Ο Αντετοκούνμπο δεν είπε ποτέ «τα παρατάω» και είχε πολλές αφορμές για να το κάνει.
«Πουλούσαμε διάφορα αντικείμενα για να ενισχύσουμε την οικογένειά μας. Κι όταν ερχόταν η αστυνομία, τα μαζεύαμε άρον-άρον και τρέχαμε για να γλιτώσουμε».
Είναι η συγκλονιστική εξιστόρηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο για μια από τις ημέρες της καθημερινότητάς του όταν ήταν μικρότερος και πάλευε μαζί με την οικογένειά του να τα βγάλει πέρα.
Ο Γιάννης λοιπόν κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα και επιτυγχάνει κάθε φορά και έναν στόχο. Μικρό ή μεγάλο.
Χθες αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ αφήνοντας πίσω του τεράστιους παίκτες του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο αναδεικνύοντας την αξία της προσπάθειας και της επιμονής.
Ο Γιαννάκης του Φιλαθλητικού με το λιπόσαρκο κορμί και το συνεσταλμένο βλέμμα, που πρώτα πάλευε για να συνεισφέρει στα δύσκολα οικονομικά της οικογένειας και μετά έλιωνε στην προπόνηση έγινε ο MVP του ΝΒΑ.
Είναι η απάντηση σε όλους εκείνους που όταν αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα λένε: «Εγώ; Που να τα καταφέρω; Που να τα βάλω με το θηρίο;».
Η διαδρομή αυτή του Αντετοκούνμπο είναι το φωτεινό παράδειγμα για όλους αυτούς. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κι αυτός όταν ξάπλωνε πεινασμένος με το κορμί του να πονάει από την προπόνηση και την ορθοστασία στο πεζοδρόμιο, το βράδυ στο κρεβάτι του.
Ασφαλώς και δεν έγινε ο MVP μόνο με τα ευχολόγια, τις προσευχές και τα παρακάλια. Η ζωή και το παρκέ δεν καταλαβαίνουν από τέτοια. Απαιτούν σκληρή δουλειά, επιμονή, προσήλωση στο στόχο και απίστευτη θέληση για να τον πετύχεις.
Πάνω από τους τίτλους, τα πρωταθλήματα, τα σουτ, τα ριμπάουντ, το μήνυμα του παιδιού αυτού είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι το μάθημα ζωής, που παίρνουμε όλοι μας…