Λουτσέσκου- Μαρτίνς: Δρόμοι… παράλληλοι

Μέσα από την… καταιγίδα Λουτσέσκου, προέκυψε μια άκρως ενδιαφέρουσα «φωτογραφία» της στιγμής για την κατάσταση που βρίσκονται στα τέλη Ιούνη τα δύο ισχυρότερα κλαμπ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διότι η Αλ Χιλάλ που ντύνει «Εμίρη» τον Ρουμάνο πρωταθλητή, από αλλού ξεκίνησε την αναζήτηση για τον πάγκο της. Από τον Πέδρο Μαρτίνς συγκεκριμένα για τον οποίο κάποια στιγμή πριν από μέρες οι συμπατριώτες του αποκάλυψαν ότι «αρνήθηκε πρόταση ύψους 2,5 εκατ ευρώ τον χρόνο».

Ο Πορτογάλος όχι μόνο δεν πήγε, αλλά όπως καταλαβαίνει ο καθένας δεν το έκανε θέμα. Ο τεχνικός του Ολυμπιακού που καλείται να περάσει σύντομα την δύσκολη διαδικασία των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ από το μονοπάτι των «μη πρωταθλητών». Και που όταν θα τελειώσουν όλα αυτά θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να οδηγήσει την ομάδα του στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, έχοντας προφανώς καταλάβει από την περσινή εμπειρία του πως οι καιροί στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ακριβώς «ευνοϊκοί» για τους Ερυθρόλευκους.

Αντίθετα ο Λουτσέσκου έφυγε σε ένα βράδυ. Και μάλιστα σχεδόν αντι-επαγγελματικά. Όχι μόνο διότι άφησε τον ΠΑΟΚ δίχως προπονητή ενώ την Δευτέρα η ομάδα αναχωρεί για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της, αλλά και γιατί παίρνει μαζί του μια σειρά από συνεργάτες που κάνουν τα πράγματα ακόμη πιο ζόρικα για τον Δικέφαλο του Βορρά. Ο Ρουμάνος είχε και εκείνος μπροστά του προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ. Σαφώς με καλύτερες πιθανότητες μάλιστα μιας και το δικό του μονοπάτι ήταν των «πρωταθλητών». Και όταν θα ξεκινούσε εκ νέου το πρωτάθλημα; Είναι βέβαιο πως ήξερε πως η εποχή για τον Δικέφαλο είναι «ευνοϊκή» όσο ποτέ άλλοτε. Επιβεβαιώθηκε άλλωστε αυτό στην «παράσταση» του Βαγγέλη Γραμμένου στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ.

Είναι θέμα χαρακτήρα οι δύο διαφορετικές αντιδράσεις προπονητών στην –πιθανότατα- ίδια πρόκληση; Ίσως μέχρι ένα σημείο. Στην πραγματικότητα όμως όποιον και να ρωτήσεις στο ποδόσφαιρο θα σου μιλήσει για τις «συνθήκες» εργασίας. Και έπειτα για τα υπόλοιπα. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ πληρώνουν. Καλύτερα από κάθε άλλον στην Ελλάδα. Άρα οι «συνθήκες» πάνε ένα βήμα παρακάτω. Στην καθημερινότητα, στην επικοινωνία, στον τρόπο λειτουργίας ενός κλαμπ. Και εδώ μάλλον προκύπτουν και οι σημαντικότερες διαφορές.

Ο Ολυμπιακός έχει χάσει δύο πρωταθλήματα στη σειρά. Τον προπονητή τον κράτησε. Έκανε με εκείνον τον μεταγραφικό σχεδιασμό. Πήρε μια σειρά από αποφάσεις. Έχει τηρήσει τις περισσότερες. Η εμπιστοσύνη στον περσινό κορμό. Η ανανέωση συμβολαίου του Φορτούνη. Οι μεταγραφές του Σα, του Σεμέδο, του Βαλμπουενά που ήταν όλοι τους «πρώτοι στόχοι». Αυτά που θέλει να συμβούν ο προπονητής, συμβαίνουν. Και το αγωνιστικό τμήμα; Έχει την ησυχία του. Απομονωμένο από όλα. Ο Καρεμπέ. Ο Μοντέστο. Τέλος!

Ο ΠΑΟΚ μέσα στην μεγάλη χαρά της επιτυχίας, μοιάζει να έχει χάσει κάπου τα… όρια στο οργανόγραμμα του. Και αυτό δεν γίνεται απαραίτητα γιατί υπάρχει κάποιο παιχνίδι «εξουσίας» σε εξέλιξη. Μπορεί άπαντες να έχουν τις καλύτερες προθέσεις. Αλλά στο όνομα των «καλύτερων προθέσεων» γίνονται τα μεγαλύτερα λάθη.

