Θέσεις εργασίας γεννιούνται και στα γραφεία τελετών

Λευτέρης Δούκας 13.07.2019-20:42

Όταν οι παρανομίες ποστάρονται στο facebook, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε ζούγκλα και η καταπάτηση των νόμων, έγινε θεσμός.

Η Ελλάδα είναι χώρα των (σχεδόν, όπως πάμε) τεσσάρων εποχών, στη γη της οποίας παράγονται τα πάντα με αναγνωρισμένη ποιότητα. Είναι η γωνιά με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή παγκοσμίως και συνιστά έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς.

Εσείς εκεί χάμου όπως θα έλεγε κι ο Άγγελάρας ο Αναστασιάδης πάτε στις Μυκόνους και στα υπόλοιπα προβεβλημένα νησιά για τους celebrities, καλά είναι κι εκεί αλλά σαν τη Χαλκιδική δεν έχει. Κι αυτό δεν αποτελεί τοπικιστικό κατάλοιπο αλλά πραγματικότητα, στα νησιά άντε να υπάρχουν 2-3 καλές παραλίες κατά μ.ο. Σπάνια να βρεις βλάστηση, εκτός αν πετύχεις τον Λάκη Γαβαλά, που συνηθίζει να εμφανίζεται φορώντας στο κεφάλι κάτι ντοματιές, μποστάνια με καρπούζια και άλλα φρούτα εποχής.

Αν αποφασίσεις να επισκεφτείς τις αντίστοιχες της Χαλκιδικής οι τρεις καλοκαιρινοί μήνες δεν αρκούν, σε κάθε στροφή του δρόμου θα συναντήσεις κι ένα ειδυλλιακό τοπίο με καταγάλανα νερά.

Ακόμα πιο μοναδικός ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, παντού υπάρχουν πεύκα και η σκιά τους συνουσιάζεται ακατάπαυστα με το νερό.

Κάπως έτσι ήταν και μια από τις αγαπημένες μου παραλίες, όπου το τοπίο σε ταξίδευε. Οι συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών ήταν μόνιμοι, άπαξ και βρεις τον παράδεισο δεν τον αλλάζεις.

Μερικά χρόνια πριν χτίστηκε ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά και στην πορεία κάποιοι παρατήρησαν πως τα πεύκα άρχισαν σιγά σιγά να γέρνουν απότομα προς το έδαφος. Δεν άντεξαν πολύ, 2-3 ξεριζώθηκαν και βούτηξαν.

Κατά την πρόσφατη θεομηνία ένα από αυτά που είχαν απομείνει, έπεσε στην σκεπή εντός σπιτιού, πάλι καλά που ήταν ακατοίκητο εκείνη τη μέρα.

Το ξενοδοχείο που προανέφερα λειτουργεί με όλες τις προβλεπόμενες άδειες, είναι πεντάστερο, από αυτά που ντρέπεσαι να μπεις μέσα.

Δόθηκαν άδειες λοιπόν, χωρίς όμως η περιοχή να πληροί τις στοιχειώδεις έστω προδιαγραφές, υποδομές δεν υπήρχαν ούτε για αστείο. Προκειμένου να βρει νερό για τους επισκέπτες και τις πισίνες, ο ιδιοκτήτης έκανε δικές του αυθαίρετες γεωτρήσεις, στράγγιξε όλη την περιοχή, καταστρέφοντας τις ρίζες των δέντρων, με τα αποτελέσματα που προανέφερα.

Τις προάλλες που επικοινώνησα με φίλους και γνωστούς που περάσαμε αμέτρητα καλοκαίρια στην ίδια παραλία, μου έλεγαν με αγανάκτηση «δεν υπάρχει κράτος! Το δέντρο που έπεσε κατέστρεψε στον στύλο της ΔΕΗ και είμαστε 2 μέρες χωρίς ρεύμα και νερό. Ο κορμός συνεχίζει να αναπαύεται στη στέγη του σπιτιού, καμμία αρμόδια υπηρεσία δεν έχει έρθει για να αποκαταστήσει τις ζημιές…»

Αυτή είναι λοιπόν η αντίληψη του μέσου ΄Έλληνα περί κράτους, να καταστραφεί ο στύλος της ΔΕΗ και να αποκατασταθεί η βλάβη, να πέσει το δέντρο στο σπίτι και να έρθουν άμεσα να το τραβήξουν.

Σε περίπτωση που γινόταν άμεσα, θα είχαμε κράτος…

Τον ίδιο τρόπο αντίληψης διαπιστώνουμε σε κάθε φυσική καταστροφή στα δελτία βλέπουμε κατοίκους να κατηγορούν την πολιτεία επειδή ένας πεσμένος κορμός στη μέση του δρόμου κόβει την κίνηση και η Πυροσβεστική δεν πήγε άμεσα για απάντληση υδάτων από πλημμυρισμένα υπόγεια!

Πάλι καλά που δεν είχαν απαίτηση από τους αρμόδιους φορείς, να σπεύσουν στην περιοχή και να κάνουν σκριν στους ανέμους που έπνεαν με 160χιλ.

Το ότι όλα αυτά έχουν ως αφετηρία την άναρχη δόμηση, την τουριστική ανάπτυξη χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο και καμμία υποδομή, ούτε που περνάει από το μυαλό.

