Θετικό το πρόσημο, αλλά απαιτείται ψυχραιμία

Ο Παναθηναϊκός νίκησε με 3-0 μέσα στο Ρότερνταμ την Φέγενορντ. Το ξαναγράφω για να το εμπεδώσουμε. Ο τωρινός και μόνιμα σε κατάσταση μνημονίου Παναθηναϊκός κέρδισε, έστω και σε φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας, τους Ολλανδούς με το επιβλητικό αυτό σκορ. Στο άκουσμα του αποτελέσματος και της είδησης άπαντες θα έμεναν με το στόμα ανοικτό.

Μια ομάδα με σαφές έλλειμμα σε ποιότητα και εμπειρία, με παίκτες που δεν έχουν πατήσει ποτέ στην έως τώρα καριέρα τους χορτάρι γηπέδου σαν τον Ντε Κάιπ, με μόλις δεκαπέντε μέρες προετοιμασία και χωρίς καμία προσθήκη, είναι απορίας άξιο πως πέτυχε κάτι τέτοιο. Είναι όμως έτσι ή μήπως όχι;

Πρώτον είναι αφελές και επικίνδυνο για το μέλλον των πρασίνων να βγάλει κανείς συμπεράσματα από το αποτέλεσμα και μόνο ή από την χθεσινή αγωνιστική εικόνα των δύο αντιπάλων, χωρίς να λάβει υπόψη του όλες τις παραμέτρους.

Δεύτερον ένα ματς σε αυτό το στάδιο της προετοιμασίας, όπως μας έχει διδάξει και το παρελθόν, δεν προσφέρεται ούτε για διθυράμβους, ούτε για απογοητεύσεις και αφορισμούς. Τρίτον ουδείς, πλην των υπευθύνων του Συλλόγου, ξέρει πως θα διαμορφωθεί το ρόστερ της επόμενης περιόδου. Πάμε να δούμε λοιπόν τα πράγματα με νηφαλιότητα και κυρίως με βάση τα πραγματικά δεδομένα τόσο της εποχής όσο και αυτά που ίσως προστεθούν στη συνέχεια.

Ξεκινάμε λοιπόν. Ο Παναθηναϊκός παρέταξε χθες μια αρχική ενδεκάδα χωρίς ούτε έναν νέο παίκτη. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, αφού ακόμα δεν έχει κάνει, πλην της προσθήκης του Κολοβού που δεν βρίσκεται καν στην Ολλανδία, μεταγραφή η ομάδα; Οι Ολλανδοί από την άλλη βρίσκονται σε μια περίεργη φάση.

Αποφάσισαν να προβούν σε ριζική ανανέωση και η αλήθεια είναι ότι ψάχνονται. Άρα πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι πράσινοι χθες είχαν απέναντι στους αντιπάλους τους το συγκριτικό πλεονέκτημα της ομοιογένειας. Η ελληνική ομάδα μπήκε στο ματς με στόχο να περιμένει την Φέγενορντ στο δικό της μισό, να κλέψει μπάλες και να βγει στην αντεπίθεση χτυπώντας τις όποιες αδυναμίες των γηπεδούχων.

Συμπέρασμα δεύτερο που προκύπτει είναι ότι το χθεσινό παιχνίδι αποτελούσε προσομοίωση για τα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος και όχι για τα υπόλοιπα ματς στα οποία το τριφύλλι θα κληθεί να πάρει πρωτοβουλίες και να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής και επιβολής.

Οι παίκτες του Γιώργου Δώνη δέχθηκαν μεγάλη πίεση και η αλήθεια είναι πως σε πολύ μεγάλο βαθμό έδειξαν να την διαχειρίζονται με τον ιδανικό τρόπο, εκτός από το κομμάτι που αφορούσε το παιχνίδι ψηλά. Τρίτο συμπέρασμα που βγαίνει επομένως είναι πως απαιτείται να αποκτηθούν στόπερ με έφεση στο ψηλό παιχνίδι.

Καλά θα μου πείτε δεν τα ισοπεδώνεις όλα; Όχι σε καμία περίπτωση. Τα μηνύματα είναι αρκούντως θετικά. Οι νεαροί ποδοσφαιριστές των πρασίνων βγάζουν περισσότερη ωριμότητα από την προηγούμενη χρονιά, καθώς και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην τελική προσπάθεια. Η ομάδα δείχνει να ξέρει τι θέλει να βγάλει στο γήπεδο τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό κομμάτι.

Στην άμυνα η συνεχής πίεση ψηλά, η κάλυψη των χώρων και η κατεύθυνση του παιχνιδιού του αντιπάλου να βρει τις λύσεις από τα πλάγια είναι στοιχεία που υπήρχαν και πέρυσι στο πρώτο μισό της σεζόν, αλλά εξαφανίστηκαν με την πάροδο του χρόνου. Μακάρι η διάρκεια φέτος να είναι μεγαλύτερη.

Στην επίθεση η ταχύτητα της μετάβασης από την άμυνα στην επίθεση είναι κομβικής σημασίας για τα ματς με τους μεγάλους της Superleague, όμως δεν βοηθούν στα υπόλοιπα. Περιμένουμε να δούμε και τον τρόπο που έχει επιλέξει ο Έλληνας τεχνικός να διασπάσει τις κλειστές άμυνες.

Θυμίζω ότι πέρυσι το τριφύλλι δεν έβρισκε δίχτυα ούτε με αίτηση χωρίς κενούς χώρους, ειδικά στον δεύτερο γύρο. Ζητούμενο και το βάθος στο ρόστερ, το οποίο θα προκύψει μόνο αν γίνουν μεταγραφές. Υπομονή λοιπόν, η μπάλα κάτω και ψυχραιμία. Οι στόχοι δεν αλλάζουν με μια νίκη σε φιλικό προετοιμασίας………