Ο μ@λ@κ@ς που αλλάζοντας δωμάτια, νομίζει ότι μετακόμισε

Η Κύπρος είναι το κράτος που τα τελευταία χρόνια γνώρισε την πιο βάναυση επίθεση από το ΔΝΤ. Ξύπνησαν ένα πρωί οι κουμπάροι και ενημερώθηκαν πως οι καταθέσεις τους είχαν κάνει φτερά. Από μια συστημική τράπεζα κατάσχεσαν τα πάντα αφήνοντας κάτι ψιλά στον καθένα, από την άλλη κούρεψαν τα μισά.

Δε μιλάμε ούτε για έμμεσους φόρους, ούτε για μείωση συντάξεων που ροκανίζουν σιγά σιγά τα εισοδήματα, αλλά για κανονική και εν ψυχρώ κατάσχεση περιουσίας.

Είχες πχ στη μπάντα 100 χιλιάρικα έπειτα από χρόνια σκληρής δουλειάς, είχες εμπορικό λογαριασμό εκατομμυρίων για να αγοράζεις και να πουλάς προϊόντα, καμμία διαφορά!

Κοιμήθηκες άπλας οικονομικά και ξύπνησες με περιουσία το σώβρακο που φορούσες, όπως θα έλεγε ο Κονέ…

Παρά το σοκαριστικό γεγονός, οι Κύπριοι πάτησαν στα πόδια τους, σήμερα που μιλάμε η οικονομία τους βρίσκεται σε άνθηση και τα πάντα λειτουργούν ρολόι.

Εδώ και μια δεκαετία στην Ελλάδα βιώνουμε μια κατάσταση που ολοένα και χειροτερεύει, ξεκινήσαμε κάποτε με περικοπές των δώρων στους δημοσίους υπαλλήλους για να ορθοποδήσει η χώρα και μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού αν δεν έχει φτωχοποιηθεί εντελώς, επιβιώνει με το ζόρι.

Η εικόνα ανθρώπων που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια είναι συνηθισμένη πια, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας με το οποίο έχουμε συμβιβαστεί.

Το μεγαλύτερο παραμύθι που ακούγεται σε μόνιμη βάση αυτήν την δεκαετία, είναι πως «οι δανειστές ζήτησαν νέα μέτρα, απαίτησαν την περικοπή των συντάξεων, την αύξηση των φόρων» κλπ.

Ας δείξουν ένα επίσημο έγγραφο, όπου οι δανειστές ζητούν συγκεκριμένα μέτρα και μάλιστα τέτοιου τύπου. Έστω μια πρόταση που να επιβάλλει τρόπους για εξοικονόμηση χρημάτων.

Οι δανειστές είναι αυτό που λέει το όνομά τους, ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Σε ένα καθεστώς που ορίζεται από το κοινό νόμισμα μάλιστα, θέλουν να εξασφαλίσουν πως η χώρα θα σταματήσει να ζει με δανεικά σε βάρος των υπολοίπων.

Όταν παίρνεις δάνειο, η τράπεζα δε σου υποδεικνύει τον τρόπο για να αποπληρώνεις τις δόσεις.

Το αν θα ληστέψεις κοσμηματοπωλείο ή θα βγάλεις τη γυναίκα σου στη βίζιτα για να εξασφαλίσεις ρευστότητα, είναι δικό σου πρόβλημα όχι της τράπεζας.

Το ότι εδώ και χρόνια ακολουθούμε την πεπατημένη της αφαίμαξης των εύκολων θυμάτων όπως μισθωτοί και συνταξιούχοι, είναι αποκλειστική επιλογή των κυβερνήσεων και μόνο, δείγμα της ανικανότητας τους να βάλουν μπρος τις μηχανές της οικονομίας, παράγοντας πλούτο.

Προκειμένου μάλιστα να καλυφθεί η ανικανότητα των εξουσιαστών, τα υποταγμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ παρουσιάζουν τους δανειστές ως τους αποκλειστικά κακούς της υπόθεσης και εμπνευστές των μέτρων λιτότητας. Τα οποία όμως, αποφασίζουν οι κυβερνήσεις.

