Μεγάλος σύλλογος που δεν κάνει ντόρο

Μία μεγάλη ομάδα πάντα κάνει ντόρο. Έχει τον τρόπο της. Είτε με αγορές είτε με πωλήσεις ή διακρίσεις προκαλεί το ενδιαφέρον των φιλάθλων.

Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, έχει χρόνια να προκαλέσει ντόρο. Κι όταν το κάνει είναι συνήθως γι’ αρνητικό λόγο. Όπως ήταν η ποινή αποκλεισμού που επιβλήθηκε από την ΟΥΕΦΑ ή κατά καιρούς επεισόδια… Δεν διαφημίζεται όπως πρέπει. Μόνο δυσφημείται. Πέραν του γηπέδου, που είναι σε εξέλιξη, αλλά μέχρι στιγμής στα λόγια, ο οπαδός του «τριφυλλιού» δεν έχει να συζητήσει κάτι για την ομάδα του. Μόνο απαισιοδοξία και φυσικά αδιαφορία. Είναι άσχημο να υπάρχει απάθεια. Είναι έλλειψη δράσης ή και αντίδρασης.

Ο σύλλογος δεν μπορεί να προκαλέσει ενδιαφέρον με τις ελάχιστες οικονομικές δυνατότητες που διαθέτει. Δεν μπορεί ν’ αγοράσει και περιμένει ταλαντούχους, αλλά άσημους παίκτες να μείνουν ελεύθεροι. Δεν μπορεί να πουλήσει ακριβά. Εντός συνόρων δεν διεκδικεί το πρωτάθλημα, δεν μπορεί ν’ αγωνιστεί στην Ευρώπη και με ένα αποτέλεσμα να προκαλέσει εντύπωση. Όλα αυτά καταλήγουν στο ότι η λάμψη του Παναθηναϊκού έχει ξεθωριάσει.

Οι υπόλοιποι ελληνικοί σύλλογοι έστω αραιά, βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν ντόρο. Με μία ακριβή πώληση, με μία αγορά γνωστού ποδοσφαιριστή, με μία νίκη. Ο Παναθηναϊκός μόνο στο μπάσκετ διατηρεί τη λάμψη του. Στο ποδόσφαιρο συνεχώς ολισθαίνει. Εντός συνόρων από τις μεγάλες ομάδες σπάνια βρίσκεται στο επίκεντρο. Όπως είπαμε λίγο κεντρίζει το θέμα του γηπέδου και μετά πάλι γι’ αρνητικούς λόγους είναι στην επικαιρότητα. Γι’ απλήρωτους παίκτες και υπαλλήλους, γι’ αφαιρέσεις βαθμών, για τη μάχη που δίνει για την άδεια, όταν σε άλλους συλλόγους είναι αυτονόητη.

Είναι πικρό μία μεγάλη ομάδα να μην κάνει ντόρο. Να υπάρχει αδιαφορία. Κι αυτό επηρεάζει και τα όποια θετικά γίνονται. Σε διοικητικό ή και αγωνιστικό επίπεδο. Το χρέος έχει μειωθεί, αλλά με όσα έχει κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος στο παρελθόν, ποιος θα του πει μπράβο; Και γιατί να του πει και μπράβο; Τόσα χρόνια έχει βάλει εκατομμύρια και ο Παναθηναϊκός και τα χρέη του δεν μείωνε και ανταγωνιστικός δεν ήταν.

Έχει περάσει 1,5 μήνας από τη λήξη του πρωταθλήματος και η συζήτηση είναι αν θα ανανεώσουν τα ταλέντα της ομάδας. Τα οποία δεν ζητούν εκατομμύρια. Μπορεί οι 150.000 ευρώ και πλέον, που αξιώνουν οι Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης να φαίνονται πολλά με μόλις μισή καλή σεζόν. Αλλά δεν είναι τρελά ποσά για έναν μεγάλο σύλλογο που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Είναι μία τρανή απόδειξη του πόσο δυσκολεύεται ο Παναθηναϊκός να δώσει λύσει σε θέματα, τα οποία αν ήταν ισχυρός θα τα είχε κλείσει σε 2-3 μέρες.

Στις πωλήσεις μία από τα ίδια. Ο Παναθηναϊκός αναγκάστηκε να ξεπουλήσει Μπεργκ, Ζέκα, Βιγιαφάνιες κι έχασε τζάμπα τον Μολέντο. Τώρα δεν θα ξεπουλήσει, αλλά δεν θα πουλήσει ανάλογα με το μέγεθός του. Το έχουμε επισημάνει πολλές φορές. Ο σύλλογος με την κατρακύλα των τελευταίων ετών δεν μπορεί να δημιουργήσει υπεραξίες. Όσο για τα μεταγραφικά, η ειρωνεία από τα κυπριακά ΜΜΕ και στελέχη συλλόγων του νησιού, που έλεγαν ότι οι ομάδες τους δεν είναι παντοπωλείο, με αφορμή την πρόταση για τον Κατελάρη, είναι ενδεικτική.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πώς να συγκινηθεί ένας οπαδός του Παναθηναϊκού; Μόνο εκνευρισμός του προκαλείται βλέποντας να ειρωνεύονται την ομάδα του. Το «τριφύλλι» δεν κυνηγάει μεγάλους στόχους. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Μπορεί κι ένας φτηνός να εξελιχθεί σε λαβράκι. Αλλά αυτό θα συμβεί μία, το πολύ δύο φορές στις δέκα. Συνήθως στο ποδόσφαιρο ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Σε κάθε περίπτωση, όσο ο Παναθηναϊκός δεν προκαλεί ντόρο και δεν κάνει κινήσεις που να συνάδουν με το μεγαλείο του, ούτε χορηγούς μπορεί να προσελκύσει, ούτε σε πωλήσεις διαρκείας μπορεί να ελπίζει.