σαφώς μικρότερου μεγέθους αντίπαλο, υπέστησαν την ήττα.

Σε κάθε περίπτωση τόσο στις νίκες στα φιλικά όσο και στις ήττες, όποιος κάθεται και πανηγυρίζει ή απογοητεύεται ανάλογα με το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο αφελής. Το μόνο που έχει αξία σε αυτή τη χρονική περίοδο είναι να βγουν για την τεχνική ηγεσία τα σωστά συμπεράσματα και για εμάς, που μπαίνουμε στη διαδικασία να αποτυπώσουμε όσα είδαμε, να χτυπήσουμε τα καμπανάκια του κινδύνου όπου και αν υπάρχουν. Με γνώμονα όλα τα παραπάνω ας δούμε τι έγινε και σήμερα στο παιχνίδι εναντίον της Μπέρσοτ.

Η ενδεκάδα του πρώτου ημιχρόνου, για την ακρίβεια μέχρι το εξηκοστό λεπτό περίπου, χαρακτηρίζεται το λιγότερο ως πειραματική. Οι παίκτες που την απάρτιζαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δύσκολα θα βρουν χρόνο συμμετοχής όταν έρθει η ώρα για τις επίσημες υποχρεώσεις του τριφυλλιού. Στην κατηγορία των εξαιρέσεων ανήκουν οι Καμπετσής και  Βέργος και λιγότερο ο Μαυρομματης με τον Εμμανουηλίδη.

Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής του Γιώργου Δώνη ήταν οι πράσινοι να δυσκολευτούν να βγάλουν συγκεκριμένα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο και να περιοριστούν σε δευτερεύοντα ρόλο στην αναμέτρηση. Η κίνηση αυτή του Έλληνα τεχνικού έχει λογική, αφού ακολουθεί σε 48 ώρες το πολύ μεγάλο φιλικό με τον Αίαντα και εκεί φυσιολογικά ο Παναθηναϊκός θα παραταχθεί, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, με όσο το δυνατόν περισσότερο αντιπροσωπευτική ενδεκάδα. Από το 60′ και μετά, όταν και θεωρητικά μπήκαν πιο έτοιμοι παίκτες, η εικόνα δεν βελτιώθηκε. Για να είμαστε ακριβείς μάλλον έγινε χειρότερη. Μπορεί να αυξήθηκε η κατοχή για την ελληνική ομάδα, όμως οι φιλοξενούμενοι ήταν εντελώς ακίνδυνοι.

Πάμε τώρα και στα συμπεράσματα. Πρώτον για τους νεαρούς. Οι νέοι παίκτες έχουν ταλέντο, έχουν προοπτικές, όμως αν δεν έχουν δίπλα τους ποδοσφαιριστές με εμπειρία και παραστάσεις δεν πρόκειται να εξελιχθούν και να βγάλουν στο χορτάρι το ταλέντο τους. Όσο ταλαντούχοι και αν είναι χωρίς τη σωστή καθοδήγηση δεν θα ανθίσουν. Θυμηθείτε πως » μεγάλωσαν» ποδοσφαιρικά ο Καραγκούνης, ο Μπασινάς, ο Κυργιάκος και τόσοι άλλοι επειδή είχαν την τύχη να συνυπάρξουν με παικταράδες.

Ο χρόνος συμμετοχής από μόνος του δεν αρκεί. Τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για τους πιο «άγνωστους» μικρούς, αλλά και για εκείνους που ανακαλύψαμε πέρυσι. Δεύτερο συμπέρασμα η αναγκαιότητα που φαίνεται να υπάρχει για την απόκτηση παικτών στον άξονα  που διαθέτουν διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους ήδη υπάρχοντες. Πρακτικά αυτό σημαίνει μεταγραφές δημιουργικών χαφ με έφεση στην τελική πάσα και το σπάσιμο κλειστών αμυνών. Τρίτο και σημαντικότερο. Η ομάδα δεν μπορεί να βρει εύκολα λύσεις κόντρα σε κλειστές άμυνες. Πρόβλημα που υφίσταται από πέρυσι. Για να λυθεί απαιτούνται μεταγραφές. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί ημίμετρο. Για τον Κολοβό δεν έχει νόημα να πούμε κάτι, αφού ο άνθρωπος δεν ξέρει καλά καλά τα ονόματα των συμπαικτών του.