Το Ρουμάνος είναι επάγγελμα, το Πορτογάλος όχι

Διαβάζεις την είδηση πως ένα νέο παιδί που οδηγούσε έχοντας πιει λίγο παραπάνω υπέπεσε σε τροχαία παράβαση και από κάτω διαβάζεις εκατοντάδες σχόλια «το κωλόπαιδο, βάλτε το φυλακή για να μάθει, πάρτε του δια βίου το δίπλωμα, κρεμάστε τον» και παρόμοιες άκρως σωφρονιστικές ομορφιές.

Ποστάρει κάποιος στο face φωτό παρκαρισμένου αυτοκινήτου πάνω σε πεζοδρόμιο και τα σχόλια εμπάθειας κάνουν πάρτι…

Ουδείς ευλογεί τις παραπάνω συμπεριφορές, υπάρχουν νόμοι που προβλέπουν ποινές για κάθε είδους παράβαση, η δημόσια διαπόμπευση και τα λαϊκά δικαστήρια είναι άλλο κεφάλαιο.

Και κυρίως η εκτόνωση μιας ψυχοπαθούς κοινής γνώμης, που με κάθε τρόπο διψά για αίμα, τιμωρία και εκδίκηση.

Ποιος από εμάς δεν έπιασε τιμόνι έχοντας πιει παραπάνω από το προβλεπόμενο, ποιος δεν πέρασε φανάρι με κόκκινο, ποιος δεν πάρκαρε παράνομα;

Κανένας μας, εμείς ζούμε σε άλλον πλανήτη και είμαστε απολύτως νομοταγείς.

Όταν τα κάνουν οι άλλοι είμαστε επιθετικοί, αιμοδιψείς, ζητούμε την κεφαλήν επί πίνακι, μας πλημμυρίζουν τα ένστικτά της νομιμοφροσύνης, της ευπρέπειας. Όταν το κάνουμε εμείς είναι αλλιώς, ίσως να πρόκειται για κακιά στιγμή, απροσεξία, ενδεχομένως και να καμαρώνουμε για το κατόρθωμα μας. Ακόμα κι αν μετανιώσουμε, θα μας ενοχλήσει αν γίνουμε βορά στις διαθέσεις των υπολοίπων που θα εκτονώσουν πάνω μας όλη την καταπίεση της καθημερινότητας.

Από το απόγευμα της Παρασκευής που γνωστοποιήθηκε η αποχώρηση Λουτσέσκου μέχρι και προχθές που ο ΠΑΟΚ συμφώνησε με τον Φερέιρα, ένα μεγάλο κομμάτι της ΠΑΟΚτσήδικης κοινής γνώμης έβγαλε πρωτοφανή εμπάθεια για τον Ρουμάνο, που μας άφησε στα κρύα του λουτρού.

Ακόμα κι αν δε γνώριζε τους λόγους της αποχώρησης για να τους κρίνει, αυτό έχει σημασία άλλωστε αν θες να είσαι δίκαιος.

Ήταν εποχές Βρύζα στον ΠΑΟΚ, όταν ζήτησε από τον Παντελή Κωνσταντινίδη τον άνθρωπο που είχε φέρει τον Μπόλονι στην ομάδα και ήταν ο στενότερος συνεργάτης του, να του προτείνει μείωση αποδοχών. Στην πραγματικότητα ο Βρύζας δε γούσταρε τον Μπόλονι, δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό και χωρίς να έχει 100% άδικο. Δεν ήταν τόσο απλό πάντως να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι, ο Ρουμάνος έκανε γκελ σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου και σίγουρα δεν ήταν προπονητής της σειράς.

Πόνταρε λοιπόν πως θα αρνηθεί, οπότε θα είχε άλλοθι να διώξει εκείνον που δε θα συμμεριζόταν τα οικονομικά προβλήματα της ομάδας και θα τον ενδιέφερε μόνο η τσέπη.

Ο Ρουμάνος που ήταν αλεπού κατάλαβε τη λάκα που πήγαν να τον ρίξουν, ίσως και πριν συλλάβει την ιδέα ο Βρύζας, οπότε ενημέρωσε τον Παντελή πως συναινεί. Η απόφαση του Βρύζα ήταν να του ανακοινώσει πως απολύεται, πληρώνοντας μάλιστα ολόκληρο το συμβόλαιο του συν αυτό του Δώνη, που είχε αποφασίσει να φέρει.

Ο Κωνσταντινίδης κατάλαβε που άθελά του έγινε υποχείριο μιας καλοστημένης παγίδας με θύμα κάποιον άνθρωπο που εκείνος είχε φέρει στον ΠΑΟΚ, οπότε θεώρησε ηθική υποχρέωση να αποχωρήσει μαζί με τον προπονητή.

