Ταξιτζής ναι, βοηθός του Άγγελου όχι

ΝΑ ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Περί του Αγγελάρα του Αναστασιάδη ο λόγος και της θητείας του στην εθνική ομάδα που έλαβε και τυπικά τέλος. Προφανώς κάποια μεγάλη αμαρτία είχε κάνει και τον τιμώρησε η Παναγιά. Έχασε τα δύο κολλητά παιχνίδια με Ιταλία και Αρμενία και σχόλασε. Αυτή είναι η εξήγηση σύμφωνα με την λογική Αναστασιάδη. Όταν ένας ποδοσφαιριστής χάνει μία σημαντική ευκαιρία, ο Αγγελάρας του κάνει παρατήρηση στα αποδυτήρια ότι κάποια αμαρτία έκανε και τον τιμώρησε η Παναγιά να μη σκοράρει. Αν ένας ποδοσφαιριστής τραυματιστεί, πάει να πει ότι έχει κάνει ακόμα μεγαλύτερη αμαρτία. Για τον Αναστασιάδη όλα προέρχονται, όλα εκπορεύονται από πάνω. Κάτι που ποτέ δεν έκρυψε άλλωστε. Αναλύοντας την ήττα (2-3) από την Αρμενία, ήταν σαφής. Πιο ξεκάθαρος δε γίνεται. «Ίσως οι άλλοι είναι καλύτεροι άνθρωποι και τους το δίνει ο από πάνω». Δηλαδή ο Θεός.

ΔΕΝ κρύφτηκε ποτέ ο Αγγελάρας. Τον ίδιο ρόλο παίζει συνέχεια. «Ο κόσμος θα δει έντεκα ποδοσφαιριστές που θα μπουν στο γήπεδο να ματώσουν. Αυτό για μένα είναι το 99%. Για το αποτέλεσμα αποφασίζει ο Θεός». Ποδοσφαιρική λογική πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Δε φταίει όμως ο Αγγελάρας. Το ξύλο με φύλλο μπακαλιάρο το θέλουνε αυτοί που τον πήρανε. Και το ότι κατάφερε να κρατήσει εννιά μήνες στην εθνική ομάδα, πρόκειται περί θαύματος. Από πέρυσι τον Οκτώβριο. Την Παναγιά είχε μαζί του. Μεγάλη υπομονή είχε η Παναγιά. Να τον αντέξει επτά παιχνίδια στον πάγκο της εθνικής. Κουράστηκε, απηύδησε, «χτύπησε η μπάλα καλώδιο» όπως λέει ο Αγγελάρας, χάσαμε από την Αρμενία και τέλος. Χωρίς την Παναγιά δεν πας πουθενά. Επτά ματς στον πάγκο της Εθνικής, δύο νίκες (με Φινλανδία-Λιχνεστάιν), μία ισοπαλία, τέσσερις ήττες.

ΚΑΙ για τον Αναστασιάδη κανένα πρόβλημα. Έχει φτιάξει μια θεωρία στο μυαλό του, την πλασάρει και πορεύεται μ’ αυτήν. Θα πάει στον πνευματικό του και θα ξομολογηθεί για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Ώστε στην επόμενή του δουλειά, να του τα δίνει αυτουνού η Παναγιά. Όχι στους άλλους. Κι από τους Βρακάδες και τους Παπαχρήστου της ΕΠΟ, που έχουνε στα χέρια τους τις εθνικές ομάδες, επίσης ουδεμία απαίτηση. Τον Άγγελο τους είπανε να πάρουνε, τον Άγγελο πήρανε. Δεν τους βάλανε στην ΕΠΟ άλλωστε για να αποφασίζουνε αυτοί. Να εκτελούν εντολές είναι η δουλειά τους. Μια κουβέντα ωστόσο πρέπει πούμε για Μπασινά και Γιαννακόπουλο. Γι αυτό το παραμύθι, ότι ντε και καλά πρέπει να αξιοποιηθούν τα παιδιά της ομάδας του 2004. Λες και είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο. Αυτός που έπαιξε καλή μπάλα σε υψηλό επίπεδο, να αναλάβει ευθύνες. Να πάρει αποφάσεις. Να δουλεύει σε καθημερινή βάση. Να έχει ικανότητες να τα βγάλει πέρα.

ΜΟΥ το είπε διεθνής ποδοσφαιριστής, με μεγάλη καριέρα και γενικότερη αξιόλογη παρουσία ως προσωπικότητα στα γήπεδα. «Να μην είχα να φάω και να ταΐσω τα παιδιά μου, να δουλέψω μαζί με τον Αναστασιάδη δεν πήγαινα. Ταξιτζής θα γινόμουνα, βοηθός του Αναστασιάδη ποτέ». Γιαννακόπουλος και Μπασινάς, πήγανε. Με τον τελευταίο μάλιστα να του κάνει και αβάντα, όταν προέκυψε το θέμα με τον Παπασταθόπουλο. «Οποίος δεν θέλει να μην έρχεται στην εθνική. Δε φταίει ο προπονητής. Τέσσερα χρόνια τώρα δεν είμαστε πουθενά. Με την αλλαγή προπονητή δε θα γίνει κάτι». Έτσι καταλαβαίνει το ποδόσφαιρο, έτσι μιλάει. Σαφώς πιο πονηρός ο Γιαννακόπουλος, κράτησε πισινή. Δεν αλλάζει κάτι. Και μόνο που δεχτήκανε να συνεργαστούν μ’ έναν θρησκόληπτο ημιμαθή φτάνει. Δείχνει ξεκάθαρα πως δεν έχουν καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο. Πέρα δηλαδή από το κάτι να βρούμε να κάνουμε για να περνάει η ώρα μας. Και να μην τρώμε από τα έτοιμα.

Στη μουσική επιλογή, Blues wire & friends-I got my mojo workin’.