Ψηλώνει το ταβάνι του Παναθηναϊκού

Το κρυφτούλι δεν μου ταιριάζει. Θα πω, λοιπόν, ότι πριν το ματς με τη Φέγενορντ έβλεπα να έρχεται το συγκεκριμένο σκορ. Αλλά από την ανάποδη…

Με τέσσερις προπονήσεις στην Ολλανδία, η μία το πρωί του αγώνα, χωρίς καν να έχουν συμπληρωθεί δύο εβδομάδες δουλειάς (ο Κουρμπέλης μπήκε και 4-5 μέρες αργότερα), χωρίς νέα πρόσωπα και μέσα στο Ντε Κάιπ επί της τρίτης του ολλανδικού πρωταθλήματος Φέγενορντ (η οποία στις 4/8 έχει ματς πρωταθλήματος), μου φάνταζε ένα τιμητικό σκορ. Η αλήθεια είναι ότι όποιος δεν είδε το ματς, θα νόμιζε ότι ο Παναθηναϊκός επέβαλε απόλυτα την κυριαρχία του.

Το «τριφύλλι», όμως, δεν έκλεισε τη Φέγενορντ στη περιοχή της. Το αντίθετο. Κριτική για το ματς μπορεί να γίνει έως το 60’. Μετά έπαιξε η ομάδα Νέων του Παναθηναϊκού, αλλά και πάλι θα πει κάποιος σωστά ότι το ένα γκολ επιτεύχθηκε μ’ αυτήν. Ο Παναθηναϊκός τελείωσε τον αγώνα με μέσο όρο ηλικίας ακριβώς τα 20 χρόνια. Μεγαλύτεροι ήταν οι 23χρονοι Κότσαρης, Βέργος. Ας πάμε, όμως, να δούμε τι έγινε μέχρι το 60’. Οι «πράσινοι» ήταν όσο συμπαγείς θα μπορούσαν να είναι πίσω.

Δέχθηκαν φάσεις και λίγο ο Διούδης, λίγο η αστοχία και η ανικανότητα των Ολλανδών, έφερε το σκορ στο 0-2. Μόλις στο 22’. Σε τρεις προσπάθειες ο Παναθηναϊκός σημείωσε δύο γκολ. Απόλυτα κυνικός. Το δεύτερο και το τρίτο γκολ μπήκαν στην κόντρα, το ένα σε σχεδόν οργανωμένη ολλανδική άμυνα.

Μέσα μου έλεγα εκείνη τη στιγμή «μακάρι να ήταν αγώνας προκριματικών ευρωπαϊκής διοργάνωσης». Να συνέχιζε η ομάδα. Πόσο έχει λείψει η Ευρώπη από τον σύλλογο; Ακόμα και αν δεν ήταν γεμάτο το Ντε Κάιπ, είχα τονίσει ότι είναι άλλη αίσθηση να βλέπεις φιλικό σε κανονικό γήπεδο και διαφορετική σε ένα γηπεδάκι προπονητικού με φόντο έλατα, πεύκα, κυπαρίσσια… Προφανώς το αντιλήφθηκαν και οι παίκτες. Έδωσαν ό,τι μπορούσαν για την εποχή και πέτυχαν μία νίκη που εξέπληξε όλο τον κόσμο.

Ο Παναθηναϊκός πίεσε καλά για την εποχή, από κλέψιμο ήρθε το 0-2 και ήταν σοβαρός και πειθαρχημένος στο μέτρο του δυνατού. Ανασταλτικά κάποια στιγμή δεν υπήρχε φρεσκάδα για να δούμε αλληλοκαλύψεις στα άκρα, ενώ στα στημένα το πρόβλημα ήταν γνωστό από πέρσι και το ήξερε και ο Δώνης. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού το επισήμανε στο τέλος του αγώνα και γι’ αυτό στις μεταγραφές που θα γίνουν ένα από τα στοιχεία που πρέπει να έχουν οι νέοι, είναι ικανότητα στις στατικές φάσεις. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζες ότι ο Μποτέγκιν είναι ο Φαν Ντάικ. Πήρε πολλές μονομαχίες στον αέρα. Επίσης η ομάδα δεν κρατούσε αρκετά τη μπάλα, αλλά όλα αυτά έχουν εξήγηση, το μικρό επίπεδο ετοιμότητας.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό το 0-3 έχει διπλή ανάγνωση. Το αποτέλεσμα δεν παίζει κανένα ρόλο στα φιλικά, αλλά άντε να πείσεις τον οπαδό να μην ενθουσιαστεί ή να μη γκρινιάξει σε περίπτωση ήττας. Το σίγουρο είναι ότι ο φίλος του «τριφυλλιού» το είχε ανάγκη. Σε ένα διεθνές παιχνίδι, να νικάει τόσο εμφατικά η ομάδα του, φτιάχνει η διάθεσή του. Πάμε στο πρώτο σκέλος της ανάγνωσης και στην ανάλυση της πραγματικότητας. Το απόγευμα του Σαββάτου η ομάδα παίζει φιλικό με τη βελγική Μπέρσχοτ, που βρίσκεται στη δεύτερη κατηγορία. Δεν θα περιμένουν όλοι κάτι ανάλογο; Αν δεν έρθει, θα γκρινιάξουν. Τι σημαίνει, ότι η ομάδα δεν κάνει; Και πριν τρεις μέρες ήταν φανταστική;

Τίποτα απ’ όλα αυτά. Ο Δώνης θα βγάλει τα συμπεράσματά του, θα διορθώσει της αδυναμίες, θα κοιτάξει να εξελίξει τα θετικά και πάμε παρακάτω. Τόσο απλά. Αυτά τα παιχνίδια ίσως να είναι καλύτερα για πιο ασφαλή συμπεράσματα. Δυστυχώς, παίκτες και οπαδοί, έχουν ένα κουσούρι. Με διαφορετικό κίνητρο αντιμετωπίζεις ένα ματς με τη Φέγενορντ στο Ντε Κάιπ, με τον Άγιαξ στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ ή με τη Μπεσίκτας στη Πόλη και διαφορετικά τη Μπέρσχοτ και τη Μπρέντα.