Ο Παντελής έφυγε και αυτή τη φορά μαζί με τον Λουτσέσκου, μόνο που τώρα είναι διαφορετικά. Ακόμα κι αν υπήρχαν πάσης φύσεως προβλήματα σε επίπεδο συνεννόησης με τις κεφαλές της ομάδας, αυτά δεν αφορούσαν κάποιο στέλεχος όπως ο γενικός αρχηγός, που ήταν διορισμένο από την διοίκηση. Ούτε είχε φέρει εκείνος τον Λουτσέσκου, ούτε του έπαιξαν κάποια πο@στιά, για να πεις ότι υπήρχε ζήτημα ηθικής τάξης.

Δεν είναι πάντα το ίδιο λοιπόν, υπάρχουν φορές που το «φεύγω»  συνιστά πράξη ανδρείας, εντιμότητας, άλλοτε πουλήματος ή και αναπόφευκτη εξέλιξη χωρίς ντε και καλά να φταίει κάποιος.

Επιστρέφοντας στην περίπτωση Λουτσέσκου, άφησε την ομάδα ξεκρέμαστη και με αυτό το σκεπτικό υβρίζεται, χαρακτηρίζεται ως προδότης, αχάριστος, ανεπιθύμητος κλπ.

Πολλοί θυμήθηκαν πως «το Ρουμάνος δεν είναι καταγωγή αλλά επάγγελμα», αν και είναι κωμικό να το ακούς από Έλληνες, που ρωτάνε «πόσο κάνει, αλλά χωρίς ΦΠΑ…»

Ας υποθέσουμε ότι είναι έτσι, ο Φερέιρα τι διαφορετικό έκανε; Παράτησε την ομάδα του εν μέσω προετοιμασίας και ήρθε στον ΠΑΟΚ που του προσέφερε διπλάσιες αποδοχές!

Μετά το επάγγελμα Ρουμάνος, ανακαλύφθηκε και το επάγγελμα Πορτογάλος λοιπόν.

Αφού μας πειράζει στ΄ αλήθεια η προδοσία ως πράξη, θα έπρεπε να υποδεχτούμε τον Φερέιρα με γιαούρτια, αφού μας χαλάνε οι προδότες! Τι όχι;

Ίσα ίσα όμως τον αποθεώνουμε, η προδοσία του μας ωφέλησε, οπότε δεν είναι παλιάνθρωπος σαν τον προκάτοχο του.

Αν τώρα σε δυο χρόνια, παρατήσει κι εμάς όπως παράτησε την πρώην ομάδα του για να πάει κάπου ακόμα καλύτερα, θα θυμηθούμε πως είναι κι αυτός προδότης.

Έτσι πάνε αυτά όπως εξήγησα και με τα παραδείγματα της εισαγωγής, ο άλλος που παραβιάζει τον κόκκινο σηματοδότη είναι τσόγλανος, όταν το κάνουμε εμείς έχουμε ελαφρυντικά. Κι αν είναι κάποιος δικός μας, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.

Έχουμε το δικαίωμα επίσης να παρκάρουμε παράνομα, όταν βιαζόμαστε, όταν δε βρίσκουμε θέση, όταν πρόκειται για πέντε λεπτά.

Η φωτογραφία που βλέπουμε στο facebook ίσως και να αφορά τρία λεπτά αλλά δεν έχει σημασία, επικροτούμε όσους γέμισαν το αυτοκίνητο με σκουπίδια, το έβαψαν με σπρέι ή του έσπασαν τους καθρέφτες…

Ούτε ο Λουτσέσκου ούτε ο Φερέιρα είναι προδότες, το 99.9% παρόμοιων υποθέσεων σε κάθε περιβάλλον -όχι μόνο επαγγελματικό- αποτελούν επιλογές του καθενός που πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού, για τον απλούστατο λόγο πως το ίδιο θα ήθελε ο καθένας για την πάρτη του.

Κανένας από όσους κράζουν δε θα ανεχόταν οποιουδήποτε τύπου υπόδειξη, πόσο δε από κάποιον άγνωστο.

Τον εσωτερικό του κόσμο, τις ανάγκες, τα όνειρα, τις επιθυμίες, τα όρια και τα θέλω του, ο καθένας τα γνωρίζει καλύτερα από κάθε άσχετο και τα ορίζει όπως επιθυμεί.

Είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλει κάποιος Φερέιρα να πάει σε καλύτερη ομάδα, με διπλάσιες αποδοχές και να δοκιμάσει την τύχη του στα προκριματικά του Τσουλού.

Όπως είναι ανθρώπινο και για τον Λουτσέσκου, να απογοητεύεται με κάτι, να τρώει χάλασμα, να σκάει ή και να μη γουστάρει βρε αδερφέ, δικαίωμα του είναι.

«Μα δυο μέρες πριν την προετοιμασία» αναρωτιέται ο άλλος.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

«Ναι ρε μαλάκα και μια μέρα πριν την προετοιμασία και μια ώρα πριν τον πρώτο επίσημο παιγνίδι άμα λάχει, λογαριασμό θα σου δώσει ή θα σου ζητήσει άδεια; Σε αυτά υπάρχει χρονοδιακόπτης, οπότε άντε γαμήσου κιόλας…»