Απαραίτητη εννοείται και η απάντληση υδάτων και η αποκατάσταση των βλαβών της ΔΕΗ και η αποζημίωση των πληγέντων και κάθε τι παρεμφερές, ποιος διαφωνεί;

Στην πραγματικότητα όμως αποτελεί φαύλο κύκλο. Όσο θεωρούμε το κράτος όχι άρχουσα εξουσία αλλά λυτρωτή των καταστροφών που αυτό προκαλεί, θα είμαστε εγκλωβισμένοι και καταδικασμένοι να βιώνουμε παρόμοιες καταστάσεις, αντιμετωπίζοντας ανάλογα αδιέξοδα, σε κάθε μπουρίνι, σε κάθε καταιγίδα.

Πάνω απ΄όλα αυτό θα ήθελε και η εξουσία, ώστε μερικές επισκευές και χειρονακτικές εργασίες να αρκούν για να δικαιολογείται η ύπαρξη της.

«Η φύση εκδικείται» ακούς σαν αντίλαλο σε τέτοιες περιπτώσεις από τους λογής λογής βαθυστόχαστους αναλυτές της καρπαζιάς, χωρίς να εξηγούν τι ακριβώς και ποιον εκδικείται. Και για ποιους λόγους.

Για τη μανία της φύσης μιλά γεμάτος θλίψη ο ρεπόρτερ, στην ουσία όμως την αποκαλεί μητροκτόνο.

Αν υπάρχει κράτος λοιπόν, ας αφήσει τους κορμούς των δέντρων και το σύστημα ηλεκτροδότησης, ούτως ή άλλως στην επόμενη θεομηνία θα καταστραφούν ξανά και ξανά.

Μπορεί να κάνει επανέλεγχο φακέλων όλων ανεξαιρέτως των τουριστικών επιχειρήσεων;

Μπορεί να αποδώσει ευθύνες σε όσους επέτρεψαν να φυτρώνουν ανεξέλεγκτα κτίσματα, χωρίς την παράλληλη εξασφάλιση των ανάλογων προδιαγραφών;

Αυτό σημαίνει κράτος, να δρα, να προστατεύει στην πράξη, προλαμβάνοντας το κακό, ή διορθώνοντας το στο μέτρο του δυνατού πριν εξελιχθεί σε καταστροφή.

Όχι να απαλύνει τον πόνο της καταστροφής, που στις περισσότερες των περιπτώσεων το ίδιο προκάλεσε.

Το ότι με τη φύση δεν τα βάζει κανείς είναι δεδομένο, πιο φρόνιμο λοιπόν να τα βάλουμε με το κράτος, όχι όμως επειδή δε γιατρεύει τις πληγές που αφήνει στο πέρασμα της η εκδίκηση της φύσης. Αλλά γιατί έκανε ότι μπορούσε για να την αγριέψει, ανοίγοντας της την πόρτα…

ΥΓ. Ακόμα κι αν θεωρηθεί πως τα παραπάνω είναι ανέφικτα (καθώς δεν είναι μόνο η Χαλκιδική αλλά ολόκληρη η Ελλάδα), υπάρχουν εξ΄ίσου κραχτές περιπτώσεις, που εξελίσσονται μπροστά στα μάτια του καθενός και επισφραγίζουν το νταβατζηλίδικο καθεστώς ανομίας, που πλέον έχει γίνει θεσμός.

Σε μικρή απόσταση από το ξενοδοχείο που προανέφερα, άνοιξε ένα μπιτς μπαρ.

Όπως φαίνεται από τη φωτό, ο τύπος έχει κάνει κανονική κατάληψη στην παραλία.

Οι ξαπλώστρες τερματίζουν εκεί που σκάει το κύμα, αρκεί μια αναζήτηση στη Google για να διαπιστώσει ο καθένας, ποια απόσταση προβλέπει η νομοθεσία.

Εννοείται πως έχουν γίνει καταγγελίες, κλασικά όμως δεν ιδρώνει το αυτί κανενός, στη χειρότερη των περιπτώσεων οι ελεγκτές να κοστίσουν ένα μοχίτο.

Ο ιδιοκτήτης άλλωστε, έχει συγγενική σχέση με κάποιον πολιτειακό παράγοντα, οπότε και το μοχίτο αποτελεί υπέρβαση.

Το πιο κωμικό της υπόθεσης είναι πως οι φωτογραφίες αυτές είναι από σελίδα της επιχείρησης στο διαδίκτυο!

Δεν είναι μόνο η καθεαυτή παρανομία λοιπόν, είναι πως έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο να την προβάλουν κιόλας, επιβεβαιώνοντας πως ζούμε σε ζούγκλα.

Μην έχετε απορίες λοιπόν, για την ρίζα του κακού. Από αυτά εδώ ξεκινάνε που μπορεί να φαίνονται μικρά και ασήμαντα, στην πραγματικότητα όμως φωτογραφίζουν μια ολόκληρη νοοτροπία και τον τρόπο που κυβερνάται ένα κράτος επί σειρά δεκαετιών.

Κατά τα λοιπά, το μόνο που μας ιντριγκάρει είναι η μικροπολιτική…

Η μόνιμη επωδός βέβαια είναι, πως οι επιχειρήσεις «δίνουν δουλειά σε κόσμο».

Δουλειά σε κόσμο τα μπιτς μπαρ, δουλειά και τα ξενοδοχεία, δουλειά σε κόσμο όμως προσφέρουν οι καταστροφές όπως και οι πόλεμοι, πολιτικοί μηχανικοί, μπετατζήδες, τζαμτζήδες, υδραυλικοί, κουφωματζήδες, ηλεκτρολόγοι, ένα σωρό ειδικότητες, μέχρι και γραφεία κηδειών!