Το «σταυροδρόμι» (και) του Μάκη…

Ο Μάκης Αγγελόπουλος βρέθηκε σ’ ένα (αναπάντεχο;) «σταυροδρόμι» από εκείνα που ενίοτε (δεν θα έλεγα συχνά, όμως ούτε σπάνια) προκύπτουν στις διαδρομές των παραγόντων στον επαγγελματικό μας αθλητισμό: Η επιλογή τους  (για προπονητή ή παίκτη ή άλλο στέλεχος στην ομάδα) να μην τυγχάνει της αποδοχής των οργανωμένων οπαδών (τουλάχιστον). Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να «προειδοποιείται» κιόλας να μην την υλοποιήσει…

Ο Μάκης Αγγελόπουλος δεν τους άκουσε. ‘Η, ορθότερα, τους άκουσε (δεν περίμενε, προφανώς, την ανακοίνωση της Ορίτζιναλ για να αποκτήσει γνώση επί της διαφωνίας, γνώριζε νωρίτερα), αλλά διαφωνώντας προχώρησε στον σχεδιασμό του! Για το αν θα δικαιωθεί ή όχι θα μιλήσει ο χρόνος (ουδείς διαθέτει τη σφαίρα του μέλλοντος ώστε να προλέξει), αλλά για το τι «ζυγίστηκε» και πώς, υπάρχει καθαρή εικόνα…

Ενα σωρό «αμφιλεγόμενης οπτικής» γενικότερα ζητήματα προέκυψαν, λοιπόν, με αφορμή το θέμα «Παπαθεοδώρου» στην ΑΕΚ. Π.χ., εκείνο της «οικογενειακής» ή «κληρονομικής» ευθύνης («αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα» στην ευρεία του έννοια). Δεν την ενστερνίστηκα ποτέ, αλλά παρατήρησα αρκετούς να την επικαλούνται στον δημόσιο διάλογο που εξελίσσεται από χτες. Είμαι της άποψης ότι ο οποιοσδήποτε (πρέπει να) κρίνεται και θα κριθεί ΜΟΝΟ από τα δικά του λόγια και έργα, ωστόσο, διαπιστώνω την ισχυρή ύπαρξη απαίτησης σε μερίδα του κόσμου για αποκήρυξη ή διαχωρισμό από τον αδελφό του (ή τον πατέρα του, ή τον θείο του, ή τον φίλο του)…

Ενα έτερο ζήτημα έχει να κάνει με την «ικανοποίηση» των (εκάστοτε) αιτημάτων των οργανωμένων. Οχι σε επίπεδο «συνδιοίκησης», αλλά σε χαμηλότερα σκαλοπάτια επηρεασμού της πολιτικής της (κάθε) ομάδας. Πόσο (πρέπει να) τους αφουγκράζεσαι; «Να αποκρούομε κάθε μορφή ρατσισμού ή προκατάληψης» τους «απάντησε» δια της ανακοίνωσής του ο Αγγελόπουλος! Πόσο εύκολα, άραγε, τους λες «προκατειλημένους» όταν ξέρεις κιόλας ότι βρίσκεσαι σε κομβική στροφή, με την επικείμενη μετακόμιση της ομάδας σε γήπεδο μακρινότερο του ΟΑΚΑ και θα ήθελες -προφανώς- μαζικότερη συμμετοχή στους αγώνες;

Συμπερασματικά -κι επειδή (χωρίς καμία διάθεση υποβιβασμού, προς Θεού) η επιλογή αφορά στο πρόσωπο του Παπαθεοδώρου κι όχι του Ομπράντοβιτς- ο Αγγελόπουλος συμπεριφέρθηκε χωρίς καν να του έχει προκύψει το οποιοδήποτε δίλημμα! Βέβαιος για το ορθό της απόφασής του, άνευ αστερίσκων! Δείχνει καθαρότητα οπτικής (ξαναλέω, η δικαίωση ή όχι θα αποτιμηθεί αργότερα) ή «ξεροκεφαλιά» για άλλους, ωστόσο στο «σταυροδρόμι» διάλεξε τον δύσκολο δρόμο. Και συνήθως οι παράγοντες, παίρνουν τον εύκολο…