Άρης: Μην ακούτε κανέναν

Να ξεκινήσω λέγοντας κάτι προσωπικό. Οτι ο Μανώλης Σιώπης είναι ένας παίκτης από αυτούς που γουστάρω, που τα δίνει όλα στον αγωνιστικό χώρο, που τρελαίνεται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, που δεν θέλει να χάνει ούτε στο τάβλι.

Αν ήμουν, μάλιστα, δισεκατομμυριούχος μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ δεν θα τον πουλούσα γιατί δεν θα είχα ανάγκη. Δεν είμαι όμως, όπως δεν είναι κανείς από αυτούς που λένε τη γνώμη τους. Θα πρέπει να καταλάβουμε άπαντες ότι ο Άρης δεν είναι ούτε το μαγαζί του πατέρα μας, ούτε τσιφλίκι μας. Είναι ένας τεράστιος σύλλογος, με ιστορία και παράλληλα είναι και μια ανώνυμη εταιρία.

Όταν μιλάμε, λοιπόν, για επαγγελματικό ποδόσφαιρο οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται με βάση τα δεδομένα και όχι με το τι γουστάρει ο άλφα, ο βήτα, ή ο γάμα. Ποτέ στο παρελθόν δεν βγήκε σε καλό στον Άρη, όταν οι διοικήσεις υπέκυψαν στο λαϊκό αίσθημα και δεν πούλησαν παίκτες άλλα τους έδωσαν υπέρογκα συμβόλαια για να μείνουν. Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις των Κόκε και Γκαρσία.

Αυτή τη στιγμή δυο είμαι τα δεδομένα που φαντάζουν ορατά σε ότι αφορά τη περίπτωση του Σιώπη. Το πρώτο ο Άρης να ανανεώσει το συμβόλαιο του, αν το θέλει φυσικά ο παίκτης και να βάλει και μεγαλύτερη ρήτρα. Το δεύτερο να τον πουλήσει, αν όντως η πρόταση ξεπερνάει τα 1.000.000 ευρώ.

Τον Σιώπη που απέκτησε ως ελεύθερο, τον Σιώπη που αν δεν ανανεώσει θα μπορεί από τον Ιανουάριο να συμφωνήσει με όποια ομάδα θέλει και ο Άρης να μη πάρει ευρώ.

Δεν ξέρω ποία απόφαση θα πάρουν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις τύχες της ομάδας. Αν μπορούσα, όμως να τους πω κάτι. θα ήταν να μην ακούσουν κανέναν.

Ο μοναδικός γνώμονας με τον οποίο θα πρέπει να ληφθεί η απόφαση για τον Σιώπη, θα είναι το συμφέρον του Άρη. Εννοείται, φυσικά ότι αν πουληθεί, θα πρέπει να αποκτηθεί ακόμα καλύτερος παίκτης. Δικαίωμα, όμως να υποθηκεύσει και πάλι το μέλλον της ομάδας, για να ικανοποιήσει τον εαυτό του, δεν έχει κανένας.