Το ζητούμενο είναι η ποιότητα

Ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στον Γιοάν Μολό και παράλληλα έχει ανοίξει και μία κουβέντα αν μεσολαβεί το πλέον στέλεχος του Ολυμπιακού Πιερ Ισά για τη μεταγραφή.

Ο συγκεκριμένος είναι μάνατζερ. Και κοιτάει πλέον τη δουλειά του και τη τσέπη του. Και ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο οποίος έχει παίξει στον αιώνιο αντίπαλο σε εποχές που ο κάθε φίλος του Παναθηναϊκού θέλει να σβήσει από το μνήμη του, έχει εξαιρετικές σχέσεις με τον Νταμπίζα κι έχει συνεργαστεί με το «τριφύλλι». Αυτό μπορεί να ενοχλεί κάθε φίλο των «πρασίνων», ωστόσο, το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Ή, αν προτιμάει κάποιος δεν είναι το βασικό θέμα συζήτησης.

Το πιο σημαντικό είναι τι μπορεί να δώσει ο κάθε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό. Δεν μου λέει προσωπικά τίποτα το «είναι προσιτός οικονομικά» ή το «ξέρει καντάρια μπάλα». Όλοι είδαμε να έρχονται παίκτες που ήξεραν… καντάρια μπάλα και δεν έπιασαν κι άλλοι που δεν ήξεραν και άφησαν εποχή ή έστω τίμησαν το συμβόλαιό τους. Ο Μολό ανήκει στην κατηγορία, όπου οι συστάσεις όσων των έχουν δει είναι «ότι ξέρει μπάλα. Είναι τεχνίτης, ικανός στο ένας εναντίον ενός». Καντάρια μπάλα… Για να τον φέρει στην Αθήνα και να μιλήσει μαζί του ο Νταμπίζας και ο Δώνης προφανώς είναι κι εντός οικονομικών δυνατοτήτων του Παναθηναϊκού. Ή, πολύ κοντά. Λογικό, αφού έπαιζε στη β’ κατηγορίας της Γαλλίας. Δεν μπορεί να ζητάει και τρελά λεφτά.

Αυτό που διαπιστώνω κι εγώ κι όσοι έχουν δει το βιογραφικό του είναι ότι πρόκειται για έναν παίκτη που αναζητεί το restart. Είναι στη πιο ώριμη ηλικία, αφού σε δέκα μέρες κλείνει τα 30 του χρόνια. Από το 2008 οπότε κι έκανε ντεμπούτο σε επαγγελματικό επίπεδο, έχει αλλάξει δέκα ομάδες. Έμεινε δύο σερί σεζόν (2008-09, 2009-10) στη Μονακό κι έκτοτε δεν έβγαλε δύο συνεχόμενες περιόδους σε έναν σύλλογο. Οι ομάδες του έψαχναν να τον πουλήσουν ή να τον δανείσουν. Έμενε συνήθως ένα εξάμηνο, έναν χρόνο και τέλος. Και να πεις ότι όπου πήγαινε έβγαζε μάτια και ξαφνικά θαμπώνονταν όλοι να τον πάρουν… Ούτε είναι ενθαρρυντικό ότι έχε στην καριέρα του ως εξτρέμ ένα γκολ ανά σχεδόν δέκα ματς. Όλα αυτά, ωστόσο, είναι αριθμοί, είναι το παρελθόν. Το μέλλον μπορεί να επιφυλάσσει άλλα.

Ο Μολό πήγε στη Ρωσία στη Σαμάρα, έκανε μία καλή σεζόν, τον πήρε η Ζενίτ και τον τελείωσε γρήγορα, διότι είχε αντιδικία και με τους οπαδούς. Στην καριέρα του, παράλληλα έβγαλε λεφτά. Έπαιξε σε Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία, πήγε και στο Κατάρ. Κομπόδεμα, λογικά, έχει κάνει. Δεν το ψάχνει στον μνημονιακό Παναθηναϊκό. Άρα, το θέμα είναι τι κίνητρο έχει να παίξει σε υψηλό επίπεδο, τι φιλοδοξίες έχει για να στεριώσει επιτέλους σε μία ομάδα και φυσικά να κάνει τη διαφορά. Αυτό θέλει ο Παναθηναϊκός. Παίκτες που να ξεχωρίσουν, να τον ανεβάσουν επίπεδο. Όχι ποιος μεσολαβεί, αν είναι, ή όχι, ο Ισά. Αν είναι ο Ισά δηλαδή και ο Μολό βγάλει μάτια κι έχει ως εξτρέμ 8-9 γκολ και ισάριθμες ασίστ, βοηθώντας τον Παναθηναϊκό, θ’ αναρωτηθεί κανείς ποιος τον έφερε και γιατί; Στον αντίποδα, αν αποτύχει, η ίντριγκα θα είναι κομμάτι της παναθηναϊκής επικαιρότητας.

Είναι απλά τα πράγματα. Το ζήσαμε και την περασμένη σεζόν. Όταν η ομάδα έπαιρνε νίκες κανείς δεν ασχολιόταν με τον Αλαφούζο. Όταν ήρθαν τα αρνητικά, ήταν θέμα χρόνου (δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα) και το ξέσπασμα… Αν ο Νταμπίζας και ο Δώνης είναι σίγουροι ότι ο Μολό θα κάνει τη δουλειά που θέλουν (σε συνάρτηση με το προσιτό οικονομικά συμβόλαιό του) καλώς να τον φέρουν. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι και σίγουρα ξέρουν περισσότερα απ’ όλους μας.

Εγώ ή κάθε οπαδός οποιασδήποτε ομάδας κοιτώντας ότι είναι ένας γυρολόγος μπορεί να ήμασταν αρνητικοί. Ε, και; Ούτε τεχνικός διευθυντής είμαι, ούτε προπονητής. Κάποτε ο Παναθηναϊκός έφερε τον Μολέντο. Κοιτώντας το βιογραφικό του κι ότι είχε να παίξει αρκετό καιρό έπειτα από τραυματισμό, δεν ενθουσιάστηκα. Το αντίθετο θα έλεγα. Όλοι είδαν την αξία του Μολέντο. Ο Μπεργκ ήταν τραυματίας και το Αμβούργο δεν τον πίστευε. Τη τελευταία του σεζόν στη Γερμανία ήταν σαν να μην υπήρχε. Όλοι είδαν τι σημαίνει Μπεργκ.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Έφερε και τον Εσιέν ο Παναθηναϊκός. Ενθουσιασμός, διθύραμβοι στα ΜΜΕ, υποδοχή στο αεροδρόμιο. Η συνέχεια επίσης γνωστή. Ο Μολό αποτυπώνει το κλισέ «όλοι στο γήπεδο κρίνονται». Ούτως ή άλλως, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να δώσει συμβόλαια του εκατομμυρίου ή να αγοράσει παίκτες με γεμάτες σεζόν. Θα αναζητήσει λαχεία. Ένα τέτοιο είναι ο Μολό. Αυτοί που θα τον επιλέξουν, αν πάει καλά θα ακούσουν ένα μπράβο. Αν όχι θα ασκηθεί κριτική. Και τότε μπορεί εκτός από την καλοπροαίρετη να υπάρξει και η κακοπροαίρετη. Η ίντριγκα. Είναι μέρος της δουλειάς τους. Είναι μέρος της πίεσης που ήξεραν ότι θα υπάρξει σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό.