Ο Μαρτίνς, η βάση της ενδεκάδας και μια σειρά από… πληροφορίες κουβεντιάζοντας για σέντερ φορ.
Στιγμές. Καλές στιγμές. Κακές στιγμές. Και ως εκεί. Αυτές μπορεί να προσφέρει η… σαλατιέρα των φιλικών. Εκεί που οι προπονητές ειδικά τέτοια εποχή, σερβίρουν πράγματα που δύσκολα γίνονται αντιληπτά δια γυμνού οφθαλμού. Δεν κάνεις λοιπόν λάθος ερωτήσεις, αν δεν θέλεις λάθος απαντήσεις γύρω από τέτοια τεστ.
Υπάρχει τόση κούραση από την προετοιμασία που ακόμη βρίσκεται σε επίπεδο «αερόβιο», υπάρχουν τόσες διαφορετικές μετρήσεις για τους ποδοσφαιριστές που δεν προκύπτουν συμπεράσματα. Ειδικά στην περίπτωση του Ολυμπιακού; Η όποια απόπειρα για το «μοντάρισμα» της πρώτης εντεκάδας θα γίνει από την επόμενη εβδομάδα. Στα ματς με τη Ντιναμό Κιέβου και το Αμβούργο στην Αυστρία. Ακόμη περισσότερο κόντρα στη Νότιγχαμ Φόρεστ στις 16 του μήνα στο Φάληρο. Όταν ο χρόνος θα μετρά πλέον αντίστροφα για το αντάμωμα με την Πλζεν.
Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει σαφώς πιο εύκολο έργο από πέρσι. Τότε ήταν με τα… φώτα σβηστά. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων σε ένα ρόστερ με 18 αλλαγές. Τώρα έχει έτοιμο έναν αγωνιστικό κορμό. Και θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα για εκείνον αν δεν υπήρχε σε εξέλιξη το Κόπα Άφρικα. Αν είχε μαζί του, τον Σισέ, τον Μεριά, τον Καμαρά. Ακόμη και έτσι όμως υπάρχει μια σημαντική βάση. Σα, Ομάρ, Κούτρης, Μπουχαλάκης, Γκιγιέρμε, Ποντένσε και Φορτούνης σου δίνουν την αίσθηση πως περιμένουν τους υπόλοιπους. Πιθανότατα τον Σεμέδο που διόλου τυχαία δεν πήρε το απόγευμα 65΄ συμμετοχής όταν δεν έχει κλείσει ακόμη ούτε εβδομάδα στην Πολωνία. Ίσως και τον Βαλμπουενά που αν μη τι άλλο όσα του συνέβησαν στα δύο φιλικά με την Μπερ Σεβά και την Λέχια του έφτιαξαν περισσότερο το κέφι για την συνέχεια.
Ουσιαστικά τα «ερωτηματικά» είναι ο δεύτερος στόπερ (και ο τραυματισμός του Βούκοβιτς έβαλε περισσότερο μυστήριο στην περίσταση) και ο σέντερ φορ. Για την άμυνα έχει σημασία πότε θα αποκλειστούν από το Africa Cup η Τυνησία και η Σενεγάλη και πόσο γρήγορα μπορεί να επιστρέψουν ο Μεριά με τον Σισέ. Παράλληλα είναι σημαντικό πως θα εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες επί Αυστριακού εδάφους ο Μπα. Ο 23άχρονος που με βάση όσα ακούγονται από το τεχνικό τιμ, είναι ένα πρόσωπο που ούτως ή άλλως ο Μαρτίνς τον υπολογίζει σοβαρά.
Για την επίθεση; Κάποιοι περιμένουν στο… ακουστικό τους για μεταγραφικά νέα. Εδώ όμως το πράγμα είναι λιγάκι μπερδεμένο. Διότι ο Ολυμπιακός ψάχνει στην αγορά έναν στράικερ που θα σταθεί στην κορυφή μιας ομάδας με μεγάλες κατοχές μπάλας. Μιας ομάδες με επιθετικό πλάτος. Την ομάδα της Σούπερ Λιγκ αν θα έπρεπε με έναν τρόπο να το προσαρμόσουμε. Στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ οι ανάγκες δεν θα είναι ίδιες. Τουλάχιστον ως τις 30 Ιούλη στη ρεβάνς με την Πλζεν στο Φάληρο. Η περσινή εκδοχή «προκριματικών» είναι χαρακτηριστική. Ο Γκερέρο την έκανε την δουλειά. Ο Χασάν δεν ήταν ακόμη στο ρόστερ.
