Τα συμπεράσματα μπορούν να περιμένουν. Η τριάρα στο "Ντε Κάιπ" φτιάχνει τον κόσμο, αλλά αυτό που σε φτιάχνει ακόμα περισσότερο είναι το 11 στα 22 από την ακαδημία...
Χλευάστηκε από πολλούς πέρσι η προσπάθεια του Παναθηναϊκού. Οι μπέμπηδες του Δώνη, όπως τους αποκαλούσαν όλοι, αμφισβητήθηκαν. Οχι ως προς την αξία τους και το τι μπορούν να καταφέρουν σε βάθος χρόνου. Αλλά από το αν πράγματι αυτή η ομάδα έχει «μπέμπηδες». Βγήκαν κομπιουτεράκια για να βρεθεί ο μέσος όρος ηλικίας, συνέβη όμως αυτό σε ματς που «βόλευε» όσους το ήθελαν.
Δεν έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα αυτό το μοντέλο και γι’ αυτό προκαλεί συζητήσεις, θετικές και αρνητικές. Ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας. Ο Παναθηναϊκός οδηγήθηκε εκεί αναγκαστικά και βάναυσα. Δεν έγινε βάσει σχεδίου: αν υπήρχαν λεφτά δε θα βλέπαμε τόσους πιτσιρικάδες. Όμως απ’ αυτή τη διαδικασία το τριφύλλι μπορεί να βγει πολλαπλά κερδισμένο. Και στο γήπεδο και στο ταμείο του.
Χθες στο «Ντε Κάιπ» ο Παναθηναϊκός ενθουσίασε. Και μόνο το σκορ να δεις, αρκεί για να χαμογελάσεις. Τριάρα στη Φέγενορντ, μόλις στο πρώτο φιλικό, χωρίς μεταγραφές, χωρίς ακόμα η ομάδα να έχει ανάσες, με πολλά καλά στοιχεία στο παιχνίδι της, όπως οι συνδυασμοί και οι κόντρα επιθέσεις. Και με αρκετά «θέματα» κυρίως αμυντικά και στις στημένες μπάλες του αντιπάλου. Θέματα που λύνονται με τις μεταγραφές.
Φτιάχτηκε ο κόσμος απ’ τη χθεσινή εικόνα και τη νίκη. Και μάλιστα ήρθε αυτή μόλις μια μέρα μετά το μεταγραφικό ντεμαράζ του Παναθηναϊκού, που συμφώνησε με τον Κολοβό και είναι κοντά και στον Ζαχίντ. Φέρνουν ενθουσιασμό τέτοιες κινήσεις, σου φτιάχνουν τη διάθεση. Το πιο σημαντικό, όμως, του χθεσινού φιλικού είναι η ομάδα… νέων του Παναθηναϊκού.
Οι πράσινοι τελείωσαν το ματς με εννιά στους έντεκα από την ακαδημία τους. Κότσαρης, Αποστολάκης, Μαυρομμάτης, Αλεξανδρόπουλος, Ζαγαρίτης, Θεοχάρης, Σερπέζης, Αθανασακόπουλος, Εμμανουηλίδης. Συνολικά, με Μπουζούκη και Χατζηγιοβάνη, εμφανίστηκαν 11 παιδιά από τα σπλάχνα του συλλόγου. Οι μισοί απ’ όσους αγωνίστηκαν. Και πήραν άριστα. Σε ένα πολύ απαιτητικό φιλικό, απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο, στο πρώτο φιλικό του μπροστά στο κοινό του. Δε μάσησαν, δεν πανικοβλήθηκαν, δεν αγχώθηκαν, δεν τα έχασαν.
Προσπάθησαν να παίξουν όπως τους ζητάει ο προπονητής τους, να εκτελέσουν τις εντολές του, έμειναν ψύχραιμοι και προσηλωμένοι. Το χειροκρότημα στο φινάλε πήγαινε κυρίως προς αυτά τα παιδιά. Τα αμούστακα, τα «άβγαλτα», που μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία μπορεί σε λίγα χρόνια να εκπροσωπούν τον Panathinaikos και να συνεχίσουν μια πολύ βαριά παράδοση…