Είναι πολλά τα λεφτά Τζόρντι, κάτι πρέπει να γίνει..

Τι διαβάζουμε αυτές τις μέρες. Ποσά που προκαλούν ίλιγγο σε μία περίοδο, που ομάδες είναι για τα καλά μέσα, πρωταθλήματα δεν ξέρουν καλά καλά πόσους συμμετέχοντες θα έχουν την σεζόν 2019-20.

Ο Νίκολα Μίροτιτς αποφάσισε στα 28 του να επιστρέψει στην Ευρώπη. Μπράβο του που θέλει να είναι κοντά στην οικογένειά του. Μαγκιά του. Μακάρι να ήταν αυτό όμως μόνο. Όπως λέει το ρεπορτάζ, θα δώσει τα χέρια του με τους Καταλανούς έναντι το ιλιγγιώδες ποσό των 70 εκατομμυρίων Ευρώ για 6 χρόνια! Την ίδια ώρα λοιπόν που η Μπάρτσα ανανέωσε τον Ερτέλ για 11 εκατομμύρια (3 χρόνια), απέκτησε τον Χίγκινς με 2 εκατ. τον χρόνο, πήρε τον Ντέιβις και θέλει να χτυπήσει και τον Αμπρίνες, αντιλαμβάνεστε ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ έτσι;

Ομάδες ξοδεύουν αφειδώς χρήματα, την ώρα που η ευχέρεια αυτή δεν υπάρχει στις υπόλοιπες.

Ξέρουμε όλοι την δυσβάστακτη εφορία της χώρας μας, ενώ και άλλοι σύλλογοι δεν μπορούν να ανέβουν αυτά τα επίπεδα. Που είναι η δίκαιη λίγκα, η οποία αποφέρει και ελάχιστα έσοδα στις ομάδες. Κάτι πρέπει να συμβεί..

Να βρεθεί λοιπόν μία λύση λοιπόν σε αυτήν την επιβολή του οικονομικά ισχυρότερου απέναντι στους υπόλοιπους. Δεν μπορείς να κοκορεύεσαι ότι διαθέτεις το κορυφαίο προϊόν στην αγορά και να το σκοτώνεις με αυτόν τον τρόπο. Ας μπει κάποιο είδους salary cap, όπως γίνεται στο ΝΒΑ. Υπάρχουν τόσοι σοβαροί άνθρωποι στην Ευρωλίγκα. Να μελετήσουν κατά κάποιο τρόπο την φορολογία που επικρατεί σε κάθε χώρα (ή πόλη) των ομάδων που αγωνίζονται στην λίγκα, να οριοθετηθεί το μέγιστο μπάτζετ που μπορεί κάθε ομάδα να έχει και όποια ξεφεύγει από αυτό, να επιστρέφει το εν λόγω ποσό στους υπολοίπους. Μιλάμε για μία λίγκα των λίγων.

Ο υγιής ανταγωνισμός πεθαίνει και κινήσεις όπως αυτές τις Μπαρτσελόνα, είναι ικανές να εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο την διοργάνωση. Καλά κάνουν οι Καταλανοί και τα ξοδεύουν τα ευρώ τους με αυτήν την άνεση. Αλλά η Ευρωλίγκα τι κάνει; Σφυράει αδιάφορα και ανοίγει απλά τις αγκάλες της στην Gazprom;

Εννοείται πως μιλάμε και για την δική μας… καμπούρα, αλλά πως θα μπορούν οι ελληνικές ομάδες να παλέψουν στα ίσα όταν μετά από ένα ποσό και έπειτα υπερδιπλασιάζεται το κόστος ενός παίκτη ελέω εφορίας; Οφείλει η διοργανώτρια αρχή να μεριμνήσει τον τρόπο που ο ανταγωνισμός (οικονομικός και αγωνιστικός) θα δυναμώσει.

Χώρες όπως η Ρωσία και η Τουρκία δεν έχουν τέτοιο βραχνά όταν ξεκινούν τον σχεδιασμό τους για την χρονιά που έρχεται. Την ίδια ώρα σύλλογοι όπως η Μπαρτσελόνα, με κοινό ταμείο, παρά τα μηδενικά έσοδα της Ευρωλίγκας, μπορούν να εκτοξεύουν το μπάτζετ του εξαιτίας του… ποδοσφαίρου!

Πιστεύω ότι πρόκειται για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Μία πρωταθληματάρα ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Χωρίς να έχω κάποιο.. ταμπού αναφορικά με την περίπτωση του ποιος βγαίνει πρωταθλητής στην χώρα του. Εάν όντως το επόμενο βήμα είναι να γίνει κάποια στιγμή μία κλειστή λίγκα και μακριά από τα πρωταθλήματα των χωρών, τότε είναι αναγκαία η μέριμνα ενός είδους salary cap, το οποίο οφείλουν να θέσουν στο τραπέζι της συζήτησης, οι ομάδες που δεν έχουν την ευχέρεια να φτάσουν σε αυτά τα δυσθεώρητα επίπεδα.

Θέλεις να γίνεις το ΝΒΑ της Ευρώπης; Ε ακολούθα μερικές από τις πολιτικές του, γιατί αλλιώς δεν έχεις καμία ελπίδα…

ΥΓ. Γράψαμε για εβδομάδα εξελίξεων. Έρχεται λοιπόν.. Σιγά σιγά όλο και κάτι θα ανακοινώνεται ή θα γίνονται επίσημες κρούσεις.

ΥΓ2 Πάρα πολλοί παίκτες έχουν προταθεί, πολλοί έχουν ακυρωθεί με το που ακούστηκε το όνομά τους. Οι μάνατζερ δίνουν αβέρτα τις προτάσεις του στα Μέσα. Το θέμα είναι και εκείνα να μπορούν να φιλτράρουν αυτά που μαθαίνουν…