Η υπέρτατη δύναμη του πνεύματος, που εξουσιάζει τα πάντα

Το πρώτο τριήμερο του καλοκαιριού ολοκληρώνεται σήμερα, οι δρόμοι φράκαραν από την κίνηση και τα μπιτσόμπαρα γέμισαν από μούσια, μανίκια και γυμνασμένα κορμιά.

Τζάμπα πληρώναμε τόσους μήνες τον personal trainer δηλαδή;

Επόμενη επίσημη αργία αυτή του 15αύγουστου, Πέμπτη πέφτει οπότε δε μας κάθεται τριήμερο, σιγά το ωά όμως. Θα βρούμε τρόπο να κολλήσουμε την Παρασκευή και θα το μεγαλώσουμε όσο γουστάρουμε. «Έτσι μάθαμε από παιδιά» όπως λέει κι ένα ΠΑΟΚτσήδικο σύνθημα, εναλλακτικά όπως μάθαμε από τους γονείς μας κι όπως έμαθαν αυτοί με τη σειρά τους στην Ελλάδα του Αντρέα…

Η αναφορά μου είναι περιγραφική και ουδόλως ειρωνική, αν και μέσω της παρουσίας μου στο to10.gr έχουμε συστηθεί σε πολλά επίπεδα, ήρθε η ώρα να σας ενημερώσω πως δεν πιστεύω στην τυποποιημένη μορφή εργασίας, όπως τουλάχιστον έχει καταγραφεί στο dna μας.

Εννοείται πως πολλές φορές υποχρεωτικά εντάσσεσαι στο σύστημα, το θέμα είναι να μη συμβιβαστείς πότε ιδεολογικά με αυτό και να μη σε κατευθύνει αποκλειστικά μια κάρτα που πρέπει να χτυπάς.

Το ακόμα χειρότερο της σκλαβιάς, είναι να μην έχεις επίγνωση πως είσαι σκλάβος και να το θεωρείς φυσιολογικό.

Ο άνθρωπος εγκαταστάθηκε στον πλανήτη ώστε να απολαμβάνει τις ομορφιές του, τις παροχές και τα χρώματα του, να δροσίζεται από τα νερά του και να εισπνέει το οξυγόνο του.

Σε ποιο βιβλίο της φύσης και της ζωής είναι γραμμένο πως πρέπει να εργάζεται 8ωρο, 5ωρο ή 12ωρο;

Κάποιο σύστημα το ορίζει, ανάλογα με τις δικές του ανάγκες και όχι τις ανθρώπινες…

Στην πραγματικότητα ότι κι αν αναφέρει η συλλογική σύμβαση εργασίας του καθενός, εργάζεται περισσότερο, καθώς αναγκάζεται να ξοδεύει περισσότερες ώρες, είτε επειδή τα επαγγελματικά απασχολούν το μυαλό του και μετά την ολοκλήρωση του ωραρίου του, είτε επειδή πρέπει να εργαστεί περισσότερο για να καλύψει τα θέλω του.

Κατ΄αυτόν τον τρόπο, το 8ωρο, 5ωρο ή 12ωρο πακέτο με τα «πρέπει» που το συνοδεύουν, πέρασαν στο dna μας, χωρίς να το καταλάβουμε.

Αρχικά μπολιαζόμαστε με το απαραίτητο των αναγκών μας που δεν έχει ταβάνι κι από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους.

Η επιβίωση στον πλανήτη και οι απολαύσεις που μας προσφέρει αποτελούν μέρος της φύσης μας, που έχει αλλοτριωθεί για τα καλά. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να εργάζεται τόσο ώστε να εξασφαλίζει τα στοιχειώδη της επιβίωσης του.

Τα οποία εννοείται πως απαιτούν κόπο, πρόγραμμα, θυσίες, όχι όμως ωράριο. Σε κάποια περίοδο ενδεχομένως να χρειαστούν και 16 ώρες εργασίας και στη συνέχεια οι δυο να αρκούν, η καλουποποίηση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Πως να το αντιληφθείς όμως όταν η κοινωνία που ζεις σ΄ έχει βάλει στο τριπάκι πως πρέπει να έχεις καλό και γρήγορο αυτοκίνητο, να ζεις ολοένα και σε μεγαλύτερα σπίτια και να βελτιώνεις συνεχώς τον εξοπλισμό τους, να πηγαίνεις διακοπές στη Μύκονο για να είσαι στο κλίμα της εποχής;

Προκειμένου να μεταπηδήσεις από τα βασικά του ζην μέχρι τα πολλαπλάσια του ευ ζειν, υποχρεωτικά θα μπεις στο λούκι.

Ουδείς απορρίπτει τα πάσης φύσεως γούστα, φτάσαμε σε σημείο όμως να μας κρατούν δέσμιους.

Δε ζούμε για να βγάζουμε γούστα, φτάσαμε στην αντιπέρα όχθη να επιζητούμε τα γούστα γιατί αλλιώς νομίζουμε πως δε ζούμε κι αυτό ισοδυναμεί με αλλοτρίωση της φύσης μας.

Στην Ελλάδα του σήμερα, με την πλειοψηφία των εργαζομένων να αμείβεται με 500 ευρώ, η ίδια πλειοψηφία έχει κινητά αξίας τουλάχιστον 700.

Είναι λογικό;

Θεωρητικά όχι, πρακτικά όμως είναι και παραείναι όταν έχει καταστεί ανάγκη να έχεις καλό κινητό, πως αλλιώς θα βγάλεις selfie στην παραλία; Πως θα επικοινωνείς με τους φίλους, λες και χιλιάδες χρόνια πριν οι άνθρωποι ζούσαν στην απομόνωση.

Κι όμως, όλες οι κοινωνιολογικές μελέτες, δείχνουν πως οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, ακόμα κι αν ζουν στο ίδιο σπίτι…

Με το κεφάλι γεμάτο με τεχνητές ανάγκες που δε χορταίνονται ποτέ, το μόνο εύκολο είναι να εξουσιαστεί ο νους και να κατευθυνθεί εκεί που πρέπει, χωρίς αντιστάσεις.

Ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται ίσα ίσα για να καλύπτει της βασικές του ανάγκες, ακόμα κι αν επιθυμεί τα περισσότερα, θα τα κατακτήσει μόνο με τη δύναμη του μυαλού, που σε αντίθεση με το ωράριο, δεν έχει όρια και μπορεί να σε ταξιδέψει παντού.

Κι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη τιμωρία που έχουμε επιβάλει στους εαυτούς μας, αφού αφιερώνουμε όλο μας το είναι στην ικανοποίηση των αναγκών της σάρκας, εγκλωβίζοντας μέσα τους τη δύναμη του νου.

Κι όμως, τα πάντα από εκεί πηγάζουν, αυτό είναι που ορίζει τις ανάγκες μας και αυτό ακριβώς εξουσιάζουν σε τελική, ώστε να μας μετατρέψουν σε σκλάβους.

Κανένα κόμμα, κανένα πολιτικό σύστημα δε γίνεται να σε απεγκλωβίσει από την εγκεφαλική δουλεία, τα λογής λογής ιδεολογήματα κατασκευάζονται επί τούτου, για να σου δίνουν ψευδαισθήσεις αλλά να σε κρατούν αιχμάλωτο.

Μόνο η λευτεριά του δικού σου μυαλού, μπορεί να σου προσφέρει διέξοδο.

Ακόμα κι αν υποκύπτεις επειδή αυτό επιβάλει το παγκόσμιο περιβάλλον που ζεις, να έχεις τουλάχιστον υπόψιν πως είσαι θύμα. Πως ο τρόπος που σε αναγκάζουν να ζεις, δεν είναι ο φυσιολογικός, έτσι ίσως ξεφύγεις κάποια στιγμή. Ο πραγματικός θάνατος δεν είναι να κάνεις ότι σου επιβάλλουν, αλλά να έχεις συμβιβαστεί με την ιδέα πως έτσι είναι, επειδή σου το λένε.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας έγιναν αμέτρητοι πόλεμοι, εδάφη κατακτήθηκαν και χάθηκαν, φυλές και λαοί πανίσχυροι δεν υπάρχουν σήμερα, γιατί προσπάθησαν να επιβληθούν με φθαρτές δυνάμεις.

Το πνεύμα είναι αθάνατο, σε ταξιδεύει παντού, με αυτό το όπλο επιβιώνουν μέχρι σήμερα, οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Το ίδιο κι ο Χριστιανισμός, άσχετα με τους πολέμους που έγιναν στο όνομα του, ως πνεύμα κατέκτησε τον κόσμο.

Ο Τσε έχασε τις περισσότερες ένοπλες μάχες και στο τέλος ηττήθηκε στον πόλεμο κόντρα στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Έτσι νομίζετε, επειδή αυτό λένε τα βιβλία…

Παραμένει ζωντανός ως ιδέα όμως, άρα ήταν ο τελικός νικητής, διότι το πνεύμα του συνεχίζει να εμπνέει και να γοητεύει…

ΥΓ. Είναι από τις ελάχιστες φορές εδώ στο to10.gr που ξεκίνησα να γράφω χωρίς ξεκάθαρη στόχευση, δεν ήξερα που θα με βγάλει.

Μέρα που είναι όμως, κατέληξα άθελα στη δύναμη του πνεύματος που είναι ακατανίκητη, δεν έχει φραγμούς όρια και σύνορα.

Και μιλάμε για την υπεραπλουστευμένη μορφή του πνεύματος, όχι του Αγίου αλλά του επίγειου που προσφέρεται δωρεάν και χωρίς κόπο.

Ίσως σε κάποιους το κείμενο μοιάζει με μαλακία, δεν αποκλείεται να μου φανεί κι εμένα έτσι όταν το δω δημοσιευμένο ή το διαβάσω ξανά ένα χρόνο μετά.

Πείτε το και ανάλυση αυτού που λέει ο κόσμος πως «τα πάντα είναι στο μυαλό μας», από εκεί ξεκινάνε κι εκεί τελειώνουν τα πάντα.

Αυτό το υπέρτατο όπλο με το οποίο μας έχουν υποδουλώσει, το έχουμε αχρηστεύσει υποδουλώνοντας το σε εφήμερες και επίπλαστες επιθυμίες…

Με τη δύναμη του πνεύματος εξουσιάζεις τους πάντες, μια γυναίκα ή έναν άντρα τον κρατάς όσο διάστημα καταφέρνεις να του πηδάς το μυαλό.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Όταν τελειώσει αυτό, τα σωματικά προσόντα όλων των διαστάσεων, μαζί με τα κάλλη, εξαϋλώνονται…