Η πιο «πολυσυζητημένη» φιγούρα είναι του Γιώργου Σαββίδη. Όσο καιρό δεν κυλάει η μπάλα στο χορτάρι, ο νεαρός γιος του Ιβάν λειτουργεί μεταξύ άλλως σαν διευθυντής επικοινωνίας. Διαψεύδει και επιβεβαιώνει θέματα του κλαμπ, στα social media. Ίσως γιατί πριν τον Λουτσέσκου άνοιξε την πόρτα και έφυγε μόνος του, ο Κυριάκος Κυριάκος. Ένα παιδί που η απόφαση του να αφήσει τον ΠΑΟΚ έπειτα από 20 χρόνια προκάλεσε συζήτηση. Τώρα που ο Δικέφαλος είναι στα καλύτερα του, να μετατεθείς στον… πολιτικό στίβο για το ΚΙΝ.ΑΛ;

Φυσικά ο άνθρωπος έφυγε σαν φίλος, με τον καλύτερο τρόπο. Έφυγε όμως. Όπως έφυγε ο Λουτσέσκου. Όπως φεύγει και ο Παντελής Κωνσταντινίδης που με τη σειρά του ήταν «στρατιώτης» για τον ΠΑΟΚ.

Εμπλέκεται ο Γιώργος Σαββίδης –που φαίνεται να είναι από τα πρόσωπα κλειδιά της υπόθεσης- στα μεταγραφικά; Πιθανότατα. Όλοι στη θέση του με έναν τρόπο θα το έκαναν. Η αδιαπραγμάτευτη γοητεία του…καλοκαιρινού ποδοσφαίρου. Προηγήθηκαν πολλοί και σε πολλές ομάδες που μπήκαν στον ίδιο πειρασμό. Κατανοητό ως ένα σημείο. Αρκεί βεβαίως σε αυτό το μέτωπο οι αποφάσεις να είναι εκείνων που πρέπει. Του τεχνικού διευθυντή. Του προπονητή. Η διοίκηση είναι για να κάνει πράξη τα δικά τους χατίρια. Όχι τα δικά της.

Ο Λουτσέσκου ζήτησε την –αντιεμπορική- παραμονή των Κάνιας και Σάκχοφ. Δεν συνέβη. Ζητούσε την παραμονή του Ελ Καντουρί. Και πάλι… δεν. Φαίνεται ότι ζητούσε και μεταγραφές που δεν έγιναν. Τουλάχιστον αυτό είπε προ ολίγου ο πατέρας του, ο σεβάσμιος Μιρτσέα.

Και μιας και ο Ραζβάν θα έπαιζε το κεφάλι του σε μερικές εβδομάδες; Προφανώς ήθελε να έχει το δικαίωμα να το κάνει με μια ομάδα που θα ήταν δική του. Και όχι άλλων. Θα ήθελε να διαλέξει για παράδειγμα εκείνος τον «κάνω τη διαφορά» winger, και όχι οι… αναμνήσεις της Τούμπας (δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο Στοχ δεν είναι ένας πρώτης τάξεως εξτρέμ). Ο ΠΑΟΚ είναι σε δύσκολη συγκυρία. Αγωνιστικά. Δεν έχει τον ηγέτη του, Βιεϊρίνια, ετοιμοπόλεμο. Ουσιαστικά πρέπει να φτιάξει κάτι «άλλο» στη μεσαία του γραμμή. Και πρέπει όλα αυτά να τα κάνει γρήγορα. Αν είχαν γίνει τα σωστά βήματα; Η Αλ Χιλάλ θα έψαχνε ακόμη για προπονητή…

ΥΓ. Προσωπική άποψη: Ο Ραζβάν Λουτσέσκου δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν «κόουτς». Ο ΠΑΟΚ μπορεί εύκολα να βρει καλύτερο. Πολλώ δε μάλλον με το μπάτζετ που διαθέτει. Για παράδειγμα ο Αμπέλ Φερέιρα, το όνομα του οποίου αποκάλυψε το απόγευμα to10.gr. Είναι σχεδόν απίθανο όμως να βρει έναν άνθρωπο που θα μπορεί να «νικήσει» τον χρόνο. Δεν είναι η πρόκληση της παρουσίας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που το… αφήνεις στην άκρη

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ 2.  Δικό του το λάθος που έφερε το 1-2. Και μάλιστα φτηνό. Η παγίδα του να παίρνεις μια απόφαση, δίχως να έχεις σκεφτεί την επόμενη. Δευτερόλεπτα αργότερα η σχολή… καράτε από το Μπερ Σεβά άνοιγε ιδανικά το επιθετικό transition που κατέληξε σε ένα παλικαρίσιο γκολ από τον Χασελμπάινκ.  Και ενώ πιθανόν εκείνη τη στιγμή ο Βασίλης Σουρλής πρέπει να ένιωθε… πως θέλει να ανοίξει η Γη για να τον καταπιεί; Είναι κρίμα που δεν προέκυψε ένα τηλεοπτικό πλάνο να αποτυπώσει τη στιγμή. Όχι φυσικά του… σκόρερ. Τη στιγμή που ένας μικρός «μεγαλώνει» πάνω στο χορτάρι.