Νικητής ο Κυρ Κυρ, αρκεί που συνέτριψε τον Γιώργο Μίνο

Με τον Κυρ Κυρ δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες προσωπικές σχέσεις, αφενός ήταν κάτι που απέφευγα σε κάθε εργασιακό περιβάλλον και στις προεκτάσεις αυτού. Αφετέρου δεν ήμουν ποτέ συνειδητά «κυβερνητικός», οπότε πάντα κρατούσα αποστάσεις από κατά καιρούς διοικήσεις και όσους τις εξέφραζαν. Ανάλογα με την οπτική μου, μπορούσα να γίνω ο φανατικότερος υποστηρικτής αυτών και των επιλογών τους ή και ο μεγαλύτερος πολέμιος.

Βασικά δεν είχα τέτοιες ανάγκες, στο χώρο που κινούμαι άλλωστε αξία δεν έχει τι σου λένε ή τι μαθαίνεις, αλλά τι καταλαβαίνεις. Είναι πιο χρήσιμο να αξιολογείς πληροφορίες, γεγονότα και συμπεριφορές, από το να στέκεσαι στην ουρά για να σου υπαγορευτεί αυτό που θα γράψεις και το οποίο ενδεχομένως υποκρύπτει σκοπιμότητες.

Δεν είμαστε και εχθροί εννοείται, οι σχέσεις μας είναι αυτές που πρέπει και όταν είναι απαραίτητο τα λέμε. Ούτε βγαίνουμε μαζί τα βράδια όμως, ούτε ανταλλάσσουμε ευχές στις γιορτές.

Παρεμπιπτόντως, μια και ξεκινήσαμε με γενικολογίες, να επισημάνω πως δεν είμαι φαν της επικοινωνιακής πολιτικής στην εποχή Σαββίδη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχω ντε και καλά δίκαιο.

Άλλους ενδεχομένως να μην τους εκφράζει ο δικός μου τρόπος γραφής εδώ στο to10.gr, θα ήταν άρρωστο και επικίνδυνο αν συμφωνούσαμε με τους πάντες και σε όλα.

Οφείλω να παραδεχτώ ωστόσο πως ακόμα κι αν δε με εκφράζει η επικοινωνιακή κουλτούρα της ΠΑΕ, ο Κυρ Κυρ αντεπεξήλθε ιδανικά.

Σαν τα ρεμπέτικα ένα πράγμα, δε μου αρέσουν αλλά στον Τσιτσάνη βγάζω το καπέλο.

Δεν είχα την παραμικρή πρόθεση ν΄ασχοληθώ με την απόφασή του να κατέβει στην πολιτική, μεγάλο παιδί είναι και υπεύθυνος των επιλογών του.

Πραγματικά εντυπωσιάστηκα όμως από την προεκλογική του εκστρατεία, ήταν εξαιρετικά προσεγμένη, περιεκτική, στοχευμένη, χωρίς εξαλλοσύνες και ακροβατισμούς, αναδεικνύοντας σε τελική μια σπάνια ποιότητα ανθρώπου.

Ποιότητα που ομολογώ πως δεν είχα αντιληφθεί σε όλες τις διαστάσεις της, ακόμα κι αν κάποτε αναπνέαμε τον ίδιο αέρα.

Δεν το περίμενα πως έπειτα από ένα μήνα προεκλογικής πορείας, κάποιος πρωτοεμφανιζόμενος θα έβγαζε κάτι τόσο σοβαρό, αξιόπιστο και καθαρό.

Κάνα δυο φορές ανταλλάξαμε μερικές απόψεις αυτό το διάστημα, το τελικό μου πόρισμα πάντως αισθάνομαι την υποχρέωση να το γράψω δημόσια. Γιατί απλά είναι διδακτικό και αξίζει να ακουστεί στον έξω κόσμο. Και κυρίως επειδή όπως γνωρίζει ο ίδιος, αν η εικόνα που αποκόμιζα ήταν διαφορετική, από μένα θα το διάβαζε πάλι, χωρίς οίκτο.

Ο λόγος του Κυρ Κυρ δεν ήταν αυτό που λέμε πολιτικός, ούτε και πολιτικάντικος αν και οι έννοιες έχουν σχεδόν ταυτιστεί. Περισσότερο φιλοσοφικά θεωρητικός και πιστεύω πως αποτελεί επιλογή του.

«Ποιος είμαι εγώ που ακόμα δε βγήκε από το αυγό του, για να υιοθετήσω την κλασική ρητορική» ίσως να σκέφτηκε.

Κρίνοντας από το υψηλό επίπεδο προσέγγισης του εκλογικού σώματος κι επειδή η προηγούμενη θητεία του λουζόταν αναγκαστικά από το φως της δημοσιότητας, θα στοιχημάτιζα πως μπορούσε να παίξει και αλλιώτικη μπάλα. Επέλεξε συνειδητά να το αποφύγει για λόγους αυτοσεβασμού, ίσως κι επειδή ήθελε να αποδείξει στην πράξη το νέο που επαγγέλλεται.

