Το ερωτηματικό Φερέιρα, της Πορτογαλίας του Πανόπουλου

Έστω και στο παρά πέντε, ο ΠΑΟΚ σώθηκε από το πατατράκ να φύγει προετοιμασία χωρίς προπονητή και τεχνικό τιμ.

Αν γινόταν κι αυτό, τα ρεπορτάζ της ομάδας θα αφορούσαν αν είναι ελεύθερος ο Μπάμπης Τεννές, ποια η ρήτρα αποδέσμευσης του Παράσχου κλπ. Ίσως να ψαχνόμασταν και για Αλέφαντο, να αναλάβει προπονητής πακέτο με εκπομπή στο Open…

Αφού γλυτώσαμε το μεγαλύτερο κάζο της ιστορίας, πάλι καλά να λέμε. Όχι απλά σωθήκαμε αλλά τον Φερέιρα τον λες και προπονητή από το πάνω ράφι, για τα Ελληνικά δεδομένα πάντα. Σίγουρα πάντως όχι από στοκ που
είχε μείνει απούλητο και έψαχνε κάποιον απεγνωσμένο αγοραστή.

Καλή ηλικία και ουκ ευκαταφρόνητο βιογραφικό, έστω και μικρής διάρκειας.

Τα δυο μόλις χρόνια στην Μπράγκα σημαίνουν πως ο Φερέιρα δεν είναι αυτό που ονομάζουμε μπαρουτοκαπνισμένος, από την άλλη όμως αν διέθετε και αυτό, μάλλον θα μας είχαν προλάβει άλλοι.

Κι ο Λουτσέσκου στην ίδια κατηγορία συγκαταλεγόταν όταν πρωτοέκατσε στον πάγκο του ΠΑΟΚ, η προηγούμενη θητεία του ήταν σύντομη, αμφότεροι όμως έδειχναν πως είχαν τις προδιαγραφές για το παραπάνω βήμα. Ο Ρουμάνος το επιβεβαίωσε, για τον Φερέιρα δεν ξέρουμε ακόμα, στο χόρτο θα δούμε.

Στα θετικά του τελευταίου πως προέρχεται από την πιο ποδοσφαιρική χώρα της Ευρώπης, που κουβαλά ένα από τα πιο αξιόπιστα brand σε κάθε επίπεδο. Τους Πορτογάλους τους λένε και Βραζιλιάνους της Ευρώπης, αν και βλέποντας το…γενεαλογικά ισχύει το ανάποδο. Οι Βραζιλιάνοι είναι οι Πορτογάλοι της Λατινικής Αμερικής.

Σε αντίθεση με τους τελευταίους μάλιστα, οι Πορτογάλοι βγάζουν και προπονητές, που εργάζονται σε κορυφαίο επίπεδο αφενός, έχουν κατακλείσει τους απανταχού πάγκους αφετέρου.

Στο επόμενο πρωτάθλημα της Ελλάδας, οι τρεις πρώτες ομάδες έχουν αφεθεί στα χέρια Πορτογάλων. Για να το ελαφρύνουμε κάπως, η Πορτογαλοκρατία δεν αφορά μόνο τους πάγκους αφού και το κουμάντο στην ΚΕΔ παρά τις αντιρρήσεις του ανεξάρτητου Βακάλη, έχει προέλευση από την Ιβηρική. Μένει να δούμε και Πορτογάλους προέδρους στις ΠΑΕ, άντε να ψάχνει ξάδερφο στην Πορτογαλία όμως, ο Καρυπίδης…

Ο γαύρος έχει σχεδόν μόνιμο προσανατολισμό προς τη συγκεκριμένη αγορά, από Ζαρντίμ και Σίλβα, μέχρι Μπέντο και Μάρτινς.

Το πανέρι είχε απ΄όλα, ο Σίλβα για παράδειγμα αποδείχτηκε λίρα 100, τα μέχρι σήμερα δείγματα του Μάρτινς είναι θετικά. Ο Μπέντο απέτυχε, μετά το πρώτο του μπαμ με την Σπόρτινγκ και παρά το ότι βρίσκεται στην πιο παραγωγική ηλικία, η πορεία του θυμίζει συνταξιούχο.