Η πολιτική που ακολουθείται απ΄όλους ανεξαιρέτως είναι θνησιγενής, σα να πρέπει να εξοφλήσεις το δάνειο στην τράπεζα που λέγαμε παραπάνω κι επειδή δεν παράγεις πλούτο, κάθε φορά να κόβεις από τα έξοδα του σούπερ μάρκετ. Νομοτέλεια είναι είναι πως θα φτάσεις στο σημείο που θα πρέπει να τη βγάλεις με μισή φρυγανιά το μήνα. Γίνεται;

Ακούγοντας τη ρητορική των κομμάτων εξουσίας στην Ελλάδα, το μόνο που υπόσχονται πρακτικά είναι διαχείριση της μιζέριας, στην οποία τα ίδια καταδίκασαν τους πολίτες.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ η πρώην μεσαία και νυν φτωχοποιημένη τάξη θα εισπράττει 2-3 400άρια το χρόνο, τα οποία θα εξασφαλίζονται από ληστρικές επιδρομές σε όσους κρατάνε με νύχια και δόντια μια επιχείρηση ή παραμένουν ιδιοκτήτες ακινήτου και αυτοκινήτου. Η δε ΝΔ θα περιορίσει τις ληστρικές επιδρομές και κατ΄ επέκταση τα επιδόματα.

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη δηλαδή.

Αυτό είναι το ζουμί και το μείζον διακύβευμα των εκλογών, η επιλογή του βιαστή

Στην ουσία μάλιστα δεν είναι εκλογές αλλά αφορμή εκτόνωσης, με το θυμικό ψηφίζει ο λαός. Επιλέγει Κούλη για να τιμωρήσει τον Αλέξη και τον τελευταίο άλλωστε τον έφερε για να εκδικηθεί τους Σαμαροβενιζέλους! Και τελικά, αυτοτιμωρήθηκε, όπως θα αυτοτιμωρηθεί και τούτη τη φορά. Και προσεχώς θα ψάχνει στα τυφλά κάποιον επόμενο, για να τιμωρήσει τον Κούλη..

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο τα προεκλογικά προγράμματα και οι υποσχέσεις, να απευθύνονται σε επαίτες και όχι σε πολίτες που ζουν αξιοπρεπώς, άρα έχουν αντίστοιχες απαιτήσεις. Όποιος μας εξασφαλίσει ένα κουπόνι για φακές, 5.23 ευρώ αύξηση και δωρεάν μετακίνηση με τις αστικές συγκοινωνίες, θα γίνει ο επόμενος βασιλιάς μας.

Τι σημαίνουν άραγε τα 2χιλ που έταξε ο Κούλης για κάθε νεογέννητο παιδί; Πως επειδή δε θα έχεις λεφτά, θα σου δώσουμε εμείς ως καλοί κυβερνώντες που νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο. Σου το λέει κατάμουτρα λοιπόν πως στην Ελλάδα που οραματίζεται, δε θα σου περισσεύουν ούτε για φρουτόκρεμες και πάνες. Επειδή όμως ψηφίζεις με το θυμικό και γεμάτος οργή, δεν το καταλαβαίνεις…

Κάτι σαν τις θεραπευτικές κοινότητες που υπόσχονταν η πολιτικοί αρχηγοί, τις εποχές που η χρήση ναρκωτικών ήταν θέμα της επικαιρότητας.

Η πρέζα θέριζε κι αυτοί σου έλεγαν «πέσε, λιώσε τα κόκαλά σου, κατέστρεψε τη ζωή σου κι εμείς ως κράτος πρόνοιας θα σου τρατάρουμε λίγη μεθαδόνη, μπας και καταφέρεις να περπατήσεις μέχρι τον τάφο σου…»

Ένα πρόγραμμα λοιπόν που ήταν ήταν ξεκάθαρα υπέρ των ναρκωτικών, ο μαλάκας γαλαζοπράσινος ψηφοφόρος της εποχής, το μετέφραζε ανάποδα.

Έτσι διάβαζε στις γαλαζοπράσινες εφημερίδες της εποχής, αυτό πίστευε. Χωρίς καμμία πρόθεση, να βάλει κάτω το μυαλουδάκι του και να δει το προφανές.

Πέρα από τη διαχείριση της μιζέριας, ακόμα και υπόλοιπα πιο μεγαλόπνοα προγράμματα είναι γενικόλογα και αόριστα, ακούμε για πάταξη κάθε τύπου λαθρεμπορίου, χωρίς να εξηγούν τον τρόπο.

