Με τους όρους που θες, αλλά κι αυτόν που θες

Ο Παναθηναϊκός την πρώτη του προπόνηση για τη νέα σεζόν δεν θα έχει νέο πρόσωπο. Θα υπάρχουν κάποια παιδιά από την Ακαδημία, αλλά μεταγραφή δεν έχει πραγματοποιήσει έως τώρα κι ενώ έχουν περάσει δύο μήνες από τη λήξη του πρωταθλήματος.

Αυτό είναι γνωστό και προκαλεί εκνευρισμό, ανησυχία, αγωνία σε μερίδα του κόσμου. Άλλοι είναι εντελώς απαθείς κι αδιάφοροι. Δεν συγκινούνται με οτιδήποτε συμβαίνει στον σύλλογο. Το ότι δεν έχουν γίνει μεταγραφές εκτός από ανυπομονησία σε όσους οπαδούς ενδιαφέρονται, υπάρχει δυσαρέσκεια και στα ΜΜΕ. Λογικό.

Οι ρεπόρτερ Παναθηναϊκού έχουμε κουραστεί να γράφουμε αν θα μείνουν οι Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης, αν θα φύγει ο Μουνιέ, ο Άλτμαν. Με τη λήξη κάθε πρωταθλήματος όλοι οι δημοσιογράφοι και οι οπαδοί θέλουν μεταγραφές.Ν’ ασχολούνται με νέο αίμα και να τονώνεται το ενδιαφέρον. Αν ήταν δυνατόν να είχαν τελειώσει η μεταγραφές μέσα Ιουνίου θα ήταν το ιδανικό. Και για κάθε προπονητή φυσικά.

Ο Γιώργος Δώνης σίγουρα δεν χαίρεται με το ότι δεν έχει κανέναν νέο παίκτη στη διάθεσή του. Ο ίδιος, ωστόσο, γνωρίζει την κατάσταση. Ο Νίκος Νταμπίζας έχει χρέος να παραδώσει στον προπονητή ένα ρόστερ, που θα μπορέσει να το κάνει ο Δώνης ανταγωνιστικό και φυσικά να διατηρήσει τις ισορροπίες στο οικονομικό.

Να δημιουργήσει ένα έμψυχο δυναμικό που θα κοστίζει όσο του έχει πει ο Αλαφούζος. Και θα πληρώνονται στην ώρα τους οι παίκτες, ενώ ο σύλλογος δεν θα κάνει θρίλερ την προσπάθεια να εξασφαλίσει την άδεια. Τώρα οι παίκτες ξεκινούν να δουλεύουν για τη νέα σεζόν και περιμένουν τα περσινά. Τουλάχιστον, το χρέος μειώνεται. Έχει κι αυτό τη σημασία του.

Ο Νταμπίζας είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλει να δώσει χρήματα σε ομάδα. Ή να αυξήσει τα συμβόλαια κάποιων παικτών, περισσότερο απ’ ό,τι τα έχει αξιολογήσει. Ακόμα κι αν του έλεγε ο Αλαφούζος «δώσε 50.000 ευρώ για τον Κατελάρη», δεν θα το έκανε. Είναι η φιλοσοφία του.

Κόβει απ’ όπου μπορεί για να τα μοιράσει κάπου αλλού που θεωρεί ότι θα πιάσουν τόπο. Δικαίωμά του. Αν, βέβαια, του έλεγε ο μεγαλομέτοχο «πάρε 20 εκατ. ευρώ για μεταγραφές» δεν θα είχε την ίδια φιλοσοφία. Και θα αναζητούσε πιο ποιοτικούς στόχους απ’ όσους ενδεχομένως ψάχνει τώρα ή έχει κάνει κι επαφές.

Αν μπορούσε δηλαδή να δώσει συμβόλαιο 500.000 ευρώ σε αμυντικό χαφ δεν θα πήγαινε στον Κατελάρη. Κάνει τη δουλειά του, όπως θεωρεί καλύτερα, χωρίς να υποκύπτει στη πίεση των ΜΜΕ και των οπαδών. Αλλά πρέπει ν’ αντιληφθεί ότι ο δρόμος που ακολουθεί μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες.

Όταν δεν έχεις πολλά χρήματα, οφείλεις να σεβαστείς το κάθε ευρώ. Αυτό επιχειρεί να κάνει ο Νταμπίζας. Θέλει να πάρει παίκτες με τους δικούς του όρους. Το ότι η ομάδα δεν έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, διευκολύνει το έργο του και του δίνει μία άνεση χρόνου. Αν έπαιζε ο Παναθηναϊκός ματς προκριματικών στο τέλος Ιουλίου, δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι θα είχε την ίδια φιλοσοφία, ακόμα και μ’ αυτά τα χρήματα που διαθέτει.

Υπάρχει, πάντως, μία σημαντική διαφορά. Άλλο να θες να πάρεις ποδοσφαιριστές με τους όρους που θες κι άλλο να πάρεις αυτούς που θες. Σίγουρα για να επιλέξει κάποιον παίκτη ο Νταμπίζας σε συνεργασία με τον Δώνη, θα θέλουν και θα τον έχουν φέρει. Αλλά θα είναι η πρώτη επιλογή; Ή, θα είναι η δεύτερη, η τρίτη, η τέταρτη, διότι για τις πιο πάνω δεν περίσσευαν τα λεφτά.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, δεν έχει κάνει μεταγραφή. Αλλά θα κάνει. Έχει αργήσει, μας έχει εκνευρίσει εμάς που δεν έχουμε και πολλά να γράψουμε και να τονώσουμε το ενδιαφέρον του κόσμου, αλλά θα πέσουν μαζεμένες από εδώ και στο εξής. Είχα αναφέρει, όμως, εδώ και καιρό.

Το ζητούμενο είναι τι θα φέρει. Το πώς είναι η δική του δουλειά. Το σημαντικό είναι αυτοί που θα έρθουν, να μπορέσει ο Δώνης να τους μετατρέψει σε μία ομάδα που θα μπορέσει να κοντράρει τους ανταγωνιστές.

Και να έχει στόχο έστω τη τέταρτη θέση. Ναι, είναι πικρό, αλλά δεν είναι εύκολο να χτυπήσεις ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, ΑΕΚ. Θα κοντράρεις Άρη, Ατρόμητο, όποιον άλλον ξεπεταχτεί και πρέπει εναντίον αυτών να είσαι εσύ ο ισχυρός.

Ο Νταμπίζας και οποιοσδήποτε στην ομάδα θα πρέπει να χαίρεται αν η ομάδα πετύχει στο τέλος της νέας σεζόν τους στόχους της κι αν στην επόμενη αξιολόγηση, κριθεί ότι χρειάζονται 2-3 το πολύ 4 μεταγραφές.

Γιατί τότε, αν δεν έχει αλλάξει κάτι στο ιδιοκτησιακό, θα μπορείς να κάνει καλύτερη κατανομή του μπάτζετ. Αν πανηγυρίζεις γιατί η ομάδα πήρε την άδεια, γιατί οι παίκτες πληρώνονται στην ώρα τους, αλλά θες πάλι 7-8 μεταγραφές, δουλειά δεν γίνεται. Και αγωνιστικά και οικονομικά.

Το περασμένο καλοκαίρι το έργο τεχνικού διευθυντή και προπονητή ήταν πολύ δύσκολο στις μεταγραφές. Από τις εννέα που έγιναν ήδη εκτός είναι οι Κάτσε, Αρμενάκας, Σιφναίος, Παντελάκης. Με τις προσθήκες που θα γίνουν φέτος δεν είναι κανείς βέβαιος ότι βασικοί θα είναι τη νέα περίοδο οι Πούγγουρας, Χατζηθεοδωρίδης, Καμπετσής, Βέργος.

Ο τελευταίος παίζει να φύγει και δανεικός μετά την προετοιμασία. Με δύο εξτρέμ κι έναν φορ που αναμένεται ν’ αποκτηθούν, θα βρει χώρο ο Καμπετσής; Με έναν βασικό στόπερ που θα έρθει δίπλα στον Κολοβέτσιο, τον Μαυρομμάτη παρών, αν παίζει με τετράδα ο Δώνης, θα έχει θέσει ο Πούγγουρας; Με δυο νέους χαφ, με τον Ινσούα βασικό, με τους ακραίους που θα υπάρχουν, χωράει ο Χατζηθεοδωρίδης; Μόνο ο Μακέντα δείχνει ότι μπορεί να είναι βασικός.

Είναι φυσικά καλό να έχεις βάθος στον πάγκο. Έτσι ανεβαίνεις επίπεδο. Μην ξεχνάμε ότι στο τέλος της νέας σεζόν κι εφόσον ο Παναθηναϊκός μπει στις προνομιούχες θέσεις, θα έχει play offs γεμάτα ντέρμπι. Θα χρειαστεί ποιότητα, εμπειρία, φρεσκάδα. Γενικά πολλές λύσεις. Θα τις δώσουν όσοι έρθουν; Ή στο τέλος της νέας σεζόν απ’ όσες μεταγραφές γίνουν, πάλι οι μισές θα βγουν off; Εννοείται, λοιπόν, ότι πρέπει να σεβαστείς κάθε ευρώ και να το μοιράσεις σωστά.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αλλά να πανηγυρίζεις γιατί εκτός από πληρωμένοι στην ώρα τους οι παίκτες, θα είναι ικανοί να φορούν και τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Για παράδειγμα, με τον Μπουζούκη υπάρχουν δυσκολίες. Ακολουθείς τη φιλοσοφία σου. Μπορεί να έχεις άδικο ως Παναθηναϊκός, μπορεί να έχεις δίκιο. Όταν δεν σου βγαίνει το σχέδιο, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να βρεις εναλλακτικό. Δεν θα χαθεί ο Μέσι και ο Κριστιάνο, αλλά είναι πικρό να χάνεις ό,τι καλύτερο βγάζει η Ακαδημία σου.