Δεν είναι μόνο ο Μπέντο που μετά το πρώτο μπαμ στην πατρίδα του δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Βίλας Μπόας που κάποτε ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές και τον Αμπράμοβιτς να τον πληρώνει χρυσό, η εξέλιξη του όμως δεν ήταν αυτή που έδειχνε ο τίτλος του Special two.

Το έχουν αυτό οι φημισμένες αγορές, μαζί με την καλή παραγωγή βγάζουν και μέτρια προϊόντα έως σαπάκια, τα εξάγουν εύκολα όμως αφού οι ενδιαφερόμενοι δεν τελειώνουν ποτέ.

Όπως στη λαϊκή που μπορείς να βρεις τομάτες σε 1.5 ευρώ τα δυο κιλά έτοιμες σε σακούλα, αλλά μόλις την ανοίξεις στο σπίτι οι από κάτω είναι μόνο για Ναπολιτέν.

Η Πορτογαλική αγορά, θυμίζει την πάλαι ποτέ Σκόντα του Πανόπουλου, που κάθε καλοκαίρι πουλούσε παίκτες με το φορτηγό.

Δεν έβγαιναν όλοι, κάποιοι όπως ο Τοροσίδης, ο Ουζουνίδης, ο Μαλαδένης, ο Ζήκος έκαναν μεγάλη καριέρα, άλλοι όπως ο Άντζας, ο Βρύζας, ο Κωστένογλου, ο Λουτσιάνο συμπαθητική έως καλή, ορισμένοι όπως ο Μπα, ο Μπούτσεκ, ο Κριεζής, πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

Στην Ξάνθη όμως όλοι έδειχναν παικταράδες, αλλά τελικά ήταν η ποδοσφαιρική φιλοσοφία και η οργάνωση της ομάδας που είχε φτιάξει ο Πανόπουλος, που δημιουργούσε υπεραξίες.

Κάτι τέτοιο γίνεται σε άλλο επίπεδο και στο Πορτογαλικό ποδόσφαιρο.

Η αξία του καθενός λοιπόν είναι κάτι πολύ σχετικό και μέχρι οι επιδόσεις του να κριθούν στο χόρτο, τα υπόλοιπα είναι σε επίπεδο θεωρίας..

Στο χόρτο κρίθηκε ο Λουτσέσκου και με αυτά τα δεδομένα μιλούσαμε για εκείνον, μέχρι χθες.
Από τη μια υπήρχε κάτι χειροπιαστό και από την άλλη κάτι που ακούμε, μας λένε, διαβάζουμε, τα ματάκια μας πάντως δεν το έχουν δει.

Καλώς ή κακώς, έτσι έχουν τα πράγματα, στη μια περίπτωση υπάρχει ένα αυτοκίνητο που οδηγούσες, το ήξερες και ήταν δοκιμασμένο σε πολλές συνθήκες.

Τώρα πήρες καινούργιο, που ακόμα κι αν οι επιδόσεις που αναφέρει ο κατασκευαστής είναι ανώτερες του προηγούμενου, περιμένεις να το τεστάρεις στους δρόμους.

Είτε μας αρέσει είτε δε μας αρέσει, αποτελεί αν όχι ρίσκο, σίγουρα ερωτηματικό.

Κάθε έλευση καινούργιου προπονητή, αθλητή κλπ, μοιάζει με αγορά μέσω ίντερνετ. Οι συστάσεις, οι πληροφορίες και οι απόψεις που διαβάζεις λένε πολλά, όχι όμως τα πάντα.

Πέρα από την πράξη, δε υπάρχει άλλος τρόπος για να σιγουρευτείς 100%, ούτε να μαντέψεις και τις πιθανές δυσλειτουργίες.

Συχνά την πατάς, από εκεί που δεν το υποψιαζόσουν.