Γιατί κανένας δεν το έκανε πράξη μέχρι σήμερα και γιατί να το καταφέρουν αυτοί που δεν το κατάφεραν στις προηγούμενες θητείες τους;

Αναφερόμαστε όλοι -κι εγώ μαζί- ειρωνικά στην πρώτη φορά αριστερά, από την άλλη όμως έχουμε την 27η φορά δεξιά ή κατ΄επίφαση δεξιά. Πότε έφερε ανάπτυξη η ΝΔ και δεν το ξέρουμε;

Και δεν είναι μόνο ο Κούλης ή ο Αλέξης, ακόμα και η καθοδήγηση στα λεγόμενα κόμματα διαμαρτυρίας γίνεται στοχοποιημένα, μαεστρικά και με πρόγραμμα.

Ντε και καλά λοιπόν, πρέπει να συνταχθούμε πλάι σε κάποιον που έμμεσα ή άμεσα πλασάρει το σύστημα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως δεκανίκι, αν χρειαστεί! Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα παγκοσμίως και όχι μόνο στην Ελλάδα, έτσι κατευθύνεται και ποδηγετείται η κοινή γνώμη.

Η διαφορά είναι πως στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, η αποβλάκωση δεν επιτυγχάνεται με μερικές πάνες και επιδόματα της πλάκας.

Κάθε επιχείρηση, κάθε σπιτικό είναι μια χώρα σε σμίκρυνση, όλα έχουν έσοδα-έξοδα, όλα χρειάζονται εισοδήματα, κάποιο αναπτυξιακό πλάνο για να ξεκινήσουν από το μηδέν, να ορθοποδήσουν και να διαπρέψουν. Με τους ίδιους τρόπους λοιπόν που κάποιοι συνάνθρωποι μας κατάφεραν να χτίσουν υγιείς επιχειρήσεις έως και αυτοκρατορίες, θα υπάρχουν σίγουρα λύσεις για μια ανώτερη ΑΕ όπως η Ελλάδα.

Άντε όμως και έχεις και το σχέδιο και το μεράκι, με ποιον τρόπο θα το κοινωνήσεις στον έξω κόσμο, χωρίς να περάσεις από το τσαρδί του Χατζηνικολάου και του Τράγκα;

Ακόμα κι αν με κάποιον τρόπο τους παρακάμψεις, θα σε γραφικοποιήσουν πριν προλάβεις να το καταλάβεις.

Είναι προφανές από τους τρόπους που το ίδιο σύστημα διαφεντεύει τα πάντα. Ακόμα και τα μικρά κόμματα, για να μην βρίσκεις πουθενά διέξοδο. Μέχρι πρόσφατα ήταν η ΧΑ που κατέστησαν κοινοβουλευτικό παίκτη με τα κλασικά κολπάκια διάδοσης του αλκοόλ μέσω της ποτοαπαγόρευσης. Σήμερα παίζουν Βελόπουλο θα τον χρησιμοποιήσουν κι αυτόν,  μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων των χειρόγραφων επιστολών του Ιησού.

Υπάρχουν και πιο παραδοσιακοί παίκτες όμως ο Κουτσούμπας, που όσο βρίσκει πελάτες να φτιάχνονται με την ίδια κασέτα, θα στέκει αγέρωχος για να λέει πάντα ΌΧΙ και να καταγγέλλει τους άλλους, χωρίς ένα σχέδιο της προκοπής.

Κατάλαβες λοιπόν μαλάκα Έλληνα;

Επιθυμείς διακαώς ν΄αλλάξεις περιβάλλον επειδή πνίγεσαι, το σύστημα όμως σε κρατάει εγκλωβισμένο.

Σου επιτρέπει απλώς να κινείσαι ελεύθερα εντός του διαμερίσματος, παρέχοντας σου έτσι την ψευδαίσθηση πως μετακόμισες, ενώ στην πραγματικότητα κυκλοφορείς στον ίδιο χώρο, αλλάζοντας δωμάτια.

Και είσαι τόσο μαλάκας, που επί δεκαετίες τριγυρνάς από την κουζίνα, στο καθιστικό και από εκεί στο υπνοδωμάτιο, χωρίς να παίρνεις χαμπάρι πως δεν αλλάζεις κατοικία.

Κάθε φορά μάλιστα που επιστρέφεις σε ένα προηγούμενο δωμάτιο, νομίζεις πως θα είναι αλλιώς.

Μη με ρωτάς πως θα απεγκλωβιστείς από αυτήν την κατάσταση, το σύστημα είναι καλά δομημένο όπως είπαμε.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Όταν κάνεις πρώτο βήμα και συνειδητοποιήσεις πως παραμένεις δέσμιος, θα βρεις μόνος σου την διέξοδο…