Ο κόσμος πρώτα ακολουθεί και μετά οδηγεί

Ας ξεκινήσουμε υποθετικά. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος από Σεπτέμβριο, διότι τώρα μοιάζει δύσκολο, μπαίνει στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

Για να μπει, σύμφωνα με όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής, πρέπει να υπάρχει η προοπτική του γηπέδου. Όχι απλώς υποσχέσεις. Να δει πράξεις, ότι όντως θα γίνει το γήπεδο ποδοσφαίρου κι αυτό του μπάσκετ και δεν θα μπλοκάρουν πουθενά. Ούτε από τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ ή κρατικών κεφαλαίων, ούτε από το ΣτΕ. Ακόμα κι αν δεν γίνει νέος ιδιοκτήτης, μπορεί να πάρει το μάνατζμεντ της ΠΑΕ.
Και να παραμείνει ο Γιάννης Αλαφούζος για ένα διάστημα, τουλάχιστον, συμπαίκτης.

Σαφώς η συσπείρωση του πράσινου κόσμου θα χτυπήσει κατοστάρι. Θα ενωθούν όλοι έπειτα από τόσα χρόνια μιζέριας, θ’ αναγεννηθεί η ελπίδα, γενικά θα προκληθεί ένα κλίμα ευφορίας. Ειδικά από τη στιγμή που θ’ αναλάβει ένας επιχειρηματίας που έχει τον Παναθηναϊκό στις προτεραιότητές του. Ο πατέρας του και ο θείος του μάτωσαν οικονομικά, έδωσαν απεριόριστο χρόνο από τη ζωή τους, για να έχουν τον μπασκετικό Παναθηναϊκό ψηλά και μέχρι να αποχωρήσουν και τα ερασιτεχνικά τμήματα.

Τώρα ο ίδιος επιχειρεί να κρατήσει ψηλά το λάβαρο και στο μπάσκετ, σε ό,τι αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις τα πηγαίνει περίφημα. Εκτός συνόρων χρειάζεται περισσότερο χρήμα για ν’ ανταγωνιστεί Ισπανούς, Ρώσους και Τούρκους γι’ αυτό τρέχει το γηπεδικό, διότι αυτό θα είναι ένα βήμα προς τη κατεύθυνση να ισχυροποιηθεί ο Παναθηναϊκός. Όχι φυσικά μόνο ο μπασκετικός, αλλά και ποδοσφαιρικός και ο Ερασιτέχνης. Ο Γιαννακόπουλος θ’ αντιμετωπιστεί ως Μεσσίας. Στην καρδιά κάθε φίλου του Παναθηναϊκού θα υπάρξει πάλι φλόγα. Ελπίδα, αισιοδοξία. Μία σπίθα χρειάζεται και προσπαθεί να τη δώσει ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ και του Ερασιτέχνη.

Μέχρι εκεί όλα καλά. Επειδή, όμως, ο ίδιος έχει στο μυαλό του πλάνο… Μπαρτσελόνα, καλό θα είναι το ζυγίσει καλά. Να το εξετάσει σε όλες του τις μορφές. Πλάνα Μπαρτσελόνα, είτε οπαδικά είτε αγωνιστικά με παιδιά από την Ακαδημία, ακούω κι ακούμε στην Ελλάδα εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια. Ούτε που το πλησιάσαμε αυτό το μοντέλο. Και στους δύο τομείς. Ο Γιαννακόπουλος το τελευταίο διάστημα συχνά πετούσε μπηχτές για τη συμμετοχή του κόσμου. Και στον Ερασιτέχνη και στο μπάσκετ. Ευτυχώς η φωτιά με την τελευταία του αντίδραση για το πρώτο ματς των τελικών με τον Προμηθέα έληξε δεν επεκτάθηκε.

Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν έτρεξε στον Ερασιτέχνη μαζικά. Να γίνουν εγγραφές, να μπει χρήμα. Τώρα θα γίνει προσπάθεια για προσέλκυση μελών, μέσω των διαρκείας. Όποιος θέλει να πάρει διαρκείας σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ θα πρέπει να δώσει πρώτα 50 ευρώ συνδρομή στον Ερασιτέχνη. Έτσι θα βλέπει τα παιχνίδια της ομάδας μπάσκετ ή ποδοσφαίρου και δωρεάν τους αγώνες των ερασιτεχνικών τμημάτων.

