Μονάδα παραγωγής παικτών

Με τη γλώσσα των αριθμών ο Ολυμπιακός είναι η κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη την τελευταία 10ετία. Με συνεχείς παρουσίες σε φάιναλ φορ και σχεδόν… μόνιμη θέση στον τελικό, δικαιούται να κρατά για τον εαυτό του τον τίτλο του κορυφαίου κλαμπ της Ευρωλίγκας. Όμως, ακόμα κι αν κάποιος μετρήσει διαφορετικά και διατυπώσει ενστάσεις, θα συμφωνήσει πως συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων.

Κρατήστε αυτό και πάμε στο ουσιαστικό: Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν καταφέρει να συνδυάσουν την παρουσία στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο, με την παραγωγή παικτών. Αρχής γενομένης από τον Ιωάννη Παπαπέτρου (για να μην πάμε πιο πίσω, σε Κώστα Παπανικολάου και Κώστα Σλούκα), ο οποίος ήρθε ως ταλέντο -χωρίς παιχνίδια στα πόδια του- κι έχει εξελιχθεί σ’ έναν παίκτη πρώτης γραμμής.

Ο Δημήτρης Αγραβάνης είναι ο MVP της αγωνιστικής. Στο παιχνίδι με τα Τρίκαλα ήταν… χάρμα οφθαλμών. Και μπορεί να μην είναι μονάδα μέτρησης η αντίσταση της παρέας του Κώστα Μέξα, όμως δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει την αγωνιστική του πρόοδο και ότι βελτιώνεται στους τομείς που υστερούσε.

Ο Βασίλης Τολιόπουλος πήγε ως ο απολύτως συμπληρωματικός παίκτης, ακόμα κι από το στενό του περιβάλλον δεν πίστευαν ότι θα χωρέσει στη 12άδα κι όπως φαίνεται θα είναι το φετινό στοίχημα για τον Ολυμπιακό, που βρίσκει στο πρόσωπό του πόιντ γκαρντ για πολλά χρόνια.

Ακόμα κι ο νεοφερμένος Νίκος Αρσενόπουλος μεταδίδει την πίστη που του δίνει το προπονητικό τιμ σε αγωνιστικό θράσος. Ένα παιδί που έχει τεράστιο ταλέντο και που είναι ακόμα στα 17! Ένα παιδί που θέλει τύχη και πολλή δουλειά.

Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι οι «ερυθρόλευκοι» έχουν δημιουργήσει κάθετη μονάδα παραγωγής σέντερ του ενός εκατομμυρίου (τον χορό έσυρε ο Κάιλ Χάινς κι ακολούθησαν ο Μπράιαν Ντάνστον, ο Οθέλο Χάντερ κι αν δεν ήταν άτυχος θα ακολουθούσε ο Πάτρικ Γιανγκ), με τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα την περίπτωση του Νίκολα Μιλουτίνοφ, που πάει καρφί για το ΝΒΑ, αντιλαμβανόμαστε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι ο Κώστας Παπανικολάου… έπιασε λιμάνι τη στιγμή που το διάγραμμα της καριέρας του βρίσκονταν στο χαμηλότερο σημείο και τώρα βρίσκεται σε εξαιρετική υψηλό δείκτη.

Ο Ολυμπιακός μπορεί και συνδυάζει παραγωγή κι αποτέλεσμα. Αυτό πρέπει να πιστωθεί στον Γιάννη Σφαιρόπουλο, που παίρνει το ρίσκο, που δεν φοβάται να βγάλει νέους παίκτες και να τους δώσει ρόλους (να το βλέπουν αυτό προπονητές δεύτερης διαλογής, οι οποίοι επιμένουν να μην εμπιστεύονται παίκτες αν δεν είναι +30), αλλά και στο επιτελείο του.

Το γυμναστικό πρόγραμμα του Ολυμπιακού, το τμήμα σκάουτινγκ, όλοι όσοι έχουν ευθύνη για να ανακαλύψουν ταλέντα και να τους μετατρέψουν σε ολοκληρωμένους παίκτες, παίρνουν πολύ υψηλό βαθμό. Και δεν έχετε παρά να κάνετε σύγκριση με όποια άλλη ελληνική ομάδα, για να διαπιστώσετε πως σε αυτόν τον βαθμό, με αυτή τη συνέπεια και την αξιοπιστία, δεν γίνεται πουθενά αλλού…

kogas1010@gmail.com