Μερικούς μήνες πριν, κάποιος φίλος έψαχνε ξενοδοχείο στο Λονδίνο.

Αφού εντόπισε αυτό που ήθελε μέσω διαδικτύου, κοιτούσε τα σχόλια των πελατών, που ήταν απολύτως εγκωμιαστικά.

Τέλεια τοποθεσία, δίπλα στο μετρό, φοβερό πρωινό, καθαριότητα, άψογη εξυπηρέτηση, εσείς δε θα το κλείνατε;

Αυτό έκανε και τα πράγματα ήταν ακριβώς όπως τα περιέγραφαν όλοι.

Με τη διαφορά πως επειδή τα μονόκλινα είναι πάντα μετρημένα, του έκατσε ένα στον 5ο όροφο και το ξενοδοχείο δεν είχε ασανσέρ!

Κατέβαινε για πρωινό και μέχρι να επιστρέψει το δωμάτιο, το είχε χωνέψει και πεινούσε κι άλλο.
Μετά από μια εβδομάδα τα πόδια του είχαν γίνει πέτρες, έλεγε πως αν τον πετύχαινε στο δρόμο ο Έμερι θα τον έβαζε παρτενέρ του Παπασταθόπουλου…

Έτσι έχουν τα πράγματα και με τον Φερέιρα, ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να πορευθεί αγκαζέ με την αβεβαιότητα που συνοδεύει κάθε αλλαγή προπονητή. Πόσο δε όταν αυτή μας έλαχε σε στιγμή, που ο χρόνος ήταν περισσότερο από πιεστικός.

Όσο κι αν τα χρήματα του Σαββίδη μείωσαν τα ερωτηματικά, ήταν φύσει αδύνατον να τα μηδενίσουν.

Εκείνο που σίγουρα δεν αλλάζει είναι πως ο προηγούμενος προπονητής θα επιχειρούσε να αλλάξει ταχύτητα και από πέμπτη να βάλει έκτη σε ένα αυτοκίνητο που αυτός οδηγούσε και το ήξερε καλά, ο Φερέιρα είναι ακόμα στην αντιπροσωπεία και μαθαίνει τις βασικές λειτουργίες του.

Και το πρόβλημα είναι πως αμφότεροι είχαν να κάνουν την ίδια διαδρομή…

ΥΓ. Το πιο δροσερό της υπόθεσης έχει να κάνει με τα φουκαριάρικα τα χαρτιά, που περιμένουν εναγωνίως το παραμικρό ταρακούνημα στον ΠΑΟΚ για να βγάλουν γλώσσα. Κατανοητό μέχρι ενός βαθμού. Όταν από το χόρτο αποχωρείς με κόκκινο σβέρκο, όταν τη βγάζεις με δανεικούς και παίκτες της σειράς χωρίς ελπίδα να χαμογελάσεις, το να περιμένεις να κάτσει μια στραβή στον άλλον έστω και επικοινωνιακού χαρακτήρα, είναι η μόνη παρηγοριά.

Στην πρόσφατη περίπτωση έφτασαν στο σημείο να επικαλούνται τον Λουτσέσκου, τον οποίον μέχρι το πρωί της Παρασκευής απαξίωναν και αποκαλούσαν από απάτη μέχρι και Αλέφαντο της Ρουμανίας! Αίφνης τον συμπάθησαν και απαγγέλλουν Αλέφαντο! Ξεπεσμός επιπέδου Γ κατηγορίας….

Καπάκι έρχεται η ανώμαλη προσγείωση, με το χρήμα που ξοδεύει ο Ιβάν μόνο για τον προπονητή, να ισούται με το ετήσιο μπάτζετ της ομάδας τους, συμπεριλαμβανομένων και των μεροκάματων για τους εργάτες της Τζαμπά Σοφιάς.

Αν και οι τελευταίοι είναι μάλλον δανεικοί, από κάποιο δημόσιο έργο που γίνεται εκεί κοντά.

Κι η Τζαμπά Σοφιά άλλωστε, δημόσιο έργο είναι….