Ο Κυρ Κυρ έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, κατεβαίνει υποψήφιος στην Θεσσαλονίκη χωρίς να είναι Σαλονικιός. Δε γεννήθηκε στην πόλη ήρθε ως φοιτητής, στερείται λοιπόν κάποιων σημαντικών πλεονεκτημάτων. Πλάι και τριγύρω του δε βρίσκονται παλιοί συμμαθητές, παιδικοί φίλοι, πρόσωπα της γειτονιάς που μεγάλωσε, ακόμα και οι συγγενείς του, που αποτελούν υποστηρικτή βάση ειδικά για κάθε νέο ξεκίνημα.

Στη θεωρία όλα αυτά υπερκαλύπτονται από το ότι έγινε γνωστός μέσω του ΠΑΟΚ που αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο και σημαντικό μέγεθος της Θεσσαλονίκης, αποτελεί άξιο αναφοράς πάντως ότι σε καμία στιγμή της προεκλογικής του εκστρατείας δεν επένδυσε σε αυτό.

Το αντίθετο μάλιστα, το έβαλε στην μπάντα κι επικεντρώθηκε αποκλειστικά στο πολιτικό σκέλος της πορείας του.

«Καλά τώρα, είχε ανάγκη το επί σειρά ετών γραφείο τύπου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να ποντάρει στον ΠΑΟΚ;» θα αναρωτηθεί κάποιος αφελής.

«Αν το ΄χε, λέει;» θα απαντήσω. Αρκεί να απαριθμήσει ο καθένας πόσες πολιτικές καριέρες χτίστηκαν αποκλειστικά στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, ακόμα κι αν οι δράσεις των αγωνιστών αποτελούσαν προϊόν μυθοπλασίας. Η Μαρία Δαμανάκη για ένα αντιστασιακό ραδιοφωνικό σποτ, εξασφάλισε καριέρα δεκαετιών…

Άλλοι πάλι, εκλέγονται με τις πλάτες των τζακιών που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους, ο καθένας προτάσσει κάποια όπλα, τα οποία χωρίς να συνεπάγονται απαραίτητα και πολιτική ικανότητα, εξασφαλίζουν καταξίωση και μακροημέρευση.

Ο μέσος Κυρ Κυρ, θα επέλεγε προεκλογική εκστρατεία εμπνευσμένη από Γιώργο Μίνο «κατεβαίνω ΠΑΟΚ υποψήφιος Σικαμπάλα στις εκλογές ΠΑΟΚ, ανάποδο ψαλίδι Άκπομ στα νομοσχέδια μόνο ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ όλοι μαζί ΠΑΟΚ για την αλλαγή ΠΑΟΚ».

Στην κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση θα μάζευε τη θύρα 4 για να κάνει κερκίδα με πυρσούς και για να σπάσει η μονοτονία θα έβγαζε selfie με τον Πάμπλο Γκαρσία, για να συμβολίσει την πρόθεση του να αλλάξει την Ελλάδα, μοιράζοντας χαστούκια στη Βουλή…

Όχι μόνο επέλεξε τον πιο δύσκολο δρόμο, αλλά δε συσχέτισε πουθενά και κανένα σημείο της καμπάνιας του με το παρελθόν, απέφυγε τη χρησιμοποίηση του ως θεμέλιο της υποψηφιότητας.
Η στοιχειώδης επίκληση του, αν δεν του εξασφάλιζε την είσοδο στην Βουλή, θα πολλαπλασίαζε τις πιθανότητές του.

Απέδειξε στην πράξη λοιπόν πως τον ενδιαφέρει η πολιτική, δεν επιδιώκει να την κατακτήσει με σημαντικά και άκρως αποτελεσματικά εφόδια μεν που δε σχετίζονται με αυτήν, δε.

Ακόμα κι αν το τίμημα, είναι η αποτυχία.

Είναι πρωτόγνωρο αυτό που έκανε, το προεκλογικό σλόγκαν που επέλεξε «η πολιτική αλλιώς» δεν ήταν κάτι απλά εύηχο, αλλά το υποστήριξε στην πράξη. Ακόμα κι αν όντας στο ξεκίνημα, το είχε περισσότερο ανάγκη από ποτέ.

Δεν υπάρχει λοιπόν αποτυχία για τον Κυρ Κυρ, ανεξάρτητα από το αν εκλεγεί, είναι νικητής.

Αποτέλεσε την επιτομή της σοβαρότητας, σπάζοντας συνάμα την κατεστημένη, αρρωστημένη αλλά βολική χρήση μη πολιτικών όπλων σε μια πολιτική μάχη.

MUST READ

Παίζοντας με την φωτιά (vol 7)

Πόσο δε όταν μιλάμε για ένα νέο άνθρωπο που τα χρειαζόταν όσο κανείς και στο οπλοστάσιο του μάλιστα, διέθετε το βαρύτερο οπλισμό…