«Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι για την πάρτη σας»

Η ΕΟΚ δεν δέχθηκε το Λαύριο στην Α1, Ολυμπιακός κι Ερμής Αγιάς (ως έχοντες έννομο συμφέρον) κατέθεσαν προσφυγή, το Λαύριο απέσυρε το αίτημα παραμονής και μένει στην Α1 δια της τεθλασμένης, παίρνοντας το ΑΦΜ της Κύμης, που εδώ και καιρό έψαχνε να πουλήσει και δεν έβρισκε αγοραστή.

Αλήθεια τώρα, υπάρχει έστω κι ένας που ενδιαφέρεται για το πού θα αγωνίζεται το Λαύριο; Μια ομάδα που έγινε συμπαθητική σε όλο το φίλαθλο κοινό, επειδή έπεσε άδικα, κατόρθωσε μέσω της παραμονής της να γίνει αντιπαθητική. Γιατί, εντέλει δεν έχει καμία αξία ποιος θα αγωνίζεται στο πρωτάθλημα, αν δεν υπάρχει πρωτάθλημα.

Αν δεν γνωρίζαμε πρόσωπα και πράγματα, αν δεν γνωρίζαμε τα αποτελέσματα στις ψηφοφορίες του ΕΣΑΚΕ, θα λέγαμε ότι όλοι βάλθηκαν να δικαιώσουν τον Ολυμπιακό. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο ζοφερή. Ούτε οι «ερυθρόλευκοι», που σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης, γνώριζαν πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα.

Εδώ και καιρό έχουμε ένα πρωτάθλημα που παραπαίει. Χάνει την αίγλη του χάνει την αξία του, χάνει τους χορηγούς του. Ποιος θα ενδιαφερθεί για την παραμονή, όταν γνωρίζει ότι μπορεί να την εξαγοράσει; Κι αλήθεια, γιατί να επενδύσει σε ξένους παίκτες πρώτης διαλογής, από τη στιγμή που με 150-200.000 ευρώ δεν πέφτει ποτέ και για κανέναν λόγο.

Μακάρι το πρόβλημα να ήταν το Λαύριο. Απαγορεύαμε δια παντός την είσοδο στους αγωνιστικούς χώρους στον Γιάννη Ψαράκη και το λύναμε. Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Αυτό το πρωτάθλημα, με τη μορφή που διεξάγεται, έχει τελειώσει. Πρέπει να αναζητήσουμε νέο μείγμα, να ψάξουμε για παράγοντες που δεν θα ασχολούνται μόνο με την ομάδα τους, που δεν θα κοιτάζουν μόνο την πάρτη τους, αλλά θα έχουν ως κύριο μέλημα να προστατεύσουν το… προϊόν.

Πώς θα γίνει αυτό; Ενδεχομένως κλείνοντας το πρωτάθλημα, δημιουργώντας κλειστή λίγκα, ώστε να μην κινδυνεύει η επένδυση, άρα να προσελκύσουμε νέους επιχειρηματίες. Ενδεχομένως μειώνοντας τις ομάδες, ή αλλάζοντας τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος. Ενδεχομένως μειώνοντας τους ξένους. Ενδεχομένως παίρνοντας γενναίες αποφάσεις, όπως -εν μέσω φτώχειας καταραμένης- να παίρνουν κάποια χρήματα οι ομάδες που ανεβαίνουν στην Α1, να παίρνουν κάποια χρήματα οι ομάδες που υποβιβάζονται κι είναι υποχρεωμένες να διατηρήσουν την ΚΑΕ για τουλάχιστον έναν χρόνο.

Δεν είναι δική μας (είναι και δική μας) υποχρέωση να βρούμε λύσεις. Άλλωστε, δεν ψηφίζουμε εμείς. Αυτό, όμως, που έχουμε υποχρέωση να κάνουμε είναι να αναδείξουμε το πρόβλημα που υπάρχει. Όσο οι παράγοντες σκέφτονται το σήμερα και την… πάρτη τους, το μπάσκετ δεν έχει τύχη και μαζί δεν έχουν κι αυτοί τύχη. Χρειάζεται μεγαλύτερο βάθος πεδίου στην εικόνα, ώστε να στηριχθεί το πρωτάθλημα και να έχει αξία να μετέχεις σε αυτό.