Το μοντέλο Μπαρτσελόνα, Ντόρτμουντ, αγγλικών ομάδων, αμερικανικών ομάδων στο μπέιζμπολ ή το ράγκμπι, όποια θέλετε μπορείτε να επικαλεστείτε σαφώς και είναι ευπρόσδεκτα. Αλλά στην Ελλάδα θέλουν λίγο περισσότερη μελέτη και δουλειά. Είναι και θέμα νοοτροπίας και παιδείας. Εδώ μας αρέσει να κάνουμε κουμάντο στο πορτοφόλι του άλλου. «Έλα μωρέ δώσε πέντε εκατομμύρια ευρώ να φέρεις έναν φορ, δώσει ένα εκατομμύρια να φέρεις ένα πεντάρι», γράφουν συνέχεια οι οπαδοί. Από τη δική τους τσέπη βγαίνουν; Κι αν τα δώσει κάποιος και δεν πάει καλά η ομάδα, δεν πατάει ο οπαδός στο γήπεδο. Ο ιδιοκτήτης θα έχει κάνει το καθήκον του, αλλά ευχαριστώ θ’ ακούσει μόνο όταν έρχονται νίκες και τίτλοι. Καλώς ή κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα.

Αν ο Γιαννακόπουλος κι οποιοσδήποτε Γιαννακόπουλος δεν βάλει πρώτος βαθιά το χέρι στην τσέπη, δουλειά στην Ελλάδα δεν γίνεται. Όση συσπείρωση κι αν προκαλέσει ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ με την είσοδό του στην ΠΑΕ ή έστω με την επίτευξη στο στόχου που είναι η δημιουργία γηπέδων, δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι οι οπαδοί θα τρέξουν κατά χιλιάδες. Τα ίδια έλεγε ο Αλαφούζος και το 2012. Λαϊκή βάση, Παναθηναϊκή Συμμαχία. Είδαμε όλοι ότι όσο η ομάδα δεν τραβούσε, αυτό ξεθύμαινε. Πλέον, αναγκάζεται ο ίδιος να βάζει εκατομμύρια από τη τσέπη του για να διορθώσει τις αμαρτίες που παρέλαβε και τα δικά του λάθη που ακολούθησαν.

Σε κάθε περίπτωση, οποιοσδήποτε θελήσει να εφαρμόσει το μοντέλο Μπαρτσελόνα, θα πρέπει να είναι μετριοπαθής στους υπολογισμούς του. Αν νομίζει ότι θα βρεθούν 30.000-50.000 ή ακόμα πιο αισιόδοξα 100.000 Παναθηναϊκοί που θα βάλουν ένα «Χ» ποσό, καλό θα είναι να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του και τα πιο απαισιόδοξα σενάρια. Οι εποχές είναι δύσκολες για να δώσει κάποιος 50-100 ευρώ ή δεν ξέρω τι θα περιλαμβάνει αυτό το μοντέλο. Μπορεί σε έναν χρόνο να φαντάζουν λίγα, ή κι ελάχιστα, ωστόσο, η νοοτροπία μας είναι αυτή.

Φέτος είδατε τι έγινε στο ποδόσφαιρο. Ενθουσιασμός με τις νίκες, «τα δικά μας παιδιά»… Κι όταν τα δικά μας παιδιά έχαναν, στον καναπέ κι αντίδραση κατά της διοίκησης. Δυστυχώς ο κόσμος στην Ελλάδα ακολουθεί. Δεν οδηγεί. Περιμένει τον ηγέτη που θα βγει μπροστά. Αυτός θα βάλει τα χρήματα, θα στείλει το μήνυμα κι έπειτα θα περιμένει ανταπόκριση. Μετά κι αφού στρώσει η κατάσταση, ναι ο κόσμος μπορεί να μπει στη θέση του οδηγού. Αλλά χρειάζεται πάνω απ’ όλα ρεαλιστική προσέγγιση.