Ο Παναθηναϊκός διψάει να γυρίσει στα αυτονόητα

Προπονητικό τιμ, στελέχη, υπαλληλικό προσωπικό και φυσικά οπαδοί διψούν να δουν κάτι. Περιμένουν πώς και πώς ο Παναθηναϊκός να συμβαδίσει με τη σύγχρονη εποχή στο ποδόσφαιρο.

Ο σύλλογος έχει μείνει πολύ πίσω για να μπορεί να λειτουργήσει ως οφείλει. Να ξεκινήσουν να γίνονται τα αυτονόητα. Η πορεία για μία νέα σεζόν έχει ήδη αρχίσει και φαίνεται ότι θα είναι η πιο κομβική για τον Παναθηναϊκό. Σε όλα τα επίπεδα. Με στόχο φυσικά να επανέλθει η κανονικότητα. Να γυρίσει ο σύλλογος στα στάνταρ του.

Στη διάρκεια της περασμένης περιόδου ο Αλαφούζος έβαλε 28.5 εκατ. ευρώ και με την ΑΜΚ, που βρίσκεται σε εξέλιξη θα ξεπεράσει δεδομένα τα 30 εκατ. ευρώ. Τα χρέη μειώθηκαν, αλλά δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το «τριφύλλι» ανέβηκε επίπεδο σε πολλά θέματα. Οι παίκτες δεν έχουν εξοφληθεί τα δεδουλευμένα. Οι ξένοι πριν λίγο καιρό πήραν τη δόση του Φλεβάρη. Γίνονται και σε άλλες ομάδες αυτά, ενδεχομένως και πολύ χειρότερα, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία όταν είσαι Παναθηναϊκός. Στόχος είναι να συγκρίνεσαι με το καλύτερο κι όχι με το χειρότερο.

Τα εξώδικα έγιναν συνήθεια, οι προσφυγές από πρώην παίκτες-πιστωτές δεν έχουν σταματήσει. Στις μεταγραφές υπήρξε δυστοκία. Στον Παναθηναϊκό λένε ότι ψάχνουν τους κατάλληλους. Ενδεχομένως να έχουν αργήσει γι’ αυτόν τον λόγο. Όταν δεν έχεις οικονομική άνεση, παίζεις με τον χρόνο για να φέρεις τους παίκτες που πιστεύεις ότι θα σου κάνουν τη δουλειά και παράλληλα στα χρήματα που διαθέτεις. Για σένα μπορεί να είναι οι κατάλληλοι, αλλά όχι οι καλύτεροι. Αυτοί έρχονται όταν δίνεις περισσότερα χρήματα και θα σου δώσουν περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσεις την κορυφή.

Στο «τριφύλλι» ακόμα δεν θεωρείται αυτονόητο να έρχονται πιο ακριβοί, άρα και πιο ποιοτικοί παίκτες. Ο Ζαχίντ σε άλλες εποχές θα είχε κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες. Επιπλέον, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι και τη νέα σεζόν όλοι θα πληρώνονται στην ώρα τους. Θα πει κανείς, αν καθυστερήσουν κι έναν ή δύο μήνες δεν χάλασε ο κόσμος. Όλα αυτά, όμως, ξεχνιούνται όταν νικάς. Όταν δεν έρχονται αποτελέσματα τα αρνητικά πάντα βγαίνουν στην επιφάνεια.

Ο Παναθηναϊκός, παράλληλα, δεν μπορεί ακόμα να παίξει κυρίαρχο ρόλο στα θεσμικά όργανα. Δεν μπορεί να προσελκύσει ενδιαφερόμενους και να πουλήσει ακριβά παίκτες του. Δεν παίζει στην Ευρώπη. Γι’ αυτό και όλοι είναι ικανοποιημένοι που έστω και σε φιλικό επίπεδο ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει Αγιαξ, Φέγενορντ, Μπεσίκτας και όπως λένε οι πληροφορίες και μία δυνατή ιταλική ομάδα.

Δυσκολεύεται επίσης να ανανεώσει τα δικά του παιδιά. Δεν τα έχει χάσει, πέτυχε τον στόχο του, όμως, το να εξελίσσεται σε θρίλερ μία υπόθεση για χρήματα που μοιάζουν ελάχιστα για τους ανταγωνιστές, είναι δείγμα ότι η κανονικότητα απέχει. Το ευχάριστο σ’ αυτό το κομμάτι, τουλάχιστον, είναι ότι τα παιδιά έχουν ακόμα προτεραιότητα να μείνουν στον Παναθηναϊκό. Για το μέγεθος του συλλόγου, όμως, κανονικότητα είναι να μην κάνουν δεύτερες σκέψεις, αλλά να έχουν όνειρο να φορούν το «τριφύλλι». Και να σκέφτονται το εξωτερικό μόνο όταν πρόκειται για τοπ πρωταθλήματα και κορυφαίες ομάδες. Ακόμα και τα διαρκείας έχουν αργήσει. Είναι ένας τρόπος για εισροή χρήματος σε νεκρή εποχή, αλλά λόγω και των συζητήσεων με τον Ερασιτέχνη, καθυστέρησε.

Το θετικό είναι ότι γίνονται βήματα για να επανέλθει η ομαλότητα. Ας αφήσουμε εκτός του Γιαννακόπουλο. Γίνονται προσπάθειες να ανέβει το επίπεδο και να διατηρηθούν ελληνόπουλα στο ρόστερ. Υπάρχουν κινήσεις για ν’ αναβαθμιστεί στελεχιακά το ποδοσφαιρικό τμήμα. Όλα, ωστόσο, με αργούς ρυθμούς (για παράδειγμα στην Ακαδημία, πολλά είναι ρευστά). Μειώνονται, όπως είπαμε το χρέος, ώστε οι πληρωμές των παικτών και η άδεια να θεωρούνται αυτονόητα κι όχι αντικείμενο έρευνας των δημοσιογράφων και πρόκλησης αρνητισμού και μιζέριας.

Πάμε και στον Γιαννακόπουλο. Αν τρέξει όντως το γήπεδο κι αρχίσει ο κόσμος να ανταποκρίνεται, τότε θα έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Ακριβώς για να συμβαδίσει ο Παναθηναϊκός με τη σύγχρονη εποχή και τη δυναμική του. Όχι να επιστρέψει στο χρυσό παρελθόν. Αυτό είναι παρελθόν. Όλα προχωρούν και στόχος είναι το καλύτερο. Ακόμα και στα πιο απλά πράγματα ο σύλλογος έχει μείνει πίσω. Σε χορηγούς, social media. Σε λεπτομέρειες, που όμως πολλές φορές κάνουν τη διαφορά. Για παράδειγμα, η εκδήλωση της παρουσίασης των νέων εμφανίσεων ήταν ωραία. Χωρίς φαντασμαγορικές ιδέες και υπερβολές και το απλό μπορεί να οδηγήσει σε ένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο που τόσα χρόνια ο Παναθηναϊκός έχει ξεχάσει να κάνει και τα απλά. Κάνει περίπλοκη και δύσκολη τη ζωή του.