Δεν αρκεί το καλό βιογραφικό, ψάχνουμε αυτόν που μας ταιριάζει

Αν και ρισκάρω πως με αυτό που θα γράψω εισαγωγικά θα με μπαγλαρώσει η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, τολμώ να δημοσιοποιήσω ότι τον Χαραλαμπόπουλο φέτος τον άφησα πανί με πανί.

Δυο στοιχήματα του κέρδισα για τα μεταξύ μας παιγνίδια, εκείνος πήγαινε γυρεύοντας βασικά.

Πριν το παιγνίδι στο Καραΐσκάκη μου έστελνε μηνύματα με άσεμνο περιεχόμενο και τον προκάλεσα να βάλουμε στοίχημα, γιατί με τα λόγια όλα φαίνονται απλοποιημένα.

Υπόψιν πως αρνήθηκα ακόμα και το Χ ως φιλοξενούμενος, με την προϋπόθεση πως θα διπλασιαστεί η απόδοση του διπλού. Προσυμφωνήσαμε πως το στοίχημα θα ισχύσει αυτούσιο και στο δεύτερο παιγνίδι της Τούμπας.

Όταν αποκλείστηκε ο γαύρος από την Λαμία, του έστειλα μήνυμα με τη σειρά μου «σε καλό θα σου βγει, η τσέπη του θα ελάφρυνε περισσότερο, καθώς το τίμημα θα ήταν πιο αλμυρό στον τελικό κυπέλλου, που έχει άλλη αίγλη…»

Να καταγγείλω με την ευκαιρία πως καθυστέρησε υπερβολικά να καταβάλει το τίμημα, το έκανε όταν απείλησα πως θα προσφύγω στην Επιτροπή επίλυσης οικονομικών διαφορών και κατάλαβε πως δεν έχει ελπίδα. Αφού η ΕΠΟ είναι του Ιβάν, λέμε…

Όλα αυτά τα αναφέρω για να εξηγήσω τους λόγους που ενώ φέτος είχα κατά νου να τον προκαλέσω να στοιχηματίσουμε για τον πρωταθλητή αλλά και για τα μεταξύ μας παιγνίδια, δεν πρόκειται να το κάνω.

Τα χρήματα όπως και τα λόγια μου τα σέβομαι, δεν τα αραδιάζω χωρίς λόγο, ούτε για να κερδίσω εντυπώσεις και να παραστήσω τον ξύπνιο. Και κυρίως δεν κρύβομαι, αναζητώντας βολικό άλλοθι. Εμμένω σε αυτό που ανέφερα χθες πως μετά την αποχώρηση Λουτσέσκου, τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο.

Στη Θεσσαλονίκη ο κόσμος ζει σε μια κατάσταση μεταξύ αποβλάκωσης και νιρβάνα, ποστάρει στο face λίστες με ονόματα μεγάλων προπονητών που είναι ελεύθεροι, «έναν από αυτούς θα μας φέρει ο Ιβάν και θα είμαστε φίνα, πάμε για βουτιά τώρα…»

Μεγαλύτερο προπονητικό όνομα από του Στέφενς δεν έχει έρθει τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στον ΠΑΟΚ αλλά και στην Ελλάδα γενικώς.

Έφυγε ως αποτυχημένος, με τις θεωρίες συνωμοσίας να ευδοκιμούν όπως συμβαίνει παραδοσιακά και οι οποίες πάντα με άφηναν αδιάφορο. Προπονητής που χάνει τα αποδυτήρια είναι άξιος της μοίρας του, το ότι μετά την απώλεια τους θα υπάρχουν κάποιοι που θα είναι ή θα δείχνουν ρουφιάνοι είναι το μόνο σίγουρο.

Το πρόβλημα όμως ξεκινάει από τον προπονητή, τον Λουτσέσκου άραγε γιατί δεν τον τρύπησαν, γιατί δεν τον έφαγαν, γιατί όλοι έχουν να πουν έναν καλό λόγο αποχαιρετώντας τον;

Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και στην Ξάνθη που τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια, λέτε να είναι τόσο τυχερός που έβρισκε παντού κολλεγιόπαιδα και οι άλλοι τσογλαναράδες;

Εύκολη είναι η απάντηση, αναζητήστε την στα πρόσφατα μπλοκ μου για τον Αναστασιάδη, που όπου κι αν πηγαίνει, ευδοκιμούν θεωρίες συνωμοσίας. Πως γίνεται όπου εμφανίζεται, να περιβάλλεται με πρακτοράκια του Βελζεβούλ;

Το ενδεχόμενο να είναι ικανός ο Λουτσέσκου κι ο Άγγελος της πλάκας, δεν παίζει ως ενδεχόμενο…

Τα πράγματα είναι απλά λοιπόν, όσο κι αν κάποιοι εθελοτυφλούν.

Αναγνωρισμένοι προπονητές με περγαμηνές υπάρχουν με το τσουβάλι και σίγουρα ο Λουτσέσκου δεν είναι ο καλύτερος του κόσμου, υπάρχουν συνάδελφοι του που τους βλέπει με το κιάλι.

Το ζήτημα όμως δεν είναι να βρεις προπονητή με βαρβάτο βιογραφικό, τέτοιο είχε και ο Στέφενς, αλλά προπονητή που να σου ταιριάζει.

Αυτό είναι το στοίχημα και το δύσκολο, όχι να παραθέτεις λίστες με ονόματα, ούτε να πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά. Το μόνο εύκολο, όταν τα έχεις…

Ακόμα παλιότερα στον ΠΑΟΚ είχε έρθει ο Λιούμπομιρ Πέτροβιτς, ο άνθρωπος είχε σηκώσει Τσουλού. Απέτυχε όμως, όπως απέτυχε και στον Ολυμπιακό που τον δοκίμασε μετά από εμάς.

Το ίδιο ισχύει με τους παίκτες, την έννοια «καλός σέντερ φορ και καλός στόπερ» μπορείς να τη βρεις σε εκατοντάδες πρόσωπα, δε σημαίνει όμως ότι όλα ταιριάζουν στην κουλτούρα της ομάδας, στις συνθήκες, στην ιδιοσυγκρασία, στις απαιτήσεις, στη φιλοσοφία και στις ιδιαιτερότητες της καθεμιάς, στον αέρα της πόλης.