ΑΕΚ : Σα να σου σερβίρουν καμένο φαγητό

Είναι τρομερό το πώς καταφέρνει μια ομάδα μέσα σε μόλις μία εβδομάδα να σε κάνει να συγκινηθείς και να απογοητευτείς σε απόσταση μόλις 5 ημερών.

Γενικώς, ο ευγενής κανόνας των αμερικάνικων teen movies διδάσκει πως όταν οι αδύναμοι τα βάζουν με τους δυνατούς (sic σε όλα, μην παρεξηγηθούμε) στο τέλος οι δυνατοί βλέπουν το τουπέ τους να γκρεμοτσακίζεται και οι αδύναμοι κερδίζουν το ματς και μετά κερδίζουν και το κορίτσι, πράγμα για το οποίο εν προκειμένω χεστήκαμε.

Το ματς της ΑΕΚ κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης θεωρητικά ήταν περίπατος: Μετά τη νίκη επί της Κέρκυρας την Δευτέρα ήταν σχεδόν τελειωμένο πράγμα η κατάκτηση του άτυπου πρωταθλήματος χειμώνα. Αμ, δε. ΔΕΝ.

Γιατί πήγες με μία αλλοπρόσαλλη σύνθεση, γιατί έκανες όλες σου τις αλλαγές μέχρι το 66′, γιατί το έπαιξες από άουτ σε άουτ μέχρι την τελική ισοπαλία, γιατί ναι, γενικώς τα λιγότερο νευρικά ματς είναι μια καλή ευκαιρία για να δοκιμαστούν κι άλλοι παίκτες ή να κάνεις πειραματισμούς, αλλά μερικές φορές δε σε βοηθάει το timing, είναι, ρε παιδί μου, μια κακή στιγμή. Ακόμα και για τον Κύρο τον Γρανάζη.

Ποντάρεις σε Λιβάγια, ποντάρεις σε Αραούχο, ποντάρεις πως θα σκοράρει ο Μπακασέτας να τονώσει ψυχολογία, αφήνεις Λάζαρο έξω, Λόπες αλλαγή -Λάζαρος στην θέση του (ακόμα προσπαθώ να επεξεργαστώ αυτό το σχήμα στο μυαλό μου) και από το δεύτερο και μετά σα να σου έχουν ρίξει στην ομάδα εκείνα το ξόρκια που έκαναν στον Χάρι Πότερ και προκαλούσαν σύγχυση.

Γεύση; Πικρή. Σα να περιμένεις όλη μέρα το αγαπημένο σου φαγητό και να στο φέρνουν καμένο.

Λευκή ισοπαλία, λοιπόν, σε μια κακή εμφάνιση για μια ΑΕΚ που φέτος έχει καταφέρει όχι απλά να έχει αξιοπρεπή παρουσία, αλλά και να παίζει με αξιώσεις για πρωτάθλημα.