Θα ήταν ιδανικό βεβαίως όπως έχει τους άλλους προπονητής στα χέρια του, να είχε ήδη και το «9» που η ομάδα αναζητά. Η αίσθηση που υπάρχει όμως από το ρεπορτάζ είναι ότι οι Ερυθρόλευκοι προσπαθούν μια υπέρβαση της ίδιας της αγοράς. Γιατί δεν είναι δυστυχώς 2004, ούτε καν 2008.
Είναι 2019 και το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει την απαξίωση που δεν έζησε ποτέ. Με την εφορία στο 53% επί των μεικτών. Με τις ομάδες μας να παίζουν προκριματικά από τον Ιούλη και να μην μπορούν να προσφέρουν ως προϋπόθεση πχ την παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και με τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα να νιώθουν την «ευημερία» στην τσέπη τους από τα προνόμια της κεντρικής τηλεοπτικής διαχείρισης και όχι μόνο. Όταν η Αταλάντα μπορεί πλέον να δώσει 15 εκατ ευρώ για να αγοράσει σέντερ φορ (Μουριέλ) και η Τορίνο 12 (Ζάζα). Ή αν θέλετε όταν η Τουλούζ μπορεί να δώσει 4 εκατ ευρώ για τον Ευθύμη Κουλούρη.
Και όταν ο ΠΑΟΚ βάζει στο ταμείο του ένα τέτοιο ποσό, για τον διεθνή Έλληνα στράικερ που ουσιαστικά μόλις ολοκλήρωσε την πρώτη «γεμάτη» του χρονιά στο ποδόσφαιρο, πόσα να ζητήσει η Λας Πάλμας για τον Αραούχο; Ή πώς να μην στοιχίσει 8 εκατ ευρώ η μετακίνηση του Πόνσε στη Ρωσία; Ή πώς να μην πληρώσουν οι Εμίρηδες τη ρήτρα των 12 εκατ ευρώ για να αποκτήσουν τον Πρίγιοβιτς.
Δεν είναι εύκολο πλέον για καμία ελληνική ομάδα να «δελεάσει» σέντερ φορ. Πολλώ δε μάλλον με.. όνομα που προκαλεί αίσθηση. Μόνο κάποιος «δανεισμός», αλλά αυτοί παραδοσιακά συμβαίνουν αργότερα μέσα στο καλοκαίρι. Και μιας και ανοίξαμε μια τέτοια κουβέντα; Γράφουν διάφορα ωραία οι Τούρκοι τις τελευταίες ημέρες για τον Μάρκους Μπεργκ. Ο 33άχρονος Σουηδός, λέει, δεν συζητά κάτω από διετές «κλειστό» συμβόλαιο με 1.7 εκ «καθαρά». Παράλληλα ο ατζέντης του διεκδικεί singing on fee 1 εκατ ευρώ. Αυτά ψάχνει. Και λογικά δεν θα υπογράψει αν δεν τα βρει.
Ο Μπεργκ στα μέρη μας δηλαδή για δύο χρόνια θα στοιχίσει με την εφορία 9 εκατ ευρώ! Το 1,7 ετησίως ουσιαστικά είναι κάτι παραπάνω από 3,9 εκατ ευρώ. Στην Τουρκία που η εφορία είναι στο 12% η ίδια συμφωνία βγάζει… λογαριασμό κάτι λιγότερο από 5 εκατ ευρώ.
Ο Μήτρογλου έχει συμβόλαιο 2,7 εκατ ευρώ «καθαρά» ετησίως. Ο δε Φαλκάο που ακούστηκε εσχάτως; Στο… αφορολόγητο του Μόντε Κάρλο το συμβόλαιο του ετησίως αγγίζει τα 10 εκατ ευρώ!
Μακάρι ο Ολυμπιακός να καταφέρει να εκπλήξει για άλλη μια φορά σε αυτό το «πεδίο». Σίγουρα είναι πολύ δραστήριος αυτές τις ημέρες στην αγορά. Αλλά αυτό που προσπαθεί να κάνει δεν είναι εύκολο. Ειδικά με περιπτώσεις τύπου Σλιμανί και Μπεργκ που επιβεβαιωμένα πια απασχόλησαν. Πολλώ δε μάλλον αρχές Ιούλη. Τώρα που βιαζόμαστε εμείς, αλλά δεν βιάζονται οι άλλοι.