Επίσης, μην ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός στο ελληνικό πρωτάθλημα (αφήνουμε τα play offs) σχεδόν στα 20-22 από τα 26 ματς της κανονικής διάρκειας, θα έχει απέναντί του κλειστή άμυνα. Αυτός θα έχει κατοχή και θα κοιτάξει να επιβάλλει τον ρυθμό του. Εκεί είναι το δύσκολο. Στην Ολλανδία έπαιξε απλά, τακτικά ήταν πειθαρχημένος και στη κόντρα χτυπούσε χωρίς έλεος. Πόσες φορές στην Ελλάδα θα παίξει στην κόντρα;

Πάμε στη δεύτερη ανάγνωση. Ο Παναθηναϊκός που είδαμε, δεν είναι ο Παναθηναϊκός που θα δούμε και σε έναν σχεδόν μήνα. Τόσο απλά. Ήρθε ο Κολοβός, θα έχουν ακόμα 5-6 παίκτες, οι περισσότεροι για βασικοί. Αυτό, όμως, που συμπεραίνει εύκολα ο καθένας από χθες και το ανέφερε και ο 50χρονος τεχνικός, είναι ότι αυξάνεται ο ανταγωνισμός.

Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ανέβει το επίπεδο. Με δύο εξτρέμ και δύο χαφ οι Χατζηγιοβάνης, Μπουζούκης θα πρέπει να ματώσουν για να δουν ενδεκάδα. Το ίδιο ο Δώνης. Για τον Δώνη και τον κάθε οπαδό είναι διαφορετικό να κοιτάει στον πάγκο και να βλέπει ότι έχει εναλλακτική τον Μπουζούκη και διαφορετικό έναν μέτριο παίκτη ή ένα άπειρο παιδί από την Ακαδημία.

Ας συνεχίσουμε με το paoalive. Την ώρα που έγραφα το κείμενο και λίγο μετά τη παρουσίαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου είχαν συγκεντρωθεί 240.000 ευρώ. Καταρχάς, το εγχείρημα έχει πολλές ομοιότητες με τη Συμμαχία του Αλαφούζου. Άλλη συσπείρωση, ωστόσο, προκαλεί το όνομα Γιαννακόπουλος κι άλλη προκάλεσε ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Η αρχική έκρηξη είναι λογική. Ο Έλληνας βράζει. Ό,τι γίνει εκείνη την ώρα. Ο ανώνυμος οπαδός θα συνεχίσει να βοηθάει. Πόσοι θα το πράξουν στον έναν χρόνο που έχει δώσει διορία ο Γιαννακόπουλος είναι άγνωστο.

Σίγουρα δεν θα είναι 2,5 εκατ., αφού ενεργά να ασχολείται το πολύ το 1/5. Όπως επίσης κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει το ποσό. Ο Γιαννακόπουλος ανέβασε τον πήχη.

Από τον απλό κόσμο μην περιμένει να πιάσει τον ουρανό. Αυτό είναι το ταβάνι, καλά κάνει κι ανεβάζει τον στόχο στα 30, τα 50 τα 100 εκατ. Φαινόταν, όμως, ότι είχε μία πικρία που μέχρι στιγμής κανείς επιχειρηματίας δεν έχει βάλει λεφτά. Είναι νωρίς ακόμα. Υπάρχει χρόνος για όλους. Κανείς δεν περισσεύει. Αλλά αν ρωτήσεις έναν οπαδό του Παναθηναϊκού και πολύ περισσότερο τον Γιαννακόπουλου, τι πιστεύουν ότι θα πράξουν αυτοί με τα μεγάλα πορτοφόλια, δεν θα ακούσεις και τα καλύτερα. Τα έχει αναφέρει. Στο τέλος θα μιλήσουν οι πράξεις. Όσο μεγαλύτερο είναι τα ποσό, το όνομά τους θα μπει στην πλάκα της γραμμής που θα ενώνει τα γήπεδα στον Βοτανικό ή στο μουσείο των μεγάλων δωρητών.

Το ζητούμενο, πάντως, είναι το εγχείρημα να μην κάνει κοιλιά. Πρέπει να υπάρχει συχνή επικοινωνία με τον κόσμο. Να σταλεί παντού το μήνυμα για διαφάνεια, όπως φαίνεται ότι υπάρχει. Να γίνει καμπάνια και στο εξωτερικό. Να κληθούν οι ομογενείς να βοηθήσουν. Πραγματικά κι όχι γιορτούλες στην Αμερική. Εννοείται, ότι τεράστιο κίνητρο για να συγκεντρωθούν λεφτά θα είναι να προχωρήσει το γηπεδικό. Αυτό θα προκαλέσει εκτόξευση. Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι μία πικρή προσγείωση.

ΥΓ.: Ο Δώνης έστειλε ξανά το μήνυμα για ενότητα. Κάποια στιγμή δεν θα πρέπει τα στελέχη της ΠΑΕ να τονίζουν τα αυτονόητα. Η μιζέρια μας έχει κουράσει όλους.