Να ήταν μόνο αυτοί οι λόγοι…

Ο Γιάννης Αλαφούζος για την πλειονότητα των οπαδών του Παναθηναϊκού είναι ανεπιθύμητος. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Τώρα ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ προσπαθεί να ρίξει το χρέος, συνεχώς βάζει χρήματα από την τσέπη του, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο το κλίμα δεν γυρίζει. Ο μόνος τρόπος είναι ξαφνικά να ρίξει εκατομμύρια για την ενίσχυση της ομάδας κι αυτή να πάρει το πρωτάθλημα. Με τον συγκεκριμένο, όμως, επιχειρηματία αυτό μοιάζει ουτοπικό.

Έχω αναφέρει ότι ο Αλαφούζος εκτός από τον Παναθηναϊκό έκανε ζημιά και στη τσέπη του. Έχει βάλει δεκάδες εκατομμύρια, αλλά τα πέταγε στη λεκάνη… Δεν μου αρέσει να μηδενίζω, ούτε να κάνω κουμάντο στην τσέπη του άλλου. Ναι, έβαλε χρήματα, αλλά τι να το κάνει ο απλός φίλος του «τριφυλλιού», όταν αντί να βλέπει να πιάνουν τόπο, είδε την αγαπημένη του ομάδα στο χείλος του γκρεμού, έτοιμη για βουτιά θανάτου.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μίλησε σε αθλητικό ραδιόφωνο κι ως επί το πλείστον χρησιμοποίησε τη γνωστή πολιτική ξύλινη γλώσσα. Λίγο αναφέρθηκε στα πολιτικά και σχηματίσαμε τη γνώμη ότι ζούμε σε σκανδιναβική χώρα. Όλα θετικά. Στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν είδα συνέντευξη του Σημίτη. Στην οκταετία που κυβέρνησε δημιουργήθηκαν πολλά από τα δεινά. Στο τέλος νόμιζα ότι μας κυβερνούσε ένας Άγιος. Ο Παπανδρέου είπε την Τετάρτη ότι είχαμε μία καλή κυβέρνηση. Ο Σαμαράς τα ίδια, ο Καραμανλής και οι προηγούμενοι. Τώρα πως γίνεται ο καθένας να λέει ότι κυβέρνησε καλά, αλλά οι επόμενοι ότι παρέλαβαν καμένη γη αυτοί το ξέρουν.

Ας κλείσουμε, όμως, αυτή τη παρένθεση. Εκεί που ανοίχτηκε ο Τσίπρας ήταν στα θέματα που δεν έκαιγαν, όπως πότε πήγε πρώτη φορά στο γήπεδο, στην Εθνική, στον Αντετοκούμπο και τον Τσιτσιπά. Για τα υπόλοιπα είδηση δεν έβγαλε. Γι’ αυτό και ξεχώρισαν οι ατάκες του για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και κυρίως για τον Αλαφούζο. Για το γήπεδο είπε απλώς ότι είναι εύκολα υλοποιήσιμο το πρότζεκτ του Βοτανικού. Λεπτομέρειες για το γήπεδο μπάσκετ που θέλει ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και πρόεδρος το Ερασιτέχνη δεν έκανε. Θα μπορούσε, αλλά μάλλον δεν ήθελε. Για τη χρηματοδότηση των καταλαβαίνω. Τι να πει; Πόσο θα κοστίσει όταν δεν έχουν γίνει μελέτες ή για κρατικά χρήματα, όταν το πιθανότερο είναι να μην βρίσκεται στο Μαξίμου μετά τις 7 Ιουλίου.

Για τον Γιαννακόπουλο είπε ότι πονάει τον Παναθηναϊκό. Γνωστό κι αυτό. Για τον Αλαφούζο ήταν αιχμηρός. Όλοι γνωρίζουν ότι οι σχέσεις με τον ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ είναι κάκιστες. Ο Τσίπρας δήλωσε ότι ξαφνικά ο Αλαφούζος έγινε φίλος με τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού κι ότι ενδιαφέρεται για την πολιτική κι όχι για τον σύλλογο. Και πως η τακτική που ακολουθεί είναι αργός θάνατος.

Κι αυτά γνωστά είναι. Αλλά κύριε Τσίπρα δεν είναι οι μοναδικοί λόγοι.

Σαφώς και ο οπαδός του Παναθηναϊκού δεν θα συγχωρέσει στον Αλαφούζο, ότι εκεί που έδινε τον πόλεμο κατά του παρασκηνίου, ξαφνικά εγκατέλειψε τη μάχη. Κουράστηκε; Είδε ότι δεν βγαίνει πουθενά; Αυτό είναι το λάθος. Ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, εφοπλιστής, καναλάρχης και φυσικά ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού με τη τεράστια δυναμική, δεν τα παρατάει έτσι. Υπερασπίζεται τον σύλλογο και φυσικά την τσέπη του.

Όσο για το δεύτερο, όλοι διαπίστωσαν ότι κάποιες στιγμές ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με όχημα πολιτικής επιρροής. Πάντα προσπαθώ να βρεθώ στη θέση του άλλου για να τον κατανοήσω. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος μπορεί να επιθυμεί μία συγκεκριμένη κυβέρνηση για να προωθήσει πιο εύκολα τα προσωπικά κι επιχειρηματικά του συμφέροντα. Ο Αλαφούζος δεν είναι ο μόνος που το κάνει στη χώρα. Αλλά χρησιμοποίησε τον Παναθηναϊκό σε μεγάλο βαθμό, την ίδια στιγμή μάλιστα που γύρισε και το χαρτί για το παρασκήνιο.

Αυτοί οι λόγοι, πάντως, δεν μοιάζουν και οι πιο σοβαροί. Ο Αλαφούζος βγήκε μπροστά σε μία δύσκολη εποχή κι αντί να γίνει ήρωας εξελίχθηκε σε persona non grata με αποτέλεσμα να έχει δύο χρόνια να εμφανιστεί σε αγώνα του Παναθηναϊκού. Επειτα από επτά χρόνια ενασχόλησης μόλις φέτος μείωσε το χρέος, αλλά και πάλι η κατάσταση είναι δύσκολη. Οι ξένοι παίκτες πληρώθηκαν τον Φλεβάρη με 3,5 μήνες καθυστέρηση. Να πούμε 2,5 επειδή ο νόμος δίνει κι έναν μήνα περιθώριο. Υπάρχουν διακανονισμοί που με το ζόρι τηρούνται οι περισσότεροι. Οι προσφυγές έγιναν συνήθεια. Επί ημερών του ο Παναθηναϊκός πήρε ένα κύπελλο με ωραία μπάλα στο δεύτερο μισό εκείνης της σεζόν. Έκτοτε, μόνο εκλάμψεις. Ο σύλλογος ζει με τον Αλαφούζο τα δικά του πέτρινα χρόνια.

Το «τριφύλλι» έφτασε μία ανάσα από τον υποβιβασμό. Δεν πήρε άδεια και απέφυγε τον υποβιβασμό επειδή άλλαξε ο κανονισμός. Έδωσε έτσι πάτημα στους αντιπάλους να ειρωνεύονται. Στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός γι’ αυτόν τον λόγο δεν έχει δικαίωμα να παίξει. Το ευρωπαϊκό του κοστούμι βρίσκεται στη ναφθαλίνη. Έπαιρνε κι έδιωχνε προπονητές και τεχνικούς διευθυντές χωρίς λόγο. Άλλοτε έδινε υπερεξουσία κι άλλοτε έμοιαζαν με γλάστρες πολυτελείας. Όπως ο Ζιλμπέρτο Σίλβα και ο Λυμπερόπουλος.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

Για τους συνεργάτες του στην ΠΑΕ, δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Η ιστορία τα έχει καταγράψει όλα. Η προσωπικότητα και η πυγμή ήταν άγνωστα χαρακτηριστικά. Δεν προχώρησε επίσης το γήπεδο, δεν μπόρεσε να ενωθεί πραγματικά με τον Γιαννακόπουλο, ενώ όσες φορές ακούστηκε ότι υπάρχει ενδιαφέρον από επενδυτή ή όταν εμφανίστηκε ο Πιεμπονγκσάντ κανείς δεν μίλησε με ειλικρίνεια στον κόσμο. Δεν κατάφερε επίσης να εκμηδενίσει τα επεισόδια που έχουν κοστίσει πολύ στον σύλλογο. Αλλά μπροστά στα υπόλοιπα, αυτό είναι πλημμέλημα. Ούτε και άλλοι ιδιοκτήτες τα έχουν καταφέρει.