Η «ξαφνική» αποχώρηση του Λουτσέσκου από τον ΠΑΟΚ μπορεί να ξένισε τον περισσότερο κόσμο, αλλά για ορισμένους ήταν κάτι που θα γινόταν αργά ή γρήγορα. Οι μόνοι που δεν θα χάσουν είναι ο Ρουμάνος τεχνικός και η ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Έγινε και αυτό. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου πήρε το σκουφί του, αμφιβάλλω βέβαια αν θα του χρειαστεί στην Σαουδική Αραβία, έβαλε τα πετροδόλαρα των Αράβων για τα επόμενα δύο χρόνια στη τσέπη του και άφησε τον ΠΑΟΚ στα κρύα του λουτρού. Είναι όμως έτσι ή μήπως όχι τελικά; Ο Ρουμάνος αποχώρησε ξαφνικά από την ομάδα της Θεσσαλονίκης χωρίς να ξέρει κανείς από την διοίκηση τίποτα ή μήπως όχι τελικά;
Ο περυσινός νταμπλούχος κινήθηκε αστραπιαία για να κλείσει τον διάδοχο του στον πάγκο ή μήπως όχι τελικά; Ο Ιβάν Σαββίδης και ο γιος του Γιώργος έπαιξαν ρόλο στην αποχώρηση του Λουτσέσκου ή μήπως όχι; Ο Άμπελ Φερέιρα είναι μια επιλογή που έγινε σε κατάσταση πανικού και βιασύνης ή μήπως όχι; Αυτά και πολλά ερωτήματα έρχονται φυσιολογικά στο μυαλό όλων μας μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Πάμε να τα δούμε λίγο.
Κεφάλαιο πρώτο η αποχώρηση του Ραζβάν. Σενάρια για πιθανή αποχώρηση του από την Θεσσαλονίκη είχαν βγει στο φως της δημοσιότητας και μεσούσης της περασμένης περιόδου. Αυτά αφορούσαν την εμπλοκή τούρκικης ομάδας και είχαν απορριφθεί χωρίς δεύτερη σκέψη από τον ίδιο τον Ρουμάνο. Φέτος μετά και την καλύτερη χρονιά στην ιστορία του Συλλόγου και ενώ όλοι μιλούσαν για τη δική του συνεισφορά στο θαύμα, ξαφνικά (;) ένα πρωί μαθαίνουμε, ότι οδεύει προς την Σαουδική Αραβία αφήνοντας τον ΠΑΟΚ παραμονές προετοιμασίας χωρίς προπονητή.
Τελικά είναι τρελός ο Λουτσέσκου και αφήνει ένα γνώριμο περιβάλλον για τα φράγκα ή η αιτία βρίσκεται αλλού; Μάλλον το δεύτερο λέω εγώ. Ο πρώην, πλέον, κόουτς του Δικεφάλου του Βορρά είναι οικονομικά ευκατάστατος και σίγουρα τα νούμερα που πήρε από την Αλ Χιλάλ δεν ήταν από μόνα τους ικανά να τον οδηγήσουν μακριά από την Τούμπα. Κατά τη γνώμη μου η βασική αιτία είναι η παρεμβατικότητα ορισμένων, ακόμα και μελών της οικογένειας Σαββίδη, στα μεταγραφικά ζητήματα της ομάδας.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η περυσινή απόκτηση Χατσερίδη, ενός παίκτη δηλαδή καθαρή επιλογή της διοίκησης που κινδύνεψε να χαλάσει τις ισορροπίες της επόμενης μέρας στην ομάδα.
Θυμηθείτε πόσο δυσκολεύτηκε ο ΠΑΟΚ να πείσει τον Βαρέλα να ανανεώσει για την επόμενη σεζόν, αφού ο προερχόμενος από το Πράσινο Ακρωτήρι κεντρικός αμυντικός θεωρούσε δικαιολογημένα εαυτόν ριγμένο οικονομικά βλέποντας τον τουρίστα από την Ουκρανία να παίρνει τα πολλαπλάσια από τον ίδιο επειδή αποτελούσε καψούρα του Σαββίδη.
Κεφάλαιο δεύτερο η στιγμή της αποχώρησης και ο τρόπος. Η στιγμή ήταν ίσως η ιδανικότερη για τον ίδιο και ίσως η χειρότερη για τον Σύλλογο. Ο Λουτσέσκου φεύγει απόλυτα επιτυχημένος με ένα νταμπλ να τον συντροφεύει, ένα ακόμη Κύπελλο από την πρώτη του σεζόν και με ένα αήττητο πολύ μεγάλο που πολύ δύσκολα θα επαναληφθεί από άλλον.
Το καλοκαίρι που διανύουμε είδε παίκτες που ήθελε να φεύγουν, Σάκχοφ και Κάνιας για παράδειγμα, άλλους που δεν ήθελε να αποκτούνται, όπως ο Στοχ για παράδειγμα, αλλά κυρίως ένοιωθε να μην τον υπολογίζουν. Η δική του θέληση για την διατήρηση του ίδιου κορμού πήγε περίπατο και ο Ρουμάνος δεν ήθελε να παίξει αυτό το ρόλο. Ποιο; Μα του πιθανού εξιλαστήριου θύματος στην πρώτη στραβή.
Από την άλλη ο Σύλλογος θα είχε πρόβλημα αν…….δεν είχε ήδη κάνει τα κουμάντα του. Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα έκανε τις επαφές τόσο με τον Φερέιρα όσο και με την Μπράγκα και είχαν αυτές τόσο γρήγορα αίσιο τέλος. Στο δικό μου το μυαλό ο ΠΑΟΚ και ο ιδιοκτήτης του γνώριζαν για την φυγή του Ρουμάνου κόουτς εδώ και καιρό και έκαναν την διαπραγμάτευση με τον αντικαταστάτη του όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
Κεφάλαιο τρίτο και τελευταίο ο αντικαταστάτης. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις σημασία έχει ποιον φέρνεις στη θέση του αποχωρήσαντος. Ο Άμπελ Φερέιρα είναι μια εξαιρετική επιλογή από όλες τις απόψεις και πλευρές. Πρόκειται για έναν νέο και φιλόδοξο προπονητή, όπως ήταν άλλωστε και ο προκάτοχος του, με έργο σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα και με μια ομάδα που δεν θεωρείται και τεράστιο μέγεθος.
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
Επίσης είναι Πορτογάλος, μια σχολή τεχνικών δηλαδή, που ταιριάζει σε μας και που συνήθως πετυχαίνουν στη χώρα μας. Το θέμα σε αυτές τις καταστάσεις είναι αλλού. Στο πως θα στηριχθεί ο νέος προπονητής σε μια στραβή,όποτε και αν αυτή έρθει και με τι μεταγραφές θα τον πλαισιώσουν. Μέχρι να έρθουν τα επίσημα ματς πάντως ότι λέμε εμείς αποτελούν ασκήσεις επί χάρτου……