Ανεβάζοντας και άλλο τον πήχη της προσδοκίας

«Όποιος έχει διαβάσει… γράφει» που λέγανε και οι καθηγητές μας. Γιατί προφανώς σημασία δεν έχει τόσο η «δυσκολία» των θεμάτων, όσο η ετοιμότητα του μαθητή. Και πριν από λίγο ο Πέδρο Μαρτίνς θα πρέπει να ένιωσε όλη εκείνη την χαρά του εκπαιδευτικού που έχει στα χέρια του μια… τάξη που τον καταλαβαίνει. Όχι ένας και δύο, αλλά σχεδόν όλοι τους έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά των «προκριματικών» που έρχονται. Και ας την δει από την τηλεόραση τη μάχη του Πλζεν ο Κώστας Φορτούνης.

Ναι, η δουλειά μπορεί να γίνει. Και μάλιστα στην εντέλεια. Αρκεί όσα εμφάνισαν στο χορτάρι οι Ερυθρόλευκοι για 50΄-55΄λεπτά κόντρα στην όχι ακριβώς έτοιμη Νότιγχαμ (μόλις το τρίτο της φιλικό ήταν το αποψινό, όταν ο Ολυμπιακός μέτρησε το όγδοο) να είναι σε θέση να τα επαναλάβουν. Σε μια εβδομάδα, που θα έχουν και σημασία.

Αυτή την ασφυκτική πίεση ψηλά. Την προσαρμογή στο άμεσο ποδόσφαιρο (11-1 τελικές ως το ημίχρονο με 53%-47% κατοχή μπάλας). Τα

Τις επιστροφές και την επιμέλεια να κρατούν τις γραμμές.

Μην ξεχάσουμε βεβαίως και κάτι ακόμη: Το μεγάλο πλεονέκτημα που δίνει το πόδι του Ματιέ Βαλμπουενά και το κεφάλι του Ρούμπεν Σεμέδο στις «στημένες» μπάλες. Φωτιά μοιάζει η συνεργασία τους, σε μια ιστορία που ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα στην Αυστρία κόντρα στο Αμβούργο. Τρία γκολ έδωσαν απόψε.

Οι δύο τους ξεχώρισαν για πολλούς λόγους σε αυτό το τεστ. Πρωτίστως; Γιατί ήταν οι μοναδικοί «φετινοί» στην… περσινή ομάδα. Εννέα στους έντεκα, δέκα στους δώδεκα με τον Καμαρά να αντικαθιστά τον Μπουχαλάκη στο 46΄. Η ομοιογένεια είναι η αφετηρία για να γίνει το… κόλπο του καλοκαιριού. Από εκεί ξεκινούν όλα. Και όσο ο καιρός περνά; Να μπαίνουν με το καλό και οι υπόλοιποι. Ο Ελ Αραμπί για παράδειγμα που πρόλαβε σε ένα σκάρτο 25άλεπτο να δείξει τα… νύχια του και αυτός σε μια νύχτα που οι Πειραιώτες την έκαναν με την ετοιμότητα τους να μοιάζει χειμωνιάτικη. Ή ο Μπρούνο που είναι ξεκάθαρο ότι έχει «ρόλο» στο πρώτο rotation.

Τα φώτα όμως σε εκείνους που προορίζονται για το αντάμωμα με τη Βιτόρια.

Στο δέσιμο του Ομάρ με τον Ποντένσε από δεξιά με τον Πορτογάλο επιστρέφοντας στο γεμάτο Καραϊσκάκη, να επιστρέφει και στο καλό γνώριμο του πρόσωπο.

Σε αυτό το ιδιαίτερο στιλ του Μασούρα που έχει «κουμπώσει» ιδανικά στη μεσο-επιθετική γραμμή που χρειάζεται το γκολ περισσότερο από ποτέ δίχως τον Φορτούνη.

Στην «ακαταλαβίστικη δουλειά» του πολύτιμου Γκερέρο που φυσικά όταν σκοράρει δύο φορές σε ένα ματς την κάνει… πενηνταράκια ακόμη και στο βλέμμα του πιο δύσπιστου παρατηρητή.

Στον «μετρονόμο» Γκιγιέρμε και τη «κομπανία» του στα μισά του γηπέδου.

Ακόμη και στον «βετεράνο» Αβραάμ που άμα λάχει, κρύβει ακόμη στην φαρέτρα του εκείνα τα τάκλιν που θα μπορούσαν να φέρουν το όνομα του: Στάση Παπαδόπουλου, στις κόντρα μπάλες του αντιπάλου.

Δεν είναι μια ομάδα της σειράς η Πλζεν που πέρσι έκανε 7 βαθμούς σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ. Και ειδικά αυτή την εποχή, όταν έχει ήδη ξεκινήσει τις επίσημες υποχρεώσεις της. Δεν είναι όμως και ο Ολυμπιακός μια ομάδα της σειράς. Αντίθετα δείχνει να είναι η συνέχεια αυτής της ιδιαίτερης «όψης» που έκανε δική του πέρσι. Και αυτή η λεπτομέρεια είναι καθοριστική για τον πρώτο στόχο της χρονιάς. Minimum την πρόκριση επί των Τσέχων που εξασφαλίζει τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Maximum ευρωπαϊκά βράδια Τρίτης και Τετάρτης. Την ξέρουμε όλοι τη… διαφορά!

MUST READ

Live η αναμέτρηση της Λίβερπουλ με τη Σαουθάμπτον

ΥΓ Φιλικό με 25.000 οπαδούς στα μέσα Ιούλη. Και με τον μύθο Βασίλη Σπανούλη να επιστρατεύεται και εκείνος για το φιλαράκι του, τον Κώστα Φορτούνη. Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει χάσει δύο πρωταθλήματα στη σειρά. Με έναν τρόπο όμως κάτι νύχτες σαν αυτή, σου δίνει την εντύπωση πως την απόσταση του από τους άλλους όλο και τη μεγαλώνει. Ένας οργανισμός… όχι «ελληνικό ποδόσφαιρο»