Η αλήθεια είναι πως δεν πανηγυρίζεις και στο άκουσμα της είδησης επιστροφής του Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Η αλήθεια είναι πως όταν το βασικό επιχείρημα για την πρόσληψη του Έλληνα τεχνικού είναι ότι αποτελεί στρατιώτη του Συλλόγου σε πιάνει ένας προβληματισμός. Τα πάντα βέβαια θα κριθούν στο γήπεδο. Πάμε να δούμε τα υπέρ και τα κατά.
Αργύρης Πεδουλάκης vol.3. Η τρίτη επιστροφή του Έλληνα προπονητή στον πάγκο του Παναθηναϊκού είναι πλέον γεγονός. Μετά την αρνητική απάντηση του Ρικ Πιτίνο, πριν από λίγες μέρες μέσω των social media, οι πράσινοι βγήκαν στην αγορά για προπονητή.
Η επιλογή του Άρτζι ήταν για πολλούς αναμενόμενη, ειδικά από τη στιγμή που ονόματα μεγάλα δύσκολα θα έρχονταν έτσι κι αλλιώς, χωρίς μεγάλο ρίσκο και κυρίως με γνώση για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της ομάδας, για το τι σημαίνει Παναθηναϊκός και πόσο έχει λείψει από τον Σύλλογο μια παρουσία σε Final- Four για πρώτη φορά μετά το 2012. Στο άκουσμα του ονόματος του Πεδουλάκη τα σχόλια ήταν πολλά και ποικίλα από τον κόσμο του τριφυλλιού. Αρκετοί τον θεωρούν μια καλή επιλογή, άλλοι πάλι νομίζουν ότι αποτελεί μια εύκολη λύση για να μην μπλέξεις.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι με τον συγκεκριμένο κόουτς δεν μπορείς να κάνεις το βήμα παραπάνω που θέλεις στην Euroleague. Υπάρχουν τέλος και αυτοί που ποντάρουν στην ικανότητα του να δουλεύει με νεαρούς παίκτες, αλλά και να κάνει τις σωστές και με λίγα χρήματα επιλογές σε ξένους. Πάμε να σταθμίσουμε και εμείς από την πλευρά μας τα υπέρ και τα κατά.
Πριν μπούμε στα υπέρ ή τα κατά ας δούμε τα δεδομένα που υπήρχαν τη στιγμή που το τριφύλλι κλήθηκε να βρει τον επόμενο προπονητή του στη μετά Πιτίνο εποχή. Ποιος θα μπορούσε να έρθει και να σταθεί σαν όνομα δίπλα σε αυτό του Αμερικανού; Από τους ελεύθερους πρακτικά κανείς. Ο διακαής πόθος πολλών να δουν τον Σάρας στον πράσινο πάγκο δεν γινόταν να πραγματοποιηθεί ούτε φέτος το καλοκαίρι, αφού ο Λιθουανός άλλοτε σούπερσταρ έχει επιλέξει να μείνει στην αγαπημένη του Ζάλγκιρις, ενώ δηλώνει ότι αν αποφασίσει να φύγει από το Κάουνας ο μοναδικός του προορισμός θα είναι η άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Ομπράντοβιτς και οι φήμες περί επιστροφής του στο Ο.Α.Κ.Α ή η υποτιθέμενη πρόταση της ελληνικής ομάδας στη Φενέρ για τον Ζοτς ανήκουν περισσότερο στη σφαίρα της φαντασίας ορισμένων παρά στην πραγματικότητα. Τέλος οι υπόλοιποι υπάρχοντες στην αγορά δεν αποτελούν και κάτι τρομακτικά διαφορετικό σε ποιότητα από τον Πεδουλάκη. Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ο οποίος όμως δεν μπορεί να κάτσει στον πάγκο των πρασίνων για άλλους λόγους.
Στα υπέρ της πρόσληψης του Έλληνα τεχνικού είναι κυρίως ότι ξέρεις τι παίρνεις. Περιμένεις μια ομάδα σκληρή, ανταγωνιστική, με καλή έως πολύ καλή αμυντική λειτουργία, αλλά και με επιθετικά ζητήματα. Περιμένεις να ανέβουν επίπεδο οι μικροί σου, αν μείνουν βέβαια στο ρόστερ, να έρθουν οικονομικοί και χρήσιμοι για την ομάδα ξένοι παίκτες.
Ο Άρτζι ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει ο Σύλλογος, ποιες οι παθογένειες του και πως να διαχειρίζεται το κλίμα στο εσωτερικό του. Άριστος γνώστης της ελληνικής αγοράς και με πολύ καλό μάτι στο να βρίσκει Αμερικάνους χωρίς μεγάλα και σπουδαία βιογραφικά. Επίσης με αυτόν στον πάγκο ο Παναθηναϊκός προσέγγισε περισσότερο από κάθε άλλη φορά την επιστροφή του σε Final- Four μετά την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς.
Στα πλην ότι αποτελεί μια λύση με αναχρονιστικά χαρακτηριστικά. Το μπάσκετ που του αρέσει ανήκει στο παρελθόν, αν και θα πρέπει να περιμένουμε την στελέχωση της ομάδας για να δούμε που το πάει, ενώ στερείται και καλής γνώσης της αγγλικής γλώσσας στοιχείο απαραίτητο στο σήμερα και το οποίο ίσως του στέρησε και μια μεγαλύτερη καριέρα εκτός Ελλάδας.
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
Δύσκολα θα εμπνεύσει τους παίκτες του, όπως και δύσκολα θα απαιτήσει υπερβάσεις σε παίκτες. Με λίγα λόγια είναι μια επιλογή λογικής, αλλά ταυτόχρονα και μια επιλογή που δείχνει αδυναμία να ακολουθήσεις ως ομάδα το τρένο της νέας εποχής στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τα υπόλοιπα στο παρκέ.