Αέρινος, «εύθραυστος», σχεδόν «ασθενικός». Αλλά σκληρός, λιγομίλητος και ποτέ παραπονούμενος. Ο Κώστας Φορτούνης που δεν ξέρεις, έχει κάνει/ζήσει πράγματα που ήρθε η ώρα να γνωρίσεις, να... δεις και θα καταλάβεις, γιατί θα γυρίσει πιο δυνατός.
Το προφανές δεν χρειάζεται επεξήγηση. Ο Κώστας Φορτούνης είναι ο κορυφαίος Ελληνας ποδοσφαιριστής. Ο μόνος Ελληνας παίκτης που σε κάνει να θέλεις να πληρώσεις εισιτήριο για να πας στο γήπεδο να τον δεις. Να τον αποθεώσεις, να τον βρίσεις, δικό σου πρόβλημα. Αυτός που, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζεις, όσο εμπαθής, κακεντρεχής ή στημένος κι αν είσαι, τον παραδέχεσαι για το ξεχωριστό ταλέντο του. Ο παίκτης που μπορεί να τελειώσει τη χρονιά με 20 γκολ και 20 ασίστ. Αυτός που πολλές φορές σε βγάζει από τα ρούχα σου, γιατί μπορεί να μην τρέχει όσο θέλεις ή γιατί μπορεί μια χρονιά να μην είναι αυτός που θέλεις. Αυτός είναι ο Φορτούνης που ξέρεις έως τώρα.
Αλλά αυτός δεν είναι ο πραγματικός Φορτούνης. Αυτός ο Φορτούνης που δεν ξέρεις -και που ήρθε η ώρα να μάθεις- είναι τελείως διαφορετικός από ό,τι τον έχεις στο μυαλό σου. Είναι ένας παίκτης, ένας χαρακτήρας, μια προσωπικότητα, που αξίζει να γνωρίσεις. Διότι έτσι θα καταλάβεις πως κάποιες φορές, ίσως πρέπει να είσαι επικριτικός, αλλά οφείλεις να’σαι και δίκαιος. Σκληρός, αλλά όχι εμπαθής.
Ο Φορτούνης, κόντρα σε αυτό που δείχνει, είναι ένας πολύ, πάρα πολύ σκληρός τύπος. Η ασθενικότητα του παρουσιαστικού του, αυτό το λεπτεπίλεπτο σκαρί, είναι πιο σκληρό από ό,τι πιστεύεις. Και υπάρχουν αποδείξεις για αυτό. Με πιο σημαντική από όλες, πως ποτέ αυτά 5 χρόνια που βρίσκεται στον Ολυμπιακό δεν έχασε 5 σερί προπονήσεις. Ποτέ. Οποιον τραυματισμό κι αν είχε, πάντα τον άφηνε στην άκρη και έπαιζε. Εχει παίξει με διαστρέμματα, κακώσεις κάθε είδους μυϊκά προβλήματα, εμπύρετος. Χωρίς ποτέ να το μάθει κανείς. Για να βοηθήσει την ομάδα του. Ενώ θα μπορούσε εύκολα να καθίσει στην άκρη και να αφήσει τις ευθύνες στους συμπαίκτες του. Δεν το έκανε.
Κυριακή, 10 Φεβρουαρίου 2019. Ο Ολυμπιακός χάνει από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, αλλά στο 75′ ο Φορτούνης γυρίζει τον αστράγαλό του. Η διάγνωση, βαρύ διάστρεμμα. Από τα χειρότερα. Σε τρεις ημέρες (13/02/2019) ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την Ντιναμό Κιέβου στο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ο Φορτούνης έκανε ένεση και έπαιξε. Εμεινε στον αγωνιστικό χώρο 68 λεπτά και έδωσε την ασίστ στον Χασάν για το 1-0. Με το πόδι του να έχει αυτή την εικόνα…
Κυριακή, 17 Φεβρουαρίου. Ο Ολυμπιακός υποδέχεται την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, σε ένα ματς-φωτιά. Ο Φορτούνης δεν κάνει καμία προπόνηση. Αρκείται σε θεραπείες και συμμετοχή μόνο σε κάποιες ασκήσεις τακτικής, χωρίς να φορτσάρει. Οι ενοχλήσεις δεν έχουν φύγει. Η απάντησή του δίχως δεύτερη σκέψη: «Παίζω». Ο Ολυμπιακός μέσα σε ένα ημίχρονο ισοπεδώνει 4-1 την ΑΕΚ που προηγείται στο ημίχρονο. Με τον Φορτούνη να πετυχαίνει δύο γκολ. Την ώρα που το πόδι του ήταν έτσι…
Υπάρχουν όμως κι άλλα που δεν ξέρεις για τον Φορτούνη. Δεν ξέρεις ότι έχει περάσει και αντέξει δυσκολίες που άλλους θα τους είχαν λυγίσει. Εχει παλέψει με τόσο δυνατούς πόνους και πιέσεις, που σίγουρα άλλοι στη θέση του θα είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά, θα είχαν απογοητευτεί ή θα είχαν σταματήσει την εξέλιξη. Θα είχαν αλλάξει περιβάλλον. Δεν θα επέμεναν να είναι εκεί που λέει η καρδιά τους, αλλά όχι το μυαλό τους.
Ο Φορτούνης ήταν (και θα είναι) πάντα ο πρώτος στόχος της κριτικής. Σκληρής, ασφυκτικής κριτικής. Πολλές φορές όχι άδικα. Άλλες φορές, παράλογα. Ακραία, με συμπεριφορές και επιθέσεις που άλλους θα τους είχαν «κόψει» τα πόδια. Αλλά ο Φορτούνης είναι τέτοιο σκαρί, που δεν λυγίζει εύκολα. Οσο κι αν δεν του φαίνεται.
Μόνο τα restart της καριέρας του να βάλει κάποιος στη ζυγαριά, θα κατανοήσει μέρος της δύναμης του ανδρός. Στα 16 του έφυγε από τον Ολυμπιακό, χωρίς να κάνει αυτά που εμφανώς μπορούσε. Γύρισε στο χωριό του, έπαιξε το ποδόσφαιρο που ξέρει και έφτασε έως την Μπουντεσλίγκα. Στα 18 του. Και στο Euro του 2012. Αλλά η πτώση της Καϊζερσλάουτερν στη 2η κατηγορία του γερμανικού ποδοσφαίρου παρέσυρε και τον ίδιο στη μετριότητα. Με αποτέλεσμα να χάσει τη λάμψη του.
Όταν ήρθε η ώρα να γυρίσει στην Ελλάδα, ο ΠΑΟΚ τον διεκδίκησε μανιωδώς. Και συμφώνησε μαζί του. Ο ίδιος, όμως, ήθελε να παίξει στην ομάδα του. Ο Μίτσελ δεν τον ήθελε. Αλλά ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον πήρε. Γιατί τον ήθελε. Και όπως αποδείχθηκε, είχε δίκιο. Διότι ο Φορτούνης αναγεννήθηκε στον Πειραιά, στο σπίτι του. Νίκησε ακόμη και την εμπάθεια του Μίτσελ προς το πρόσωπό του. «Απαντούσε» με γκολ, ασίστ και… χορευτικά σε κάθε ευκαιρία που έπαιρνε.
Στη διάρκεια της παρουσίας του στον Ολυμπιακό ο Φορτούνης είχε σκαμπανεβάσματα. Αλλά ποτέ δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης για την προσήλωσή του στον Ολυμπιακό, την αγάπη του για την ομάδα του και κυρίως για τις προθέσεις του. Ακόμη και τις περιόδους που δεν ήταν καλός, δεν κορόιδευε. Απλά δεν είχε δουλέψει σωστά και αυτό φαινόταν. Δεχόταν το «ανάθεμα». Τα «άκουγε». Γινόταν στόχος. Το αποδεχόταν, κατέβαζε το κεφάλι και συνέχιζε. Χωρίς ποτέ να πει το παραμικρό. Χωρίς ποτέ να μιλήσει εναντίον οποιουδήποτε.
Ο κομμένος χιαστός στο δεξί γόνατο του «Φόρτου», ήταν ένα σοκ που πρώτα από όλα πρέπει να το διαχειριστεί ο ίδιος. Μέσα του. Στο μυαλό του και στην καρδιά του. Αλλά όσα έχει περάσει, δείχνουν το μέλλον. Το περιβάλλον του, η οικογένειά του, οι φίλοι του, η ομάδα του είναι η δύναμή του. Πάντα ήταν. Για αυτό όταν δεν τους είχε στο πλευρό του στη Γερμανία, δεν τα κατάφερε μετά από κάποιο διάστημα. Την ημέρα που έμαθε ότι ο χιαστός του κόπηκε, οι γονείς του έφυγαν από την Καλαμπάκα, ήρθαν στην Αθήνα, τον πήραν και όλοι μαζί γύρισαν στο «χωριό τους». Στο μέρος τους. Εκεί όπου ο Φορτούνης αισθάνεται καλύτερα και πιο άνετα από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Αυτό που δεν ξέρεις για τον Φορτούνη, είναι ότι αποτελεί την επιτομή του αντιστάρ. Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δεν του αρέσει ο καφές. Απέχει από κάθε κραιπάλη. Δεν τον συγκινεί τίποτε περισσότερο από μια βόλτα με τα φιλαράκια του, ένα ματσάκι μπιλιάρδο ή ένα μονό στο μπάσκετ. Δεν πηγαίνει στη Μύκονο για διακοπές. Πήγε φέτος πρώτη φορά, αλλά για να δουλέψει με τον Γερμανό γυμναστή του! Αντί να ξεκουραστεί μετά από μια απίστευτη ταλαιπωρία με την Εθνική, που του επέτρεψε να κάνει διακοπές λιγότερο από 20 ημέρες!
Εδώ, βεβαίως, ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα, σχετικά με την απανθρωπιά της FIFA και της UEFA απέναντι στους ποδοσφαιριστές. Μια απανθρωπιά που εξελίσσει τους ποδοσφαιριστές σε μηχανές και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τους. Ειδικά παίκτες που σκέφτονται με την καρδιά και το φιλότιμο και όχι με το μυαλό. Ο Φορτούνης, μετά την περιπέτεια με την Εθνική, θα μπορούσε να απαιτήσει περισσότερη άδεια. Δεν το έκανε. Και δεν αποκλείεται αυτό να έπαιξε ρόλο σε εκείνη την καταραμένη «ταλάντωση» του γόνατός του, που έκοψε τον χιαστό του.
Αλλά, είπαμε, ο Φορτούνης δεν είναι ο παίκτης που ξέρεις. Είναι ένας παίκτης πολύ πιο δυνατός από τους περισσότερους που έχουν περάσει από την Ελλάδα. Είναι ο παίκτης που δεν βγαίνει αλλαγή μετά από ένα τάκλιν-αλητεία από τους αντιπάλους του, αλλά συνεχίζει αδιαμαρτύρητα. Είναι ο παίκτης που δεν μασάει από τις κλοτσιές και θα πάει και στην επόμενη φάση «πάνω» στον παίκτη που τον κλότσησε.
Ακόμη κι αν δεν σου αρέσει ο Φορτούνης ως παίκτης, εάν συνδέσεις στο μυαλό σου τις μικρές εικόνες του παραπαπάνω παζλ, πιθανότατα θα καταλήξεις κι εσύ στο συμπέρασμα ότι μάλλον δεν ξέρεις τον Φορτούνη τόσο καλά όσο νόμιζες. Πιθανότατα θα αποδεχθείς ότι ίσως και να τον έχεις αδικήσει κάποιες φορές. Διότι η ωμότητα των εικόνων με το παραμορφωμένο πόδι, είναι πιο δυνατή από κάθε τι που μπορεί να πιστεύεις.
Ο Φορτούνης είναι δυνατός πνευματικά. Σκληρός και «χοντρός». Πεισματάρης. Μπορεί τα κλάματά του, οι λυγμοί του την ώρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων να έδειξαν ότι λυγίζει. Και πράγματι, λύγισε. Όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος. Για λίγο. Αλλά ο Ολυμπιακός, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, η ομάδα του, τα δεκάδες… χιλιάδες μηνύματα από εσένα και όλη αυτή η ασπίδα προστασίας που υψώνεται γύρω του, είναι το «μαγικό του φίλτρο».
Ο Φορτούνης που δεν ξέρεις, είναι αυτός που θα γυρίσει πιο δυνατός από ό,τι ήταν. Και θα σε εκπλήξει ξανά. Διότι έτσι είναι ο